Alle inzendingen, jaar 2015, week 9

Het regent, zo’n stromende, telkens terug komende altijd koude, eeuwig klamme, regen. Zo’n naar gordijn van nattigheid boven het zompig grauwe gras en de verzopen sloten : ik word daar toch zo droevig van.…

Kijken hoe het licht wandelt over het land met de schaduw aan de hand hoe de ruimte vorm krijgt van zien --------------------------------- uit: 'Tussen zon en maan', 2002.…

Dat scheelt weer een jas al knispert het nog wel. De bladresten van twee seizoenen terug zijn aardig opgedroogd. Ik kan de schade nog niet overzien van twee seizoenen niets te hebben uitgevoerd. Met verse boomschors schep ik nog wat orde. Haar inhalen hoeft niet meer. Tussen de troosteloos afgestorven herfstresten waren de bollen…

Liefde leven Samen zijn Zich overgeven Moeten zijn Jouw stem Klassieke muziek Vleugel bespelen Ons brein Hemel belooft Het kompas Natte noorden Fluisterend spreken Zonder woorden Mijn handen Jouw huid Die billen Als steen Een beeldhouwer Marmer vormt Naadloos sluitend Een kunstwerk Eeuwig mozaiek Lichaam delen Brandende honger…

Een meeuw zonder prooi Wil ik zijn, zwevend, levend Van schoonheid alleen, In de gratie van het moment, Gewichtloos gedragen Door de wind, om even, Heel even maar, weer Het kind te kunnen zijn Dat nog niet ten prooi viel Aan de trage tanden van de tijd, Aan die onvermijdelijke volwassenheid…

Ten langen leste heeft Kamp toegegeven, Dat bij de winning van het Gronings gas, De aandacht louter uitging naar ’s Rijks kas, Iets anders, dacht hij, deed de bodem beven. En dat hij nu ineens praat over spijt, Staat vast ook los van de verkiezingstijd.…

Met tedere handen zie ik haar terug mijn aanraking vol herinneringen de warmte gloeide net zoals toen terwijl zij dit moment zal vergeten. Met tedere handen zonder angst als een reis door een fotoalbum de weg terug ziet er verlaten uit zij verzorgt haar eigen imperium. Tedere handen openen gevoelens als zij wandelt zonder schoenen…

De jonge man aan zijn tafel is een oude man, gewikkeld in een krant. Het is middernacht, de diepvriesmaan vermoedt de weg waarheen maar wil nog niet. Een geest beheert het boek waarin het lot gelegerd is, de schrijver is afwezig, 'komt zo terug', pas op de winkel! Uit het verleden sluipt een zin, gecamoufleerd, de laarzen op de straat…

gelukkig braken mijn glazen gordijnen het zonnige licht zijn schijnen kleurde het zwart van de nacht in met wit zonder schemering en hint van mijn liefste grijze tint…

Sinds mijn hart het leven heeft gekregen Heeft het veel mee gemaakt in zijn leven Het heeft liefde gehad, liefde gegeven, mensen verloren, pijn geleden Ik heb mijn hart gegeven en gebroken terug gekregen Het is uitgeknepen, tot poeder verbrijzeld, kapot geknepen Mijn hart heeft geleefd is gestorven, kapot gegaan en weer opgestaan Als een feniks…

Als kluitjes aarde in de vensterbanken Zo staan ze voor de ramen maar te staan Je ziet er nog niet heel veel vruchtbaars aan Dat geeft gemor en aanverwante klanken Ons land is van van alles in de ban Wanneer het gratis is bij aankoop van…

In een smal stukje dijk verzakt de doodskop van wit cement, luguber door concurrentie bruut onthoofd. Onttakeld tot de romp. Werkeloos ontdaan van kap en gevlucht. Ooit gedekt met riet. Aardige baard. Donkergroen geverfd, rood afgebiesd, tussen de koppen van voeghout en steunder een jaartal. Een naam. De oude Adriaan bedreven…

Mona sprak in het journaal, een vechtscheiding is fataal, voor kleinkinderen en grootouders. Ze wil wettelijk vastgelegd zien, dat kleinkinderen ten alle tijden hun grootouders mogen blijven zien. Het CDA denkt hiermee, de oude zielen wederom naar zich toe te trekken, maar wat ik je brom; die voornemen zijn na de uitslag van…

Ik zag in’t Kröller Muller mijn opa staan, als Monsieur Jacques in brons gegoten, al heette hij gewoon maar Jan. De handen op de rug, de welgevulde buik vooruit, het hoofd welwillend kijkend, de rug fier recht in zelf voldaan’ tevredenheid. Als dat beeld zo afstandelijk, in zijn voldaanheid ontoegankelijk, is hij nooit dicht bij mij gekomen…

