Alle inzendingen, jaar 2017, week 1

Politici regeren onze wereld. De instincten van grote apen, regeren ons bestaan. Mensen, leid dichters naar de macht. Zij beseffen dat ook zij apen zijn, maar weten aan dat feit voorbij te gaan. Dichters zijn dienaren van de vrede. Dichters vertalen angst in heldenmoed. Dichters zijn ware populisten. Zij verlichten uw alledaagse zorgen.…

VUURWERKBLIJ Referendum of manifest: politici maak ons vuurwerkvrij BLIJE PILLEN Doe nog maar een pil dan word je vanzelf weer blij maar dat is de vraag HOOFDDOEK Een hoofddoek is ook een overgave van het vrije blije haar BLIJE ARTIKELEN Behalve die 1 telt de grondwet nog honderd eenenveertig meer ONZIN Volg je me nog steeds…

De levensspiraal plooit zich terug, voldaan geworteld knijpt de natuur reeds één oog dicht, een innerlijk smoren in koperglans hangt als stille nevels boven het stiltedomein, waarin schaduwen als zwarte monniken het beeldsnijwerk voorbij schuifelen, een sterfzee van handgeschept bladpapier, met ontblote ruggen moedig wachtend op de eerste zweepse…

Sta even stil bij het verdriet dat er was de verliezen en de pijn laat het zijn Sta even stil bij alle liefde en geluk groots of juist heel klein laat het zijn Sta even stil bij wat nog zal komen de wensen, de dromen Laat het even zijn laat het leven zijn…

Druppels water vallen. Het regent. Druppels water zweven. Het mist. Druppels water bevriezen. Het sneeuwt. Druppels water condenseren. Het gras drinkt dauw. Druppels schitteren in de zon. Water wordt diamant. Druppels veranderen in stoom, in kraters van vulkanen. Zonder water kunnen we niet bestaan. Geen plant. Geen mier. Geen oceaan.…

Tijdens een popconcert in de Ziggo Dome viel mijn oog op een kaarsrechte man met een grote rugzak, die zich irriteerde aan de omliggende, dansende, springende en extatische fans van The Rolling Stones. Hij bleef maar stokstijf staan en zenuwachtig om zich heen kijken, terwijl Mick Jagger een magische versie van 'Satisfaction' zong. Ik tikte…

god zag op de laatste dag van zijn scheppingsavontuur de man naar zijn gelijkenis adam lachte keek om zich heen maar voelde zich toch moederziel alleen de schepper nam zijn rib transponeerde die tot vrouw passie liefde hartstocht volgden de evolutie trouw nog steeds zijn wij op zoek naar de enige volmaakte met wie wij een totale…

Hè hè, het nieuwe jaar is aangebroken Ik ga volledig voor mijn streefgewicht Alleen door ‘t melden hier in dit gedicht Zal ik bereiken wat is afgesproken Ik vreet me dus het schompes ‘t hele jaar Tien kilo meer krijg ik best voor elkaar…

Door onze zachte, licht-ontroerde lijven o Zusters, woedt die grote strijd nu fel: wij hunk'ren naar de toekomst, 't heerlijk spel aller krachten, die nu in ons verstijven. Wij horen Vrijheids zoete lokken wel, en reppen ons... Niemand wil achterblijven: wij werpen van ons het lange en stijve vrouwen-gewaad, om licht te gaan en snel…

Wat blijft er over van de sprong, Dan het nemen van de aanloop Op de gestrekte horde Van naar lijf hunkerende benen? Het gewricht dat zich wonderbaarlijk Verdraait en inkapselt telkens opnieuw Tot een orgaan dat het uitschreeuwt Van pijn en zich daarna beklaagt. Eenmaal beland op het voetstuk, Maar nog steeds niet met de meest eigen Rechtopgaande…

Als ik toch eens vaker los kon laten en mijn blik kon richten op de hiaten van het leven die soms zo zinloos lijken Juist in die lege momenten die mijn leven nog maar zo zelden kent en die ik ook te vaak ontwijk, Het is die zoete leegte die me uiteindelijk beweegt in richtingen die ik nog niet ken En die me zien laat dat, met soms even…

We sparen, door de spaarlamp te gebruiken dus in bijna elke schemerlamp zit wel netjes in de fitting een heuse echte spaarlamp. Er wordt heel wat afgespaard hier in ons huis en nu al helemaal want de lamp gaf de geest, het is donker hier het sparen werd ons fataal, er zullen nieuwe moeten komen Zodat we van ons spaarlampen- saldo…

Zij wilde geluk hij wilde gelijk daar konden ze vaak om strijden Maar gaf zij hem gelijk vond hij dat geluk ze zijn nog steeds met z'n beiden…

Zonder terughoudendheid, maar met het volle hart kent mijn vreugdedans iets van een passie die niet met een wispelturigheid mag worden verward. Met mijn danspassen twee voorwaarts en één pas opzij kom ik telkens weer een pas dichterbij. Een pas die wel gekozen lijkt te zijn overwogen op weg naar mijn doel met iets van een nieuwe vurigheid…

Door een zandwoestijn zoek ik leven een schaduwplek een koele bron luwte van een rots die mij rust kan geven bevrijdt van pijn en brandende zon. Ik zoek een koele wind als streling een zachte bries als levenslucht een verfrissende stroom ter verkoeling veilig voor geen kwaad beducht. Ik zoek die plek tot over de horizon waar hemel en aarde…

