Alle inzendingen, jaar 2017, week 1

Eeuwenlang reeds staat midden het dorp de statige Retiese linde. Gespleten zijn takken, gebarsten zijn stam, onaangetast zijn groeikracht in bloem en in blad. Godin Freya haar woonst, de heilige boom, ’t huis maakt hij tot thuis, de goede boom. Onder zijn kruin werden dure eden gezworen en huwelijken gesloten. Recht werd gesproken onder…

Op het altaar van het succes, wordt geofferd en gevierd. Het verdriet van verliezers. Op het altaar van het grote geld, wordt geofferd en gevierd. De schuld van schuldenaars. Op het altaar van het egoïsme, wordt geofferd en gevierd. De vriendschap en de trouw. Op het altaar van de macht, wordt geofferd en gevierd. Onze democratie.…

Een veertje door de wind gedragen valt neer op mijn hand na een zwerftocht van vele dagen is zij bij mij beland dan laat zij zich weer tillen alsof zij wil dansen op de wind ik laat haar gaan had ik ooit anders gedaan?…

schaduw in je hart vluchten voor het leven te bang om veel te geven schaduw in je hart…

Stil strijkt de oostenwind over vlakte, bos en water door ruisend bladergroen en over wuivende halmen, verspreidt rust tot de horizon ontspant kabbelend, golvend, strijkend door de haren en dromend van een vredesrijk sta ik hier stil te staren. Zacht strijkt de oostenwind nog steeds over de aarde vertelt over een eenzaam kind dat niemand…

de ene kaartlegger/ster wijst deze spannende weg de ander die wie toch beslist over jouw leven WIE het antoordt is bovennatuurlijk met levenservaring wil ik jou/u dit met volle liefde geven vraag het wees niet verlegen allen geluk gewenst dit jaar met op het eind het bijzonder getal zeven…

Wat je met jouw hart niet wist te bekoren geilheid van jouw libido benauwend in mijn denken nostalgie van droomvlinders op stoffige oude meubels geur van verwelkte bloemen naast onbestendig voorjaarsfruit in de schaal van de markt in Portugal toen we afscheid namen van de winter en dat je mij geen gedag zei in de nacht, was een vederdroom…

Een schaap heet een kuddedier heeft in de kudde het meest plezier Hij en zij grazen de ganse dag het gras weg voor onze voeten Waarover wij wollen sokken en wandelschoenen ...........dragen Daarmee... zijn wij wandelaars-zelf ook een kuddedier.…

wanneer dan in aarde op mijn buik de enten van mijn liefde wortelend zelf geboorte geven dat dan de wereld in vrede mag zijn een oase de aarde rond van rust en vrijheid waar om, voor en met elkaar gewoon de mensen zijn omdat anders zijn of menen niet langer wortels klooft omdat anders geloven mensen nieuwsgierig maakt waardoor takken…

VETBOLLETJE Op het bolletje twee kibbelende mussen Vogels maken blij REGENBOOG Drijfnat geregend zag ineens een regenboog Toch een beetje blij BLIJ SPEL Twee keer plankje leeg achter elkaar bij Scrabble geeft een goed gevoel SLAPEN Ik hoor je slapen je bent ver weg en dichtbij Droom je maar heel blij DROMEN Ik zie je dromen…

Sluit de deur. Draai het slot. Sluit me buiten. Laat me los. Hou me vast Laat me binnen Schemer, duisternis De onzekerheid verteerd Valse noten, Slechte muziek Kom dans Naïef, vergeten Laconiek Ik drink Veel, hard Laveloos Mooie wereld…

gevoelsmatig moet januari wel de langste maand van het jaar zijn het feest is geweest en alles is weer bij het oude... wij klampen aan bij de lange stoet van reizigers naar het gindse voorjaar we tellen en passant kilometers de uren dagen en weken en misschien nog een keer…

Loof de Heer om Zijn goedheid Want Hij is trouw in alles wat Hij doet Hij is ons nabij, Hij is het die ons voedt Zijn trouw blijft tot in eeuwigheid. Loof de Heer die alles geschapen heeft En nog elke dag voor ons wil zorgen Hij kent ons, voor Hem is niets verborgen Hij blijf betrokken met alles wat leeft. Loof de Heer, Hij regeert bij dag…

ik draag de liefde in me de liefde ben jij ik ben nooit zonder je waar ik ben ben jij en wat ik ook doe ik doe het met jou niet bang voor het lot want jij bent mijn lot de wereld wil ik niet de mooie wereld ben jij…

Een haviksoog met een zeer vaste hand Plus stalen zenuwen om te beginnen. Dat heb je nodig om met darts te winnen, Daar zijn een paar heel goed in in dit land. Voor hen is ‘honderdtachtig’ heel normaal, Bij mij moet er een dokter in de zaal.…

(voor Natalia van Doeveren) Het lijkt wel oorlog in Oekraïne, zoals er door egoïstische criminelen geld afhandig wordt gemaakt, waarbij de armen eenmaal andermaal de dupe zijn en zelfs het loodje leggen. Als medicus zie je de misstanden en word je door de valse gieren verleid om met hun valse praktijken mee te doen. Omdat je dat weigert…

