Netgedichten

netgedicht (nr. 43.647):

Waarvan akte

ik draag voor
in een ‘acte solitaire’

getuig met heel mijn lijf
van groen, van gras
van de lach, ginds ,
zo dromerig ver
in een gastvrij verblijf

mijn uitgestrekte handen
schilderen luchtcirkels vol
zover ik maar kan reiken

sluit velden daarbij in
en bosranden als kantelen
van burchten
opgetrokken in eiken

waarachter mijn geliefden
musiceren, dansen
en spreken van liefde
dan wel met open ogen
mij onbereikbaar doch
zoet beminnen

zo speel ik vurig een rol
opdat de hartstocht
niet mag wijken

in het hart,
zo dichtbij,
van binnen