Ik heb de stad ver achter me gelaten en slenter kalmpjes op de Mookerhei. ’t Is middernacht, je hoort geen schaap meer blaten en zelfs niet eens het zoemen van een bij. ‘k Loop mijmerend wat voor me heen te praten tegen de sterren en een sikkel maan; de Melkweg is de hemel aan ‘t bestraten en Venus heeft haar bruidstoiletje aan. Het Universum…

De zon schijnt volop, het waait, zeg maar stormt, Zullen we een ommetje, al is het zonder hond? Schoenen, jas aan wind wordt getrotseerd Net uit de zon, pakt de wind ons stevig beet De wind op de voorkant en net als met de hond Hebben we een natte neus, nou weet ik wat die ervan vond!…

Ik schrijf me neer als bomen door een zaag geveld Ik schrijf me neer 'k ben heer noch held Ik schrijf me zoveel keren neer de tel kwijtgeraakt Het schrijven heeft me dichter gemaakt dichter bij mezelf.…

Ik moet Van al wat was Een herinnering Gaan maken Maar ik wil Nog blijven steken In de tijd Ik poets en poets Wat was en was Zodat het schijnt En schijnt Ik rijg De nieuwe parels Aan het oude snoer Ik weet Dat ik vergeet Dat glans Verglanst Met het vergaan Van deze tijd Daarom wil ik Nu nog blijven Blijven steken Hier in…

Hoe kan liefde nu Verboden zijn, als Ze uit de aard van de mens Vrijelijk gegeven wordt - Nonnen zijn zwanger van liefde Maar kennen de zwangerschap niet, Weten niet hoe een man Te maken in de buik…

Vredig lig je daar, ogen gesloten, wonderschone engel. Mijn vingers beroeren je naakte lichaam, Wereld in mijn handpalm. Ik bewonder je pracht, gesloten ogen vangen de mijne, een blik gevuld met tederheid beroert je huid. Vuur ontspringt mijn hart als ik je in mijn armen sluit. Je opent je ogen, gelukzalig glimlach betovert je gezicht…

Slecht poppenkind gespeend op droge klei. Schept met de botte spa een worm doormidden. Hoge staken harken in de schuur ontnemen zonder animo voor bloemenzaad het zicht. Los gezaaide ledematen oogsten het geheim van het schuurtje. De sloot ruikt naar de trein die flessen telt waarin verlopen staken zich zien waggelen in…

Het voelt dat het lijkt of het kan maar vraag niet hoe ten koste van wat op welke termijn wil je er over denken ooit over praten hoe het voelt als we elkaar zouden verwarmen in de kou…

12 Al wie opgewekt is, mag naar zaal Paardenbloem. Dat geldt ook voor iedereen die sterk en spontaan is. Ook sociale of stoere personen gaan met Geoffrey mee. De anderen blijven hier om de grondverf om te roeren en daarna een dunne laag aan te brengen. Daar heeft iemand een vraag, graag in de loopmicrofoon. Wat met de zelfverzekerde mensen…

Een poort als ingang een poort voor een nieuwe begin de kracht van het leven stond als hoofdletter van mijn zin. Herboren zoals jij bent zelfverzekerd volmaakt transparant jouw poort staat open die ik als een bundel eeuwig omarm.…

Een anders belang, Plakt men graag achter het behang. Die ander heeft toch ook rechten, Om voor te vechten. Dat weet u toch ook, al lang. Als u graag blijft plakken, Ga dan uw eigen probleem aanpakken.…

Als ruggengraat van de economie Geldt wel de handelsman. Want in financieel barre tijden Trekt hij wel het economisch plan. Maar gaat het stilaan beter Wordt hij weer snel weggezet. Als scharrelaar en zakkenvuller Die op eigen gewin heeft ingezet.…

Het hing al jaren in de lucht, Het herinvoeren van tucht. Maar kan men niet beter proberen, Om zelfinzicht aan te leren, In plaats van gevloek en gezucht. Want zit je lekker in je vel, Dan volgt al het ander meestal wel.…

Een tien als dank, Door de reclame, werd ik volslank. Om dit te bereiken, Moest ik naar de calorieën kijken, En bruin brood op de plank. Maar straks betaal ik de tol, Dan ga ik van volslank weer naar boordevol.…

Het is maar een vreemd ding, De zelfverheerlijking. Zeg nu eens eerlijk, ik zelfverheerlijk, zolang het nog ging. Maar waarom geen zelfvereerlijking i.p.v. zelfverheerlijking.…

Nergens ben ik veilig Overal achtervolg je mij Ik probeer te vluchten Toch ik raak je niet kwijt Ik zie je voor me Ik hoor je stem Ik voel je adem Waar ik ook ben Elke avond als ik in bed lig Durf ik niet in slaap te vallen Want ik weet dat jij mij In mijn dromen aan zal vallen Je neemt mij dan gevangen In een kooi voor ons bestemd…