Als water in stromen tussen oevers van beken door vlakke velden glijden gedachten van dag tot dag regelmatig en ritmisch klateren als bergstromen over rotsen in waterval onstuimig bruisend door diepe dalen tot waar rust keren zal naar vredig stromen.…

nooit onschuldiger schijnt ons de wereld dan in winterse dagen als van tooi ontdaan naakt de bomen zich met verse sneeuw gemanteld weten nooit kostbaarder praalt ons de aarde dan in winterse dagen als goudgele winterzon of van avond het licht aan takken en daken in ijskristallen parelt nooit teerder oogt ons de natuur dan in winterse…

Met jouw omarming in het donker leven mijn gedachtes over het land terwijl je schaduw over mij waakt in het maanlicht tegen de wand. Met jouw streling langs mijn hals meet ik de intentie van de realiteit gedurende jouw glimlach naar mij beleef ik hoe je mij altijd hebt verleid. Met spectaculair uitzicht in de nacht van…

we moeten het verhaal afmaken maar we willen ook wat langer schuilen in de lege ruimte van zwijgen en nog niets zeggen de tijd valt stil achter een gordijn van onzekerheid we hebben iets in gang gezet de afloop staat vast als laatste verdediger en doelman in één op onvaste grond beland zonder route in een verlaten niemandsland zeldzaam…

Een ster is gedachteloos onverwachts oud geworden om niets bekommerd Een ster ontlokt verwondering uit verre expansiedromen, ondanks eenzaamheid op grote afstand Wanneer we haar mysteries bezingen is ze mogelijk reeds weggevlekt in cryptische zelfbegoocheling Evenwel, ondanks alles, blijft ze stralen.…

ik reik je met liefde dit speciale tapijt jij vlijt je neer op het paradijs van weleer samen ontvluchten we de groene oase het brandend zand van de woestijn zal ons met zijn thermiek naar de hemel dragen onder ons bergen en de oude stad waar het eonen geleden goed toeven was beelden met mannen op de achtergrond vrouwen met scherpe neuzen…

Graan ligt in je handen, wijn glanst in je mond. Je bent van het veld naar het huis gekomen. Je hebt te veel om van minder te dromen. Je maakt een vuur van hout dat je vond. Nu is het tijd om de brief te lezen, die zij van heel dichtbij verzond. Want zij zit naast je: je hand ligt in haar handen, je mond glanst in haar mond…

In Friesland wil men wegens doodsgevaar De overweg die onbewaakt is sluiten. Straks kunt u naar mijn snelsonnetten fluiten, Maakt u daartegen s.v.p. bezwaar. Dat alle Friezen roepen: “It sil heve, Wim Overweg moet hier wel blijven leven!”…

De Ruyter was een man Die op de grote zee En op de Oceaan Aan zeegevechten dee. Hij sloeg haast altijd raak En kwam ook immer rijk Uit elk gevecht terug, Een miljonair gelijk. Maar eens op ene dag Kreeg hij op zijne boot Een kogel in zijn maag En was toen eensklaps dood. Hij won maar altijd door En hij verloor ook nooit.…

Wat is er mooier dan puur geluk. Een vrolijke glimlach opent de deur naar de vriendschap. Vestigt een gunstige impressie; in een eerste stap zonder regressie. Is een eerste voorzichtige poging met de hand aan de kruk; van een aspect in het leven dat veel vreugde kan geven op de gezochte weg naar geluk. Laat de teleurstelling je niet bedremmelen…

Jij hebt gelijk dat jij mij niet hebt meegenomen ik val uiteen in dikke vlokken sneeuw daarbij een droevig lied van een kozak over vlaktes nachtmerries bereden Ik ben geen jonge, vlotte Parijzenaar met zijn brille en rappe woorden hij laat zich voorttrekken in de tijd onstuimig voortduwen door de noordenwind Toch heeft deze nacht jou opnieuw…

Uren bellen, ik noem dit gazetten en juich dit niet zo toe Verneem nieuwtjes over mezelf die nooit hebben plaats gehad. Of ergens wat van aan hadden; schending van de privacy Ergens zeer gevaarlijk niemand meer te kunnen vertrouwen, in hoogdringendheid Hard geleerd mijn kop te houden, was delen niet helen Enkeling zo agressief wil natuurlijk…

Eenzaam in gedachten Open in vele zinnen Waar niemand zou verwachten Afbrokkelende van binnen Boze woorden zinnen en gedachten Ze blijven keurig aan de binnenkant Waar niemand zou verwachten Neemt verdriet en wrok de overhand Soms ontsnapten gedachten de mond Opzoek naar erkenning en geborgenheid Maar al wat er ontstond Bracht enkel…

Geluk die de wereld tot bedaren brengen ruwe beelden en schetsen die hem vergezellen gevangen in vergeten echo’s vervagen maar doorklinken in de kruistocht van de wind. Om een plaats te vinden in de stroom van zinnen, een verlaten jeugd van onschuld, bitterste smaak aller dromen verregend op het bord met krijt verhult de geur van alle…

Langzaam kom je zijn leven binnen zonder te vragen of hij dat wil 'Waar liggen de sleutels nou?' Soms ben je weg denkt hij dat je niet terug komt dat het een vergissing was 'Hoe kan ik dát nu vergeten zijn?' Opeens ben je er weer dwingend aanwezig 'Wat was die náám ook al weer?' Je bent ongemerkt binnen in hem geslopen neemt…