Windkracht drie beweegt de was en twee manshoge zonnebloemen. Zij maait het gras en zweet een beetje. Een lekke voetbal tegen het muurtje van de schuur. Twee glazen limonade op een uitklaptafeltje. Alles is heel gewoon. Windkracht drie beweegt het riet en twee huishoge populieren. Zij eet een broodje kaas, en morst een beetje. Een dood…

ik ben de weg wat kwijt wil vooruit maar anderen grijpen de buit zijn sneller en alerter pakken alles zonder gedachten of even wachten heb toen ook mijn ellenbogen maar gebruikt het plezier van samen was eruit ik wil niet mee op de eerste rij geef mij restanten ben blij met waar zij nu al voor bedanken…

(XVII) In 't brede lommer van de lage bomen Glipt, glipt het beekje langs de holle boorden: Het streelt de blonde bloemen aan zijn zomen, En zingt een lied vol murmelende akkoorden. Toen kost gij, lieve, uw lust niet meer betomen Maar waadde door de golfjes, die bekoorden: Zij wijken, nu zij bij uw voetjes komen, En kussend fluisteren zij…

Géén winnend lot, géén nieuwjaarsduik genomen, Wèl meegeklapt op de Radetzkymars, Champagnebrunch, een oliebol zat dwars, En als een wrak weer op het werk gekomen. Dus wens ik jou èn mij, nog brak en moe, Dit nieuwe jaar heel gauw gezondheid toe.…

De wind van de tijd is gisteren begonnen mijn profiel te slijpen, het restant van mijn gestalte los te weken om het omhulsel een andere naam te geven, het laat mij iets berustend in mij te voelen, het bestrijkt de brede uiterwaarden van vergeten sagen, mijn fascinatie van groene oasis helden waarin ik mij wil herkennen moedig…

Het is kwetsend, doet zo zeer, mes snijdt door het vel gebeurt toch telkens weer langzaam of snel. Het is druipend, nee geen bloed nat en vochtig, doe 'k het goed? Het mes snijdt rustig heen en weer daar liggen ze, zalige gesneden stukken peer.…

Met een beetje geluk kom je iets verder. Kom je iets dichter bij je doel. Met een beetje geluk zie je dan sterren; begrijp je beter wat ik voel. Voor die duistere luchten wil ik vluchten; maar ook in die duisternis glimlacht de vreugde van dat sterrenlicht. Dat niet voor mijn zorgen lijkt te zijn opgeborgen; maar ook 's nachts mij…

Voor Remco Lakens smetteloos wit, liggen als een cocon om het fragiele lijf. Nog even en de dood breekt het leven, het hoeft van hem niet meer. Tot de muze het omhulsel scheurt - Als een vlinder dansen zinnen op papier. De oude dichter leeft! Ook ik pak potlood en papier scherp de zintuigen en rangschik de woorden. Twee tinten grijs,…

Zoals ieder jaar smeden we met Nieuwjaar weer nieuwe plannen… De kalender toont zijn maagdelijk gelaat Elk blad is hagelwit en onbeschreven We dromen stiekem van een luizenleven En ook dat elke wens in vervulling gaat We hebben weer plannen, dat hoeft geen betoog Ook dit jaar ligt de lat weer torenhoog…

Gestolde tijd noem jij het moment waarin alles samenkomt waarop te lang al is gewacht, waarin al wat beweegt tot stilstand komt - Maar tijd stolt niet, Loopt als duinzand tussen mijn vingers door, Een zandloper die nooit ophoudt met lopen, die ontelbare korrels laat voortbewegen op de golven van de altijd aanrollende tijd…

Sinds Parkinson de baton overnam slaat hij de maten van muziek met ledematen stijf en stram op de geestkracht van thermiek want van het concert des levens krijgt niemand het program…

Men loopt zo gauw voorbij in herfstachtig najaar aan wat uitgebloeide takken in een groepje bij elkaar vergankelijk geworden kleur verliezen, broos staat het stil, wat triest komen uit de mist in zicht van zachte lichtval en zie.... hoe een spinnetje ontdekte de ragfijne takjes waaraan het zijn webje spon en kijk... naar de verdorde bloempjes…

De tijd, neergevlijd op een velours divan, aanziet nagenoeg achteloos een optocht van mensen vol als boeken. Met een geresigneerde handbeweging, laat hij de stoet des levens passeren, hautain wuivend, met gebogen pols. Zelfgenoegzaam ligt hij erbij, woordeloos manend tot voortgang, zonder fatsoen en zonder geheugen. Eigengereid en zonder…

Een coalitie zonder echt geluid want we moeten vooruit door brede schouders gedragen maar positiviteit komt niet uit alle lagen rechts en links is niet meer zonder ideologie in een constitutie zijn er geen vleugels geen teugels de vooruitgang in de wetenschap neemt de overhand dat creeert een bepaalde afstand tot de bevolking in het land…