DE SLACHT
je wimpers, je ogen als vochtige zuidvruchten,
snuivend en schichtige blikken ruk je aan het halster
geen trek meer in troost, verraad van hooi,
ogen schichtig op zoek naar een uitweg
mannen in blauwe overalls roken
zware shag bij die zwarte deur
over een halfuur hang je aan de haak uitgebloed en gebruikt
een geplande dood vandaag nog
laatste schop laatste trap je bonkt je lomp-onschuldige massa tegen de kar
tot je in positie bent gebracht
voor het masker en de pin en je weet van niets meer
de zonnige weide en het dartelen in mei
je bent nu een product en je graf is een vrieskist
je huid, alles wordt gebruikt.
als een useful idiot die je was van dag één
roestvrij staal en waterslangen
zie ze daar de mensen die mij
mijn eigen melk te drinken gaven alsof ze van me hielden
ze zetten straks een mes in mijn zachte huid
mijn warme zachte buik
terwijl mijn blauwzwarte ogen breken in het neonlicht
en mijn hart mijn laatste bloed pompt
in de goot
ze onteren mijn zachte buik
aan het mes geregen en opgehangen
met mijn schaamte opengesneden
en gestempeld als eetbaar
met een hakbijl de ruggengraat gespleten
waar eens vingers van liefde toch ooit speelden
liefkozend voelden
of ik al vet genoeg was
onteerd je ingewanden
stomend dansend in de kruiwagen
slinger ik aan de haak
terwijl mijn roze neus van zacht roze rubber
tragikomische bewegingen maakt
over glad en vettig beton
nu ik er niet meer ben
verzwelg me totaal
absorbeer me tot de laatste zeen
zodat ik niet voor niets geboren ben
zodat ik niet voor niets eens leefde.
... De misdaad, die wij tegen de dieren begaan... ...
Zie ook: http://twoballoons.123website.nl/
Schrijver: Simon K., 1 december 2022
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: dieren
slacht
223
Geef je reactie op deze inzending:
Bij lezing van je paardrelaas, de Werdegang van het edele dier, had ik liever gezien zijn symbiose met de mens, maar ik kan je volgen in diens kwade trouw ten opzichte van de fiere krachtige, snelle metgezel (altius citius fortius), die zijn baas nooit overleeft...
doch het nakijken heeft, als grootgrutter in mantels, pantalons, vioolsnaren, lederhosen en schildbekleding, moccasins, achterhammen en schouderstukken...
ja, helaas ook als preëxistente michelinster, bij leven en welzijn...
Fury, Mr. Ed en Henry the horse zijn in allerlei toonaarden beschreven en in de koningstukken van Shakespeare worden ze volop ten tonele gevoerd. Zonder hen geen Riddertijd en Guldensporenslag, geen Winnetou, Old Shatterhand en Lucky Luke.
Ja inderdaad, ook geen Sinterklaas! Wat zou hij moeten beginnen zonder zijn altoos blanke schimmel? Op krukken over daken, met roetvegers die staken en zelf die zak en staf maar sjouwen, z'n handen uit de mouwen stekend van zijn rode tabberd?...
Maar erger nog dan dit is inderdaad die jeugdherinnering...
Net als jij zag ik als 8/10-jarige pietje bell in het slachthok naast de slagerij twee mannen, ganz im Weiss, belust op Fleisch, een schot lossen met een pistool, dwars door de brede kop van een arme, gezonde, bejaarde stier...en ook was ik, heel even maar, getuige van het wankelen en door de knieën zakken van het slacht-offer...en het grote mes dat stak...een bloederige massa...
Gelukkig geen trauma aan overgehouden, Simon, wel een kwade trouw jegens het slagersgilde. Nee, een fanatiek carnivoor ben ik nooit geweest....
Met diervriendelijke groet,
Maxim
Dus in Groningen zijn ze ook in Sinterklaasstemming?
En jij wou nog wel het paardenrookvlees van Amerigo cq Ozosnel maken?
Maar je liet doorschemeren dat je vegetarisch genegen was.
Net als Hitler, sorry, dat noemen ze een stroman-redenering, en dat verdien je niet en dat bedoel ik niet.
Ik heb dus als 8/10-jarige de slacht meegemaakt in de dorpsslagerij van een koe, en dat greep me nogal aan, zodanig dat ik het niet vergeten ben en zelfs lichtelijk getraumatiseerd ben daardoor.
De geuren, de kleuren, de angst, het geweld, de stuiptrekkingen, de onverschilligheid, het verraad (dieren zien in mensen een soort pleegouder), het bloed, dat is eigenlijk niet bedoeld voor onschuldige kinderoogjes.
Vandaar het niet al te zeer geslaagde gedicht.
Te dichten - ook de gaten in de muren
Die kleine potjes van de naaste buren
Zij horen alles, ook gelal in kroegen
In Poelestraat, waar vindikaterluizen
De aanwas gaat ontgroenen bij Spilsluizen
En naderhand zich in triomf gaat laven
Aan rituelen bij de Noorderhaven
De Ossenmarkt heeft
reeds lang afgedaan
Die is, als Pluto, ondergronds gegaan...
Vriendelijke groet van oude vriend Simon
Van Rosinante, noch een caballero
Rijp voor de slacht als ruiter of torero
O Don Quichote, wil haar genadig zijn
Ik ben - ik zweer het op mijn moeders graf -
Geen carnivoor, een ruiter of koetsier
Als ik toch kiezen moest nam ik een stier
Als galgenmaal scheid ik koren van kaf
Ook Sint zal hinnikend tevreden zijn
Zijn schimmel blijft zo'n gruweldaad bespaard
Hij is als piet- en kindervriend veel waard
Bij nacht en ontij in de maneschijn
O wee, waar hangt het zwaard van Damocles
Gaan al zijn ingewanden op de fles?
Hoe bungelt recht zijn staartje
op en neer
Zijn wimpers en zijn maantjes heen en weer
O nee, het is geen tijd voor kalf en koetjes
Daar klieft het ribbenkast en maag en gat
Heel zachtjes wiebelen de
paardenvoetjes
Ik hoop dat het een vredig einde had