Alle inzendingen over vertrouwd

het leven vertrouwd en o zo vreemd nauwgezet en wanhopig laten we de tekorten toe het leven is een schitterend ongeluk eer de vrijheid dit, hier, dat is wat telt…

Tranen vallen Terwijl ik nooit huil De woede wint Terwijl ik nooit boos ben Ik hoor je stem Voel je aanwezigheid En krijg je steun Vertrouwde niemand Zoals ik jou vertrouwde Hield van niemand Zoals ik van jou hield Je geeft je advies Spreekt je gedachten uit En laat me denken Mijn vriendin Mijn eerste Echte vriendschap Geen…

Zo ver van huis, een andere wereld met vreemde mensen, toch vertrouwd. Ze wenen wel dezelfde tranen en worden hier ook graag vertrouwd...…

Het brommen Van de gele horzel Eigen geworden op Het plein der genezing Klinkt bij thuiskomst Al weer even vertrouwd Als hij grommend Langs het lint Van asfalt en Bitumen zoeft Naar het bieden van hulp Bij weer nieuwe ellende In een te haastige Niet zo vertrouwde wereld Afdalend naar de Plek van nieuwe pijn Zweven twee…

Een geheimpje wat men met je deelt betekent dat men je dusdanig vertrouwd dat je “het geheim” voor jezelf kunt houden Wanneