Alle inzendingen over schoonheid

Een ooievaar daalt neer tussen bloemen en planten, liefdevolle eenwording genietend van het moment in het nu met aardse pracht en wonderlijke schoonheid, intense beleving met een Goddelijke glimlach.…

Ik heb onlangs een facelift ondergaan En zie er toonbaar uit, maar ik ben bang Dat ik daardoor geen staatssteun meer ontvang En dat die ingreep mij duur komt te staan. Ik zal mijn plastische chirurg eens bellen Of hij de oude staat weer kan herstellen.…

Zij komt in de avond met de maan een gebogen lijn van licht het hartenbeest, de hartenvrouw In de morgen maakt zij zich los uit de armen van de slaap wijfelt tot ik haar wakker kus haar ogen glinsteren me tegemoet Op de vraag welke zij verkiest aarzelt zij even: de soorten schikken zich in haar hoofd, haar keuze valt…

Open brief aan de directie van BP, Halliburton, Monsanto, Goldman Sachs en al die andere bedrijven die de wereld als markt en de aarde als wegwerpartikel zien en die, in hun eigen beleving, ‘’het werk van God doen’’, zoals Lloyd Blankfein zei. Weet u nog hoe het is de zon op je huid voelen een spa in de grond steken kluiten aarde die langzaam…

Laat me mijn ziel kleden in schoonheid waar water klotst en onzichtbaar schrijft met draden vanuit een ver verleden. Laat ze mij dragen in fierheid en stilte, bewust van haar verlangen en hunker, drinkend uit een onzichtbare bron. Laat ze mij helder bewaren en richten op hoop voor morgen, op liefde en licht.…

Altijd weer die verrekte vlinders in de buik het ligt aan de kleur van de ogen het opflakkeren van het blonde haar raar maar waar aan breekbaarheid herkennen van dezelfde eenzaamheid Alsof eens de goden ons kloofden uit een gevoel van jaloerzigheid met onbegrip voor menselijk geluk Op volmaaktheid lopen mensen stuk…

kunst schaars gemaakt en weggehouden van het publiek later weer tentoongesteld ten faveure van de eigenaar om geld en macht te verwerven met de werken van onze grote schilders gebeurde hetzelfde hun talent en jaren vakmanschap werden niet getoond zo is de wereld beroofd door een kleine groep van wat zij ooit aan kunst en schoonheid…

Kijk naar mijn lijf zonder ogen maar met een blik van inzicht ‘esthetisch’ is niets zonder bepaling van waarde ik vraag je besluitloos ten rade te gaan in je hoofd kijk naar het orgaan en luister naar voor- oordeel het geklop van mijn hart En verward zal ik zijn je bijenkoningin.…

Zij pakt de dingen in zacht papier vanwege breekbaarheid en houdbaarheid zij wil schoonheid bewaren Vermoeden dat niets blijft en vloeibaarheid naar vastigheid verlangt als magma om ook eens het licht te zien Zij laat zich merken in haar strelen met vinger, mond en voet en eigenlijk met elk gevoelig plekje van haar zijn…

wij streven al een leven lang naar symmetrie als schoonheidsideaal bewerken en her profileren wat de natuur ons meegegeven heeft zien als resultaat gelijkvormig zonder hart twee helften bij elkaar gebracht kies maar voor uniek het ene oog is ook het andere niet de lach trekt links op vrolijkheid en rechts zit het venijn in chagrijn…

D'r schoonheid bevatte geen foutje. Hij was echt kapot van het vrouwtje en wilde niks minders. Z'n buik zat vol vlinders. Hij liep er slechts één van: een blauwtje. Die afgang deed Erik berouwen. Zo werd-ie verlegen bij vrouwen. Een stuk sprak 'm aan. Hij is snel weggegaan: z'n ontlasting was hem aan 't benauwen.…

Je hart zal de schoonheid voelen van een zomerse wei, toch stort ik je in kuilen. Voorbestemd zal het zijn door onze maker, maar verdriet zal je tergen. “Ik hou van je” dat zeg ik steeds vaker, dit zal veel van ons vergen.…

Verlangens spoelen aan op mijn verlaten strand gevangen in illusies verworden ze tot spiegels van de ziel Mijn tranen wellen op in jouw ogen jouw mond spreekt mijn woorden sterren schrijven jouw naam in stralen van goud kristallen sluiers lichten op als een glimlach van de eeuwigheid overweldigende schoonheid tijdloos universum Muziek…

Mijn hoofd verkrampt het kan niet rusten verhef het zwaar door tergen van mijn lusten woel en zweet ik in mijn dromen verlang naar iets dat nog moet komen iets dat niemand anders ooit geschilderd heeft niet eens begrijpen kan wat diep hier in mij leeft daar ligt zij slapend naakt mijn ogen glijden langs haar lichaam dat mijn hart…

