Alle inzendingen over lomp

vriendin juffrouw Doddel glijdt bij 't afstapje uit schopt daarbij het dienblad uit gastvrouws handen weg kan en kopjes vallen kapot wat zij hem van harte vergeeft maar hijzelf heeft grote spijt de berouwvolle keert spoedig terug met een emmer vol tulpen wil zich daarmee vertroosten doch een pinnige weduwe vermaant de zachte Doddel die lompe…

Fundamentele wreedheid sterk gevangen, gekleed in oude lompen, nooit meer vrij. Verschrikkelijk geleden in hun mager hart, onvergeeflijk wat zij moesten dragen, pijnen kruipen om zich te verbergen, wat hun puur wilsgebroken ogen zagen. Opgesloten in een dodenkamp rotten, weggeworpen bewoners wijken krotten.…

De grassen wuiven wit als in kant gestoken vrouwenhanden naar het lompe blad dat wat mismoedig dorst. De dag is al gespannen, verten liggen meer dan uren open. Overal kom je iemand tegen en sandalen, korte broeken, verschikte knieën. Een zomer is niet verfijnd.…

die blijft opduiken in de nog verstijfde massa wij zijn achter de in plastic gegoten versterving rond gore afvoerbuizen zijn wij de kringen van bederving aan beide kanten van de scheuren zijn wij in je beton in je verlaten straten en aan je uitgedroogde bron wij zijn in de elastische spiralen die je vogels vliegen in je kantoortorens, hoe ze lomp…

Zij dwalen door verlichte straten zijn eenzaam - maar liefst alleen geen mens durft met hen te praten en blijven ‘t liefst ver van hen heen Zij lopen in lompen, vies gekleed als ‘t kou wordt, gaan ze schuilen in d’ opvang staan bedden gereed en dronken liggen ze soms te huilen Ze vinden er kompanen van hun soort al zijn ze niet vriendelijk…

oogopslag altijd: - ja dat staat je goed - zeggen dat is eigenlijk les één ik ben een geheim agent getraind in onopvallendheid, maar alles wat ik zag werd genoteerd in onbegrijpelijke code-taal vooral de schijnbaar stille skip-momenten die voorgoed uit de geschiedenis verdwijnen, indien men niet de forensiche sporen niet besmet door lomp…

ze lachen me uit vanwege mijn blauwe plekken, ze zullen denken wat is ze toch lomp! dat is ook de reden waarom ik geen vrienden heb, ik loop altijd alleen in het rond. oh nee, dat was een klap in mijn gezicht, nu moet ik weer verplicht smoesjes verzinnen voor mijn vader. hij is namelijk geen verrader.…

De koeien kauwen lomp het laatste dorre gras, een boer klost met zijn lang versleten klompen, in vaal verschoten kiel, sleets en gekrompen met trage afgemeten pas en mijmert naast de scheefgezakte druivenkas.…

honing uit de raten En elke vuilbak is een dis Je voelt je als een hond verlaten Je weet verdomd wat honger is Jij schuilt bij regen onder bruggen En kou is niet je bondgenoot Maar ook van spinnen en van muggen En ratten ben je als de dood Leven, het wordt je allemaal te veel Leven, leven, het leven grijpt je naar de keel Jij loopt in lompen…

zuidvruchten, snuivend en schichtige blikken ruk je aan het halster geen trek meer in troost, verraad van hooi, ogen schichtig op zoek naar een uitweg mannen in blauwe overalls roken zware shag bij die zwarte deur over een halfuur hang je aan de haak uitgebloed en gebruikt een geplande dood vandaag nog laatste schop laatste trap je bonkt je lomp-onschuldige…

't Schip is de lompe wieg die mijn geslacht, Tot in Groenland, Spitsbergen, Labrador, Ver van het vaderland heeft voortgebracht. Maar het is goed, ik zal met jou, lief, wonen En zwaar gaan van de zorg om jouw bestaan, En niet tot de eilanden, als zoveel schone Slaapsters, mij wachtend diep in de oceaan.…

Want (zie) hij heeft maar één gebrek Aan al z’n lijf en leden; Wat meer is, ’t is een hoddebek, Een lompe loer, een grote gek, Van boven tot beneden. Maar Dieuwer die is wijs en vroed, Niet vleselijk of beestig, Zij lieft z’n vlees niet of z’n bloed, Maar z’is genegen tot z’n goed, Bemint ze ’m dan niet geestig?…

't Schip is de lompe wieg die mijn geslacht, Tot in Groenland, Spitsbergen, Labrador, Ver van het vaderland heeft voortgebracht. Maar het is goed, ik zal met jou, lief. wonen En zwaar gaan van de zorg om jouw bestaan, En niet tot de eilanden, als zoveel schone Slaapsters, mij wachtend diep in de oceaan.…

Die zei: "Jij wordt nog met dat ding naar 't gekkenhuis gebracht: Jouw kop is voor zoiets te lomp, Te pokkig en te boers". Toen dacht die lelijke meneer: M'n vriend wordt al jaloers: Op m'n hoge hoed, op m'n hoge hoed.…

vanen De maan van Mekka ondergaat; Nu Neêrlands onbesmette Maagd Weer schatting van de volken vraagt, De zege aan onze standers snoerend'; Nu Neêrlands rijke en stoute taal, Haar eigen glans ter tinne voerend', Doet schitt'ren Neêrlands wapenpraal; Nu zouden we, als een slavenstoet, Versmadende eigen overvloed, Ons met geleende lompen…

Het waren wezens van de nacht; je zag ze zelden, schuw, ze meden de mens meestal, want te groot, te lomp, te ruw. Pas als de mens naar bed toe gaat, pas dan gaan ze op pad, op zoek naar werkjes en naar klussen bij boerderij of stad.…

Zonsopgang praalt als vérse vlucht belandt: Lomp leg 'k mijn proefstuk af; onstuimig rukkend, Haal 'k over met een hort,- de zwerm kwam vrij! En voor een schellingskoek beboet, wee mij - Als leerling afgedankt, als platzak bukkend. 'Halfwassen brasem!…

ik wilde u graag een vaderland tonen vormvast, zuiver en met volgehouden metaforen een gedicht kneden over ons, maar toen ik begon moest ik toezien hoe hier het ene volk het andere spontaan begon te vagen als twee onverenigbare republieken hoe kwamen wij zo snel van nietig tot lomp van weerschijn tot alomaanwezige schreeuwhomp?…