Alle inzendingen, jaar 2017, week 29

een zomer maar dan voldragen een rivier, ergens tussen aantekeningen warme oevers, strekkende tot verjaardag zo ligt het heden naast een fles zij aan zij, ontkurkt en dronken ontworsteld aan volgorde begriploos zonder beweging, besluiteloos een enkel woord dat zwijgen verdrijft in het water hervindt zich een spiegeling onlosmakelijk…

Blindelings ga ik door de laan der nevelen Voetstaps tastend naar het pad der wijzen Ontwaar bomen als mistige schimmen rijzen Die bedreigend boven mijn hoofd prevelen Laat mij slechts leiden door mijn intuïtie Geen vermoeden waar ik ooit stranden zal Bereik ik de top of kom ik eerder ten val In wanhoop beraad ik mij op mijn positie Waar…

Jij, een naam zet ik er niet bij, Jij, zit in een dip van hier tot daar Jij, voelt je schuldig, maar waarom? Jij, zit in een dip, vroeg je erom? Jij, je naam zet 'k er niet bij Jij, kwam met je sores bij mij Jij, schrok, maar dat hoeft niet, want Jij, zat in een dip, had verdriet Jij, was even de hoofdpersoon Jij, want ik vond het heel gewoon…

Teveel hekken worden neergezet om 'zij' van 'wij' te scheiden...... Aan de andere zijde van het hek is er meest leed en lijden En strijden gelijk met ongelijk geluk met ongeluk die elkaar.... in de wielen rijden.…

De woorden werden veel te goedkoop zelfs op een maandagmorgen. Velen kopen ze zonder nadenken en verhandelen ze voor nog minder. Toch blijft de taal onbetaalbaar en moeten we er mee verder. Zwijgen is ooit wel beter maar niet voor altijd.…

Hier sta ik ingetogen bij je graf, en 'k denk nog eens terug aan vroeger dagen, hoe waardig jij je leven hebt gedragen, de vreugde die je aan de wereld gaf. 'k Herinner mij hoeveel ik je kon vragen, hoe vlot jij elke misstap weer vergaf, de wijsheid die je tederheid omgaf. Ik ben je dankbaar voor die mooie dagen. Ik weet niet of ik nu…

ik zie je ogen donkeren maar hun geheimen lichten op in het schalks wegkijken je lach gaat mee naar een niet voor mij weggelegd perspectief in de verte van de tijd nog heb ik jouw hand en vingers vast voel je hart pulseren met vitale warme kracht maar onnavolgbaar zweef je uit mij weg in een lichtend spoor van mystieke onaantastbaarheid…

Teleurstellend bezoek voor Wu en Xing Speciaal parkeerterrein blijkt overbodig En vooraf reserveren, ook niet nodig De Pandakoekenverkoop is gering Want wie wil er nou nog naar Ouwehand; De steppekiekendief broedt in ons land!…

kijk, in het diepste blauw nachtzoen, uitdijend gemoed deze hoge tranenvlucht is om jou zie je niet mijn ongebluste verre groet zwoele maan, zo zinnensplijtend mooi wat heb je voor mij in 't verschiet in je hemelverzwelgende tooi een sonnet werd het niet…

wie of wat ben jij we hebben het je toch verteld spreken is zilver zwijgen is goud maar je kunt het gewoon niet laten zoekt ruzie met alles en iedereen gelijk moet je hebben en je zult het krijgen jouw woord is het juiste en dan ook het laatste wat wil je nu… een glaasje babbelwater of een groot stuk appeltaart!…

De muzikant bespeelt mijn diepste gevoelens. De trompettist tilt mij op uit de mist. Op de tonen van een blues song raakt die mijn snaren; worden mijn laatste zorgen uitgewist. Is de trompettist een bedrieger? Een illusionist die mij straks terugplaatst op dat schip in de mist. Een eenling zonder fanfare; die zich in zijn doelstelling…

Hoe ga ik je missen? Hoe ga ik iemand worden zonder dat jij mee verandert? Hoe word jij zonder mij? Wij zijn dezelfde persoon in een ander jasje verschillend in alles wat essentieel is maar vastgelijmd. Zal ik te veel naar buiten gaan, en jij teveel naar binnen? Zal ik teveel zeggen, zonder jouw hand op mijn arm? Ik vind dit zo eng…

MIJN MOEDER Zij was het die mij baarde Toen ik kwam op deze aarde Zij was het die mij voedde En voor veel verdriet behoedde Zij was het die zich zorgen maakte En toen ik jong was over mij waakte Zij was het die liefde kon geven En deed dat haar hele leven Zij ging tenslotte heen…. Mijn moeder liet mij toen alleen.…

Hij komt logeren, die grote vent van drie jaar slechts een nachtje maar het huis wordt in beslag genomen door kinderhandjes, kindervoetjes: hoor! Wanneer mag ik naar bed Oma, 'k ben een beetje moe eerst douchen knaapje, schoon en fris naar bedje toe ook voorlezen niet vergeten dat moet je als oma natuurlijk wel weten! Terwijl ik aan het…

door stad dorp en ommeland miljoenen voetstappen tredend wandelen of marcheren vier dagen lang meisjes jongens vrouwen en mannen van pubergroen tot vijftig tinten grijs waar wandelend hun voeten spreken schijnt de zon of brandt zij zengend daar waait briest of stormt een wind giet het met bakken uit de hemel als niet miezerend druppelt de…

mooi moment ’t is rustig , stil en zacht vanmorgen in de polder mijn bebloede vingertoppen gaan van braam tot braam laag overvliegend brengen ganzen m’n gedachten op een onverwacht spoor lijnen spelen met de tuin groene strepen, grijze vlakken vorm en kleur door groei elke dag een ander schilderij de natuur hanteert de kwast mijn…

in Frankrijk zijn stations waar geen treinen meer rijden het loket blijft gewoon open want je koopt er een kaartje voor de bus de rails weliswaar roestig doch ze liggen er nog alsof elk moment de trein uit Vittel binnen kan rollen…

ontstane afgunst venijn pokert op zijn dunst jaloezie… geen kunst!…

praten gaat te snel zijn spraakwaterval verslist in klanken waarbij klinkers hun mooie volheid verliezen het is geen kabbelend beekje dat lieflijk stroomt langs meanderende lichtgroene oevers het hutst en blutst spet en sputtert in speelse kolkjes die klaterend rollen en dollen in jeugdig enthousiasme is hij uitverteld stilte…

De rozenkrans omlijst haar fraai gelaat Het paars gewaad laat grote delen bloot Een tweeling kwam uit haar serene schoot waar slechts een enkeling naar binnengaat En op de achtergrond toeft kalm de zee Devote prent: Maria Beyoncé…