Langzaam gaat de zon ten onder. Wolken kleuren rood en geel. Bliksem begeleidt de donder bij een machtig tafereel. Over alle stille bomen waakt de grote gouden maan, vergezeld van mooie dromen die als sterren blinken gaan. Als het schouwspel over is, dan pas valt de duisternis. Alles wordt in 't zwart gehuld en de zon wacht…

lokt me dichter sluit mijn ogen laat me meevoeren naar daar waar liefde door de kanalen stroomt wilgen niet meer treuren maar de verrukking omarmen bloemen aanlokkelijk hun kelk heffen vlinders het hoofd op hol brengen zoemt blijdschap tierig rond in deze weelde wiegen bladeren op het ritme van de wind absorbeer de schoonheid…

als rode gloed wil ik je groeten want jouw schoonheid is oh zo groot heb jou menigmaal willen ontmoeten mijn liefde zo devoot heb jouw stralen willen kussen teder omarmen op het strand nu ik jou uiteindelijk zie is mijn liefde niet te blussen ben ik door jouw kleuren overmand…

Hij vond z'n prooi een schoonheid om te zoenen. 't Was in gedachte, dat-ie met 'r vrijde. De macho liep - hij wilde haar verleiden - met vrijersvoeten naast z'n stoute schoenen. Hij schreed, verheugd, dat hij d'r had gevonden, door lentekoorts gedreven op 'r af om haar te inviteren voor z'n sponde. Hij zag 'r van dichtbij.…

De avond heeft een gezicht van onbevangen dromen in de schaduwen die glimlachen zoals ze wachten en niets vragen wat alleen schaduwen wensen als ze uitdoven of een verlossing willen die de werkelijkheid zijn schaduwen ontneemt en alleen na een maagdelijke avond hen weer hun hopeloze schoonheid teruggeeft.…

Ietwat pluizige schil van de perzik voelt anders dan haar huid welke in zachtheid niet is overtroffen doch de kleur van het lichtste gedeelte komt verbazingwekkend overeen kunstschilders zoals Rembrandt hebben het weerlicht getart deze explosie poëtisch in hun werk te laten strelen zelfs de planethische warmte van Venus heeft haar goddelijke…

onaantastbaar is haar schoonheid gracieus de vlucht volmaaktheid in contrasten tussen horizon en lucht heb haar pluimen nooit gestreken of het verenkleed gekort mocht uit haar handen eten delen onze creatieve dorst zacht spant zij de stilte aan om woordloos weg te gaan met feniks vleugels op te stijgen…

De wereld als tangen en ijzeren haken waaraan dieren worden opgehangen, en ik schreeuw en zing over schoonheid en mogelijkheden omdat ik vrolijk ben. Omdat de zon nu toevallig schijnt en het weer wat beter gaat, en ik luister, haast in trance naar goddelijke muziek terwijl de buurman zijn vrouw misbruikt en slaat.…

de kleur van jouw ogen streelt me heel zacht ze stralen zo mooi als in 'n heldere sterrennacht de vorm van jouw lippen ze kussen me amandelrond hoe ze me laten zweven met mijn voeten van de grond de krullen van jouw haar ze spelen rond mijn gezicht intens genietend van ons vlinderen wij met ogen dicht…

Jouw schoonheid nooit beschreven jouw frisheid vanaf de morgendauw mijn liefde voor jouw is altijd gebleven vertolkt zich in zorgzame trouw je kleuren zijn niet te vervangen je vormen zo kunstig iel en teer het gemis van mijn diepste verlangen hervind ik in jouw schone klanken weer leven van zoveel afhankelijk dat toch alle liefde en rust…

'k Ben geboren in een dorpje, wondermooi en lieflijk klein, waar de mensen alle dagen vriendelijk en vrolijk zijn. Het wordt niet omringd door bergen en het grenst niet aan de kust. In de groene Kempen ligt het, waar het bruist van levenslust. 's Ochtends kleuren zonnestralen er de ramen van de kerk en de bloemen pronken alle…

voor heel even kruip je dichter zo komen je kleuren beter uit, blijk je bereid je te laten observeren door degene die het leven lief heeft, zichzelf troostend met de gedachte dat er meer is dan men ooit vermoeden kan…

(bij een foto) de libel laat zich in een tedere greep bij de staart nemen weerloos tussen vingers geeft het zich over aan de mens wanneer ik hem weer los laat vliegt hij dankbaar verder als een helikopter na een kort oponthoud…

zie ik liefde in je ogen als tranen beter weten voel ik warmte indien schaduw rimpels kleurt voel ik je diepe bestaan wanneer woorden worden gemeten en vertrouwen flinterdun geurt ben ik doof als jij je adem tot me richt hoor ik dan een echo die ik mezelf in ongeschreven geluiden alsmaar toedicht ik hou van schoonheid die verwondering…

behoedzaam trekt ze strepen door ons ochtendblauw alsof wolken kunnen schrijven kust ze de wereld met haar dauw versiert de zon zonder blikken of blozen het pas ontwaakte land vieren gevederde vrienden boven schuimkoppen op het strand danst het helmgras heuvel op lacht weidsheid haar tegemoet ontwaakt ze haar stad met een schitterende…

gelijk een kloonspoor snijdt de verharde weg door diverse akkers opweg naar de kim achter haarscherpe bomen waarvan tinten mij raken de rust is zo hoorbaar zelfs vogeltjes luisteren onder hun kwelen door zodat alles zichtbaar wordt anders dan in dromen die al vaak vergeten zijn maar ik schrijf ze altijd op voordat wakkeren volgt…