Alle inzendingen over omheen

Het woord alleen is nooit alleen, er staan altijd andere omheen. Een mens alleen is ook nooit alleen, altijd is er iets omheen. Alleen de gedachte alleen is heel alleen, nooit andere om zich heen. Nooit iemand die het goed begrijpt en die echt sprekend op hem lijkt Niemand die alleen kent, alleen kent zoals jij het kent.…

koele woorden bevielen haar wel aangezien het kwik al aardig was opgelopen de grote leegte waar ze al jaren omheen danste werd pijnlijk zichtbaar toen de brief haar onder ogen kwam haar weggeslikte tranen zo zorgvuldig verborgen welden langzaam op…

De rivier is er zoals wij er zijn er wolken zijn en gras en ganzen die er poepen en meeuwen er omheen. Zwijgend turen oude mannen in de verte, het water langs naar het verleden misschien. Niets beweegt. Misschien dat de zee in de verte dorstig wacht. Misschien…

Ik kan er niet omheen, nee, serieus: bij Sepp zie ik vooral die konkelneus! © Inge Boulonois…

Hij kon er makkelijk omheen zwemmen, maar hij deed dat niet. Het groene takje leek op een neergelaten NS-overgangspaal. Of een dranghek van de zwanen-ME. Surrealisme ten top. Je reinste humor.…

Vandaag Sinterklaas De kerst in zicht Verjaardagen Ik hou daar niet van Ik voel dan Te veel druk Gevoel van alles te moeten Wat belastend Voelt Voor mij Zijn feestdagen Bedoeld Om elkaar Te horen En te zien Door alle Drukte Er omheen Is dat vaak Niet mogelijk En dat is Waar ik dan Bang voor ben En wat ik mis…

’Van mijn bed, door het raam naar de sterren en de maan en daar helemaal omheen en weer terug tot mijn bed en dan nog duizend keer nee……nog veel, véél meer!’ Jouw grootste liefde past niet in de reikwijdte van je kleine armen ’s Nachts verdrinkt je, stort een vliegtuig neer…

Waarom zou je liegen of de boel bedriegen draai er niet steeds omheen zeg het gewoon meteen wees eerlijk tegen elkaar ook al is dat soms heel zwaar en doe dat niet via de telefoon maar in het gezicht van die persoon dan speel je open kaart en dat is heel veel waard.…

Een onneembare heuvel een modderig Iwo Jima Waar west oost ontmoet doen mannen sneuvelen Liefdeloos in leugens geboren Hypnotiserend als een cobra een verleidelijk deinende zee Verrookt zij haar problemen trekt je mee in stromingen Slaat haar benen er omheen…

Ik graaf in een berg van verdriet waar ik eigenlijk geen gat in zie boos plant ik mijn schop in de aarde maar wat is de waarde kan ik met mijn verdriet dan bergen verzetten is mijn graven wel nodig ik kan er toch ook omheen mijn tranen verzachten de grond en ik besef nu het is hard werken maar ik kom hier doorheen…

In de toekomst kan je niet reizen dus men kan er niet omheen, van wat geweest is, zijn er bewijzen, van wat nog komen moet, niet één!…

als het niet Nederland is dan een land zonder woorden als het niet België is dan een strijd omheen de taal als het geen streek is dan een pen van witte oorden de bewoner van het rijk ligt manloos aan de kust onder wolken zonder regen en hitte zonder lust gewoon de muze op de rug genootschap van mijn taal geef mij mijn streken terug…

Een ondoordringbare andere wereld te bevatten door niemand er omheen. Het eeuwig duistere doolhof waar de caroussel draait, zwevend in de lege leemte om hem heen. De adelaar vliegt door de onvatbare wolken en ziet haar prooi alsof het altijd op haar iris heeft gezeten. Zij stort als een raket neer.…

