Alle inzendingen, jaar 2012, week 21

Onzichtbare kracht Streelt lentebloesem Laat haar dansen Ik kijk met Gevoelens, in mij Golvende gedachten Worden zichtbaar In het ritme Wat mij beweegt……

Haar glimlach maakt haar tot de zon maar voor haar ben ik de maan wou dat ik in haar glimlach verdrinken kon maar mij ziet zij niet staan Haar ogen, glinsterend als zuiver goud lood is wat ik ben als ze naar mij kijkt een twinkeling, weet dat ik van haar houd maar niets is waar ze mij mee vergelijkt Eén levenslust van een draak die…

We halen Ciske lekker uit de kast hij wil vast wel en sturen we hem op en doen we gewoon of we gek zijn bestaande regels binnen de grenzen op een schreeuwerige melodie onze Vlamingen zeggen toch niks we passen gewoon effies de titel aan iets dat internationaler in de oren klinkt alles mag want winnen doen we toch niet onze wet…

De diepe gronden van onze liefde verbonden haar en mij tot in de dood, dacht ik, tot zij mij plots overbriefde geraakt te zijn door ijzer en oud lood. Opnieuw beginnen als het haar bliefte, was wat mij in wanhoop te binnenschoot. want de pijl die mijn hart zo doorkliefde, deed mij haar zien als kostbaarste kleinood. Hoe trefzeker het allemaal…

ingehaakte vingers heupen naast elkaar verbazing over even raken de tinteling die ik ervaar ogen die gesluierd dieper kijken in de ziel jouw lach die steeds intenser voelt al sinds ik voor je viel nog gaan in samen stappen schaduwen met ons mee maar als ik je kussen mag vervloeien zij intiem tot één…

Alpha scorpio zo ijl en vaag groot in glycerine de mens en z'n plaag buig nog dieper laag purper mag bitter smaken smaakt het laten we 't nieuw maken piraten en haak in enkelvoud up en down herinner de bittervis de chemie verdwenen zie het uurwerk tikken…

Ik weet een tuin in de zonneschijn Waar mooie bloemen en bomen zijn; Ook witte stenen met gouden schrift En schone woorden er in gegrift; Waar blanke beelden staan opgericht Met klagende ogen in treurgezicht. Veel vlinders fladdren er heen en weer Of zitten stil op de bloemen neer. Daar, in een donker, klein kamerkijn Sprei mij een…

Op zek’re dag zag Zeus een mooie meid Wat zal ze met zo’n ouwe God beginnen Hij moest meteen een goede list verzinnen Als witte stier heeft hij haar sluw verleid Nadat hij al haar geld had uitgegeven Doorzag Europa pas zijn dubbelleven…

ik vind wat er niet is als je niet zoekt vind ik in gesloten boeken ben ik niet vergeten zijn woorden onaf niet uitgelezen vind ik zinnen is het verhaal niet echter maar waardiger dan wat ik niet zoek…

ik draag voor in een ‘acte solitaire’ getuig met heel mijn lijf van groen, van gras van de lach, ginds , zo dromerig ver in een gastvrij verblijf mijn uitgestrekte handen schilderen luchtcirkels vol zover ik maar kan reiken sluit velden daarbij in en bosranden als kantelen van burchten opgetrokken in eiken waarachter mijn…

geruisloos kieteltast in mijn hoofd oeroud temperament toont deelbereide erkenning mijn beeweg naar wijsheid voldaan bomige kromtaal voelverstaanbaar geen graftak, groene spruit tot bloei aanwassen…

Moet je steeds blijven proberen Om met een ander te accorderen. Als we eens van mening verschillen, Zie je dat de anderen dan steeds willen Dat we ons verpardonneren. Ik vind het vaak al fijn, om het met mezelf eens te zijn.…

Ik weet niet, hoe mijn leven zal verlopen of welke kant ik op ga, ik weet alleen dat ik naast je sta.…

Hij krijgt het doosje met daarin de ridderorde, “Het is de hoogste die we hebben” , prijst zij aan. Hij lacht beleefd – zo is de Sultan van Oman - en ziet zijn prijzenkast hiermee nog voller worden. Ik kijk ernaar en poog de afschuw nu te wegen van onderdanen die verdiend een lintje kregen.…

Verstandelijk gehandicapten met een IQ tussen de 70 en 85 blijven recht hebben op een AWBZ-uitkering. Je bent niet met een hoog IQ bedeeld, Het is op vijfentachtig blijven steken, Gelukkig zijn er verder geen gebreken, En dan komt de AWBZ in beeld. Die krijg je door het pienter aan te pakken, Door uitgekiend voor elke test te zakken.…

