Alle inzendingen, jaar 2015, week 41

Als herfstbladeren in de wind neerdwarrelend nog de grond niet geraakt Wil niet dwarrelen vaste grond niet losgerukt niet afgesneden wil terug naar de Bron terug naar mijn wezen en maken de cyclus rond…

Pootjebaden in de gracht tijdens een koude nacht waar rode bladeren vallen. De bries langs mijn oor voelt zacht terwijl haar mondhoek glimlacht in mijn herinneringen die mij stalken. Dat beeld verwarmt mijn brein terwijl ik apathisch vooruit kijk en het water in mijn ogen stijgt. Het geluid achter de blinde muur versiert nostalgie…

Je mag alles Van me weten, Wat ik doe, Wat ik eet, Wat ik heb, Maar niet Wie ik ben…

we wandelden door het bos ik, aan de hand van mijn vader tot de schemer van bomen schimmen maakte dan lijken alle paden op elkaar staat de auto bij elk dwaallicht 'een stukje rechtdoor en dan links, nog even, we zijn er zo' de dood van blinde wegen ging geduldig aan ons voorbij de zondag is al lang in een zachte doek gewikkeld…

Ik wil ze ruilen die mede Nederlanders voor nog meer migranten ze hebben mij laten zien waar het grensoverschrijdende gevaar ontspruit het is zo dicht om ons heen het komt niet van buitenaf maar van binnenuit…

Alles wat ik geschreven heb, van het meest vulgaire tot het meest heilige, heb ik gedaan om het kind in mij te beschermen. Ik heb mijzelf verdedigd met de taal die ik ken, met de slimmigheden, die ik wist te uiten, met de woordlansen, waarmee ik mijn vijanden heb verslaan. Het kind in mij lag op apegapen, vernederd door geselslagen…

Het schaamrood stond hem op de kaken toen hij daar met een mond vol tanden stond. Hij wist niet wat te zeggen; hoe te raken, omdat de waarheid hem aan een leugen bond. Rood verleidelijk was ooit de liefde die nimmer verzadigde, maar ooit verslond; het hart dat spoedig huwde, maar ontrouw werd aan wat het ooit bond. Met rode ogen…

zal ik je vermommen schutkleuren zien ze niet wel de rode bladeren op de stoep je hoeft niet te vechten verderop is een agenda schrijf er maar in wil je hier blijven alles is goed maar weet je ik verhul mij voor de soldaten die mij willen kelen…

Die stenen preekstoel, ‘daarvoor ben ik omgereisd’; een rondje Fransum ging er een middag aan vooraf. Door grasland waar het altijd waait; woorden als voorwerk en wierde eisen ter plaatse hun rang op. Vanuit elk standpunt schemert de dakruiter ons door het groen tegemoet. Paraplu òp naderen we het oog- merk van onze tocht. - Proberen we…

De man van vroeger heeft geen zin in poëzie: dat zwembad van ongehoorde kreten, die zandheuvel vol begraven stokjes. Hij gelooft niet in de kracht van lyriek. Hij ziet dichters als sudderlapjes, zielloos garend in een braadpan. Trage stakkers die je negeren mag. Een gedicht is een stopwatch die loopt, dan staat de stopwatch weer stil.…

kristal berijpt hangt een schitterend spinnenweb net binnen zonbereik nog zijn ramen beslagen vragen om onze namen in een licht ontdooiend hart als je voorzichtige lach in de koude ochtendlucht lieflijke wolkjes dampt zie ik je ogen smelten door dit eerste moment van zoveel winterse pracht…

Meteen nadat bons Blatter was geschorst omdat hem omkoping werd toegerekend heeft hij beroep daartegen aangetekend. Vermoorde onschuld speelt de brave borst. Ik kan er niet omheen, nee, serieus: bij Sepp zie ik vooral die konkelneus! © Inge Boulonois…

klik de ene foto na de andere en vergeet het jongetje in de kolenmijn met zijn vrolijke lach van 'arm maar gelukkig' het dode meisje na de bomaanslag haar open ogen 'gericht naar de hemel' de overstroomde rivier na de zwaarste orkaan het water klotsend tussen 'vrolijk gekleurde huizen' de ezelin wacht buiten met haar…

Het was nadat Laurens Janszoon Coster Een rotte vis verslond Dat hij- historisch ogenblik - De broekdrukkunst uitvond.…

Wanneer pijn voelbaar is, aanwezig zeg maar wanneer pijn zichtbaar is te zien zeg maar, wanneer pijn onhoudbaar is, niet meer te onderdrukken zeg maar, dan is de pijn aan de winnende hand en dus de grote winnaar. Wanneer pijn net als verlies ondraaglijk lijden wordt is elk lijntje hoe mooi ook altijd te kort!…

