Alle inzendingen, jaar 2016, week 51

ik zoek naar woorden voor de onmenselijkheid maar vind slechts één woord: 'waanzin' dan herinner ik mij de historische woorden van JFK en ik weet waar ik naar zocht: 'Ich bin ein Berliner' nu weer actueel deze keer zonder muur de waanzin heeft geen muren meer nodig…

Kerstmis – een naam die klinkt als ‘n sprookje uit lang, lang vervlogen eeuwen tot het heden toen ’ s winters de aarde rustig en vredig lag en ‘t iedere dag dikkere vlokken ging sneeuwen. straten en huizen sliepen onder een witte deken vijvers en grachten lagen wekenlang dicht bevroren ’s nachts twinkelden sterretjes aan ‘n vrieshemel en…

Al had Maria geen kinderkamer voorbereid geen lakentjes met Jezus naam op geborduurd zij droeg haar kindje met een innerlijke fierheid al had Maria geen kinderkamer voorbereid zij was voor haar Kind één en al gedrevenheid Gods liefde had haar boven alles aangevuurd al had Maria geen kinderkamer voorbereid Jezus naam stond diep in haar hart…

Bladeren op de rotonde. Pakjes in de kale boom. De fontein zichtbaar alleen. Herfst op het Stationsplein. De Onze-Lieve-Vrouwe-Kerk, dichtbij, maar ver weg. Geel-blauwe treinen kruisen tussen ons door. Auto’s passeren in gepaste draf. Af en toe een voetganger, met muts of tas of buggy. De rotonde van Venlo leeft.…

Verzeild geraakt, op zoek naar inspiratie. Slenter ik door een van onze steden. Deze plaats is een vestingstad. Ergens in het zuiden van het land. Met de Kerst in aantocht bedacht ik mij: Steden hebben een kerk midden in het hart. Vestingsteden in het midden van, hun stervormige en stevige muur Over tweehonderdvijftig jaar ziet men onze…

Een grijze lucht die urenlang op sneeuwen stond, zich inhield, schuchter toen een handvol vlokken zond als een belofte voor de nacht waarin je wakend lag te slapen tot de dageraad het sneeuwen niet meer tegenhield en je gonzend van geluk de dag begon en uit het zolderraam de eeuwen en de witbestoven akkers naast de landweg overzag,…

De avond valt. Ik kijk omhoog en zie de eerste ster die aan de hemel prijkt. Hij roept iets op in mij dat verder reikt dan angstig zelfbehoud of apathie. Zo komt het dat ik juist in bange uren een vredeswens de wereld in wil sturen.…

Aan huichelaars heb ik de pest sprak een kalkoenhaan zeer gestrest dus helemaal aan valse zakken die ons voor Kerst de kop afhakken wij worden weer en masse gekild maar Flappie, wordt hij ook gevild?…

Zitplaats heeft ze zich gevonden een tuin, een hof, ........met reden? Waarin ze neder zit achter glas waar ik haar-versteend- zie zitten, broos, breekbaar Herfst heeft haar tot op 'r huid ontkleed 't herfstblad is rond 'r lijf gevallen Was zij -voor de kunstenaar- meer dan een model een vrouw van lijf en leden?…

Vogelvrij zijn zij, de vogels ze vliegen, zweven cirkelen hun leven Vliegen op -bij onraad- en strijken neer als zweefvliegtuigen Ze zien alles van bovenaf en van een afstand meer van lucht dan van land Hun vlucht vaak op rij in de vorm van een V En nee, ik ben niet jaloers of afgunstig op hun vliegen Ik vrees de…

Vaart zit er niet in geen rimpelingen geen kikker kwaakt Ik hoor geen merel, lijster zelfs geen rietzanger ...............zingen Het is winters stil en wij lopen een pad op ons gemakje pad, dat geen naam heeft Het is deze wandeling door slapende velden en geeuwende akkers die me raakt De zon ook doet die middag ......'n…

Hier huizen de goden in loden luchten Hier hullen de halfgoden zich in wolken van sinister zwijgen Hier hebben we heel wat te duchten: onheil en 'wee-je-gebeente' Het is hier dat de wraakgodinnen op zoete wraak zinnen Hier kun je of slaag of 'n pak rammel krijgen Het is hier dat 'een goed beginnen' uit den boze is…

Groet me deze morgen want ik houd lente nog even verborgen Groet me deze middag want ik lach om winter... die uit zal blijven vorst.... die niet toekomt aan regeren.…

Wat ik wist van mijn jeugd projecteerde ik niet op mijn leeftijd maar op het landschap dat weelderig groeide in het onvoorziene droomgetij ik luisterde daar aandachtig naar geluiden van jonge gezinnen gezelligheid op weg naar kerstmis met een zorgvuldig uitgezochte boom en boodschappen eigenlijk te zwaar om in zonderlinge eenzaamheid…