Er omheen de ruimte van de stilte. Hij kijkt achterom. Hij ziet niets, behalve dan de lege stoel. Wanneer hij zich weer omdraait, ziet hij in de weerkaatsing van de ruiten dezelfde leegte, maar dan buiten.…

achtergelaten en nauwelijks te genezen prevelt de schaduw uur na uur de bastaards uit het stof ik tel mijn twijfels van onvermogen wanneer de dag nog drupt in het vermolmd gegroet van vergiffenis het was op een nacht als deze ik zag een wandelaar in de regen en een wereld van waanzin het was stil zo rond middernacht omheen…

kringen staan voor jaren jaren die hij hier heeft gestaan hoe kan men dan nu verklaren dat het met deze boom is gedaan hij stond zo mooi te pronken pronken in de lentezon nu hoor ik slechts het ronken dat zijn einde hier begon al dat rest is nu de stam stam met paddestoelen er omheen een boom in memoriam ik vind het kappen nog steeds…

Waar men ook komt men is aan het delven of graven men kan niet rechtdoor men moet er omheen of wachten bij rood er valt smeltende sneeuw december de vijfde morgen is het sinterklaas ik zet ook mijn klomp misschien word ik beloond krijg ik een pakje een pakje geduld want er is iemand die heeft toch geschreven dat geduld het grootste…

Het piepende geluid van de scharnieren laat de deur klapperen in het heden problematiek waar wij nooit omheen draaiden te groot, voor herinneringen van het verleden.…

Iets waarvoor je wilt wijken Je leeft er met een boog omheen. Je durft er niet naar te kijken. Dood is iets dat niemand kan begrijpen. Het is een raadsel, vaak met strijd. Niemand heeft er woorden voor en niemand weet zijn dood.…

zij was haar lach alles daar omheen ademde plezier gaf warmte af bij haar voelde jij je nooit alleen want als de afstand groter werd was er altijd die blik met de knik van genegenheid als binnenkomer voor heel veel gezelligheid op elkaars golflengte samen naar stilte die geladen was met begrijpen dat kijken eigenlijk woordloos…

Liefde voelt heel fijn, je kunt er niet omheen. Liefde dat ben jij, ja, dat ben jij alleen.…

Hij reed er niet omheen.…

Wat later staat er prikkeldraad omheen en vier wachttorens omstandigheden beroerd Joodse mannen wachten verdringen angstgedachten worden afgevoerd naar Westerbork en daarna, voelen ze wel verder naar de hel.…

Waarom pak je die paar laatste zinnen niet in met een grote strik er omheen wanneer je nog tijd over hebt een handgeschreven kaartje erbij weet je wel met van die mooie sierlijk gekrulde letters niets bijzonders hoor gewoon een handgeschreven kaartje en dan geef je het af wat je er op moet zetten ?…

niet alleen later ook nu is zij mij ik leun in haar de gebaren die ze maakt haar ogen en de wind er omheen ze leert me het leven en de dingen die gebeurd zijn hoe je moet vliegen en een deken legt om het ene, dan weer het andere ze zegt het me met handen vooruit in tijd handen die ze achterlaat op een stoel, door het raam in…

Jouw foto op de tast Naast twee rode rozen Een zwart lijstje er omheen Zelf uitgekozen De rozen verwelkt Ze hangen gebogen Al tijden het Scharlaken verdrogen Jouw ogen, jouw glimlach Gevangen achter glas Jouw parfum, jouw lippen Nooit meer zoals het was.…

Mijn dromen daar omheen.…

Mijn dromen daar omheen.…

zonder een cent wat is nu geld het is je gezondheid wat telt maar je gezondheid wordt slecht als je tegen de armoede vecht en denk nu niet het is ver van mij vandaan hopelijk kom je er zelf nooit voor te staan het lijkt mij erg om geen eten te kunnen kopen en alleen maar te moeten hopen dat iemand in je omgeving je armoede ziet de ellende er omheen…

ik wil hier beklijven door iets te schrijven waar men niet omheen kan want alleen dan weet ik zeker dat ik de beker tot op de laatste druppel leeg drink en daarna zink, de slaap vattend, "wel te rusten", naar een nivo waar de honden geen brood van lusten maar ja, jong geleerd weet je dat macht corrumpeert dank u voor de aandacht slaap…