Het zal je nimmer lukken, een ander te veranderen. Je oogst meer geluk wanneer je zelf de verandering bent!…

De dagen van ons leven zijn als een symfonie waarin we de tonen van liefde en verdriet als akkoorden weven En is ons lied volbracht geven we het weer door aan ons nageslacht die hun eigen symfonie zullen schrijven en zo zal de cirkel van het leven altijd blijven…

Ik mis mijn moeder zo alle dagen ben ik ziek en denk ik aan mama ik houd zo van haar een keer per week komt ze op bezoek dan heb ik de leuke dag van de week en kan ik met haar praten en even weg ik ben heel alleen en moet huilen ik weet zelf niet waarom ziek in je hoofd maar als mijn moeder komt dan houd ik me flink en dan gaat alles goed…

Je zoekt je hele leven je hele leven lang Vaak ben je bang bang voor het boze? Levenslang bang voor het kwaad in de mens Op straat in een steeg op het pad langs de baan Je hult je in een harnas verbergt je in het zwart want bang voor hen die uit de maat lopen Een andere levenswandel gaan of maken Vuurspuwende…

Die nooit ouder werden Jong als de dag van toen Beeld van verlangen Naar later, Naar nu, Tijd die stolde, Beweging die tot Stilstand kwam - En dan word ik Zonder ze op te merken Wakker geschud door Een zacht tikje op mijn Schouder, op mijn rug, Ze zijn er nog, Ze zijn er weer, En brengen me even Weer bij mijn oude…

Het zijn het zwart en het wit die doen voelen wat tussen de oren zit. Zij kleuren het bewijs dat de ogen soms niet combineren met het hart. Het is het rood dat doet voelen wat in de geest gloeit. Het verkleurt het groen van de hoop soms tot het gal groen van de smart. Het zijn het blauw en het transparant die de ogen doen voeden met…

Onlangs werd mij verteld, dat mijn prozawerk 'De fictieve brieven van Arthur Rimbaud' op een Amerikaanse verkoopsite voor maar liefst 44 dollars werd aangeboden. Dat is zeg maar ruim honderd gulden. Goed, het is dan niet zo'n astronomisch hoog bedrag als voor een Van Gogh op een theedoek, maar de waarde evolueert blijkbaar. Naar mijn…

wij delen het geheim de juiste afstemming van golflengte om even bij elkaar te zijn een lach ontdekt de dubbele bodem van woorden die wij argeloos horen bouwen zo een eigen wereld op van dromen sprookjes en legenden die wij nog van vroeger kennen wij zijn kinderen naast god spelen met de schepping in eindeloze fantasieën onze…

De vluchteling die huis en haard verlaat Om oogleden te laten corrigeren En zijn gebit te laten renoveren Voor rekening van onze welvaartsstaat Ziedaar de vrij genante Schwalbe Van doorgeslagen fractieleider Halbe…

Hij had beloofd te komen spoken en hij kwam doorzichtig als verwacht en zonder buik. Hij liep niet in de weg, geen kijk toch uit geen zou je dat wel doen, hij zag haar aan en dekte haar gedachten langzaam toe toen ze in bed lag, lispelde nog: leef het is gedoe, maar geef jezelf je jaren van nergens moe van worden word je moe. -------…

Gebogen hangt het perenhout, bevallig, onder ‘t menigvoud gedrag, dat hem bewonderen laat alom, en op de bomen staat. Zo druiven, in malkaâr geklist, bij grote en dikke krabben is ‘t, dat top en takken, scheefgelaân, bezwijkend, van de peren staan. Hoe schone, als ‘t lieve zonnelicht daarop zijn mooie stralen zicht; en, geluw-, groen-…

Soms wil ik stiekem huilen, dan zegt mijn binnenste ik . . . . blijf lachen.…

Toen zou zij een reis naar de zon niet om het één of het ander maar gewoon omdat zij het kon zij had zich vleugels aangemeten iedereen sprak tot haar dat zij het vooral zelf moest weten zij was eigenwijs en heeft de reis naar haar zon ondernomen niemand heeft ooit meer vernomen van het meisje met haar dromen.…

Besteed door licht dat mijn schaduw verwarmde mijn enige zielsverwant in donkere tijden jouw silhouet die nooit op de zaak vooruit loopt maar mij wel door het duister kan leiden. Het is geen sprong dat ik besteed bij volle maan om jou te roepen met opgeheven hoofd maar alleen de zonsondergang kent haar kracht die de intense band tussen…

mijn moeder bestond uit seizoenen alleen in de zomer had ik haar lief dan was zij lichter dan de wind vrolijk als een kind rennend op blote voeten in de herfst was zij vallend blad dan raapte ik haar op en sloeg de aarde van haar schouders dekte haar toe in het grote bed tijdens winterdagen sliep zij maan en zonlicht gingen aan haar…