Het was donker, hij lag op zijn bed. hij had het raam op de haak gezet, opdat het getij van de nacht door de baai van zijn kamer kon gaan en zijn dromen stijgen en dalen op de golven der maan, en hij dacht: 'hoe vaster ik slaap, des te zwaarder slaapt het heelal, hoe dieper ik ademhaal hoe hoger de nacht en het lied van de nachtegaal. kan…

Wantrouwig tijdsgewricht Meningen knetteren Hypes flitsen langs Bij Van Nieuwkerk en Pauw Hopelijk doen we in 2017 Iets met het wijze Verhaal van Terlouw…

Je hebt er een voor graffiti, geweld Voor spionage, fraude, datalekken Agressie, grooming, poederbrieven, hacken En spookzorg, smaad, ja alles kan gemeld Ik krijg, nu ik die waslijst overzie op stel en sprong een meldpuntallergie…

het kost hem moeite dit allemaal op een rij te krijgen ware het niet dan toch waarschijnlijk zoiets vormt zich organisch, dus zonder agenda zwalkend tussen aangeharkte reservaten dat heeft iets bevrijdends, maar voorziet ook in beperkte huiver, want waar moet hij beginnen? dan telt hij de muren, altijd een even getal terwijl zijn beloften…

deze kamer bevat het ongeboren licht niemand verhaalt van moederschoot van een tijd nog zonder aangezicht onwetend dat dit aan duister ontsproot een geheugen graaft om niet te vergeten leven zindert als een streling over de huid o liefde, zal ooit nog iemand van mij weten als een kluis van steen en mos mij omsluit…

de stenen van de straat liggen er deze nacht onbeduidend bij waarom loopt nu juist deze kat hier en niet die van de buurvrouw lantaarns schijnen vannacht fletser dan de schaduw van hun palen enkele parkeervakken bieden nog ruimte aan thuiskomen als het zou regenen zagen we een glinstering in spiegellak maar deze nacht lijkt besluiteloos…

de oerkracht van de angst glijdt als een trage trekschuit door het stil gevallen lijf denkt hoofd en dingen stuk wekt de geest uit een schijnbare slaap in de oerkracht van de angst valt het leven dood en ligt het ijskoude water dat het hart omsluit in de oerkracht van de angst…

ze had de kinderen gedood het huis een fort gebouwd op zand het weerloze achtergelaten in een bolwerk van glas de verontrusting bedekt onder lagen van vage woorden soms begint iets pas met de ontknoping…

hij reist met een steen in zijn schoen een pijnlijke metgezel op een zware reis in zijn rugzak vechten demonen om de beste plek hij hoort ze proeft hun angst kan ze zelfs ruiken hij zoekt een uitzicht om zijn lange val te breken…

Dat kan mij vaak weemoedig maken, Dat ons de tijd zo snel ontvaart, Dat, eer zij 't Heden recht mocht smaken, De ziel reeds in 't Verleden staart. Het zaligst uur, sinds lange jaren Verwacht en vurig afgebeên, Het komt gelijk een klank van snaren: Hij ruist, verrukt, en - vliegt daarheen!…

Een dichter die niet rijmen kan, Dat noem je toch geen dichter, man! Dat is gewoon een zwijmelaar, Die breit wat woorden aan elkaar. Als ‘k al die zinnen zo es zie, Vind ‘k dat beslist geen poëzie.…

Wie grip krijgt op begrijpen die rijpt die begrijpt meer!!…

En is 't de liefde niet, wat is 't dan dat mij kwelt? En is 't de liefde ook, wat mag de liefde wezen? Is zij zoet ende goed, hoe valt zij hard in deze? Is zij kwaad, hoe is dan zo zoete haar geweld? Brande ik met mijne dank, hoe ben ik dan ontsteld? Is 't tegen mijne dank, zal 't zuchten mij genezen? O vreugd van pijnen vol, pijne vol vreugd…

In de trein op weg naar Assen denderde de sneltrein na station Lelystad door een woestijnlandschap, waar ik nauwelijks weet van had. Na de betonnen hoogbouw van die stad in the middle of nowhere zag ik meen ik graasdieren, die men herten noemt. Verder zag ik her en der dorre bomen, die op cactussen leken. Ik vermoedde dat de boswachters…

Om te weten hoe het is om gestigmatiseerd te worden, wil ik je wel even in mijn ziel toelaten. Of durf je niet? Net als jou heb ik een dikke kasteelmuur om mijn kwetsbare wezentje gebouwd, maar kom, ik laat de ophaalbrug neer. Let niet op de muizen, die je proberen te verdringen, noch op de waterslangen en haaien in de slotgracht, door…

Het was een vakantie van niets doen, van overgave aan zon, zee en wind, we gaven ons bloot waar we konden, we verschoten ervan. We lazen ons bij, boekten opgelucht tijdwinst op wat nog zou komen, voelden eigen natuur, een herkenbare toon die ons niet had ontluisterd. We liepen veel samen, waadden nooit dieper dan buiten de stroom. Boven…