Oh, help mij, God, ik wil geen heiden huwen Sla mij met ziekte of neem mij als bruid Maak mij afstotelijk, misvorm mijn huid Maak dat de mannen van mij zullen gruwen Maak dat ze mijn kwetsuren zullen schuwen Ik zal u loven met mijn stemgeluid Of kloosterzuster zijn, dag in dag uit Laat uw barmhartigheid mij steeds omstuwen Mijn lieve kind…

smeulend danst hij zich door elke regel elke strofe heen dat sprankje hem tussen mijn woorden laat zich niet verdringen letters blijven stoeien ik schrijf hem nog specialer dan hij is vormend tot mijn held dicht ik hem een beetje dichterbij…

het doet er niet toe maar het klinkt als water zei je toen je mijn gedicht vasthield jouw vingers lispelden golven over me heen reikend tot aan de zee, met de nacht vertrouwd en op dat moment terwijl jij voet zette, wind werd onder vleugels dreven we mee naar het land dat in ons was buiten adem, in alles wat er wel toe doet .…

Diep in de nacht maakte zij mij wakker onrustig, ongedurig, draaiend van links naar rechts, op zoek naar contact met mij, met zacht gepiep en gesnor verbleef zij - slechts per hoge uitzondering - in mijn bed. Aandoenlijk vertelde zij mij, dat zij hulp nodig had en samen hebben wij haar kittens gekregen; helaas heeft er één het niet gered…

de haard vertelt me beurtelings van blauw en gele vlammen in het vuur, dat stil een groot verhaal verdraagt had ik gevraagd om liefde rond de omvang van mijn zijn maar het was groots, geen uitgedachte woorden, slechts de ronde toon van vrienden die hun vreugde vonden en de ogen van mijn pijn tijdloos dikke muren houden oude levens vast…

Knetter de knetter zit ik in de achtertuin lekker in de wind…

’t Is crisis- en verkiezingstijd: wie speelt er mee? Politici en kiezers willen lekker gokken op gouden bergen die de wereld wel zal dokken met Teeven van Justitie als croupier. Winner takes all! De graaicultuur staat borg Voor alle kosten van de gokverslavingszorg. Spitsnieuws 23 mei ’12: :”Als het aan de PVV ligt wordt er haast gemaakt…

gedachten belijnen het beeld in hakken boren en slijpen handen voeren het uit vingers verstaan intuïtief de intenties die ik ze stuur in creatie steen is weerbarstig maar alleen met mij in relatie ik dicht het mijn zinnen toe beziel het met vorm en glans hij heeft mijn emoties gevoeld geweten wat ik met hem bedoel beeldschoon…

Lieve Joelia, er liggen vele kilometers tussen ons, maar ik weet je zeer nabij en ik sta naast je terwijl je rug wordt geheeld ik streel je rug van top tot teen en ik kus iedere centimeter Ik kruip in de rol van Rambo en zo onttroon ik je rivaal Viktor Janoekovitsj, 'Voor Joelia!', schreeuw ik en ik knal zijn rattekop kapot, waardoor…

In Hamburg lopen wilde everzwijnen In Bakoe is Joan morgen zó de klos En Oehoe lag wel héél stil in dat bos Ik zag ze echt, oranje rolgordijnen Zijn Frans en Marco al hun hoestjes kwijt? Het is zover, het is komkommertijd.…

Raadselachtig sleept hij zich er doorheen Eerst met een been daarna met het andere been Angst is het enige wat hem enigszins bedwingt Bang dat hij misschien wordt verlinkt Dan is het de telefoon die ringt Hij schrikt, adrenaline schiet door zijn bloed Hij gaat weer voort met een voet en daarna zijn andere voet Zodra hij zijn doel heeft bereikt…

Een Fries met dansende vrouwen Gedreven door verdriet Doorgaans oprecht, te ver- trouwen Om wereld, toekomst mee op te bouwen Waarom signaleerde destijds 't ruimteschip geen signalen? (27 september 1990)…

Krakend neerzitten en kijken naar wind op een foto. Hoe de geketende dansers buigen op rij! Wij waren tien en wilden naar zee. Melkzuur in de benen, blaasbalg in de keel. Storm blies tranen over de wangen, schelpengruis knapte onder onze banden. Wij trapten ons achteloos een weg. Groen, blauw, wit namen we voor lief; zintuigen werkten…

Het rare-dagen-cluster gaat op stal De vrolijkheid van Koninginnedag Twee minuten bij een halfgehesen vlag Of drie bij een groot liedjesfestival Na maandag wordt de sleur ons weer de baas Dus maak het vrolijk tot aan Sinterklaas…

Het tegenkomen bij het koersen men merkt het nauwelijks naar beneden naar boven is een trager verhaal. En dan zo'n vraag of het een ietsje meer mag zijn het vleeslapje ziet er zo volmaakt uit zo zonde om het nog te versnijden. Het schikt zich graag naar uw smaak naar de texturen van uw tong en de geuren zij benevelen het brein en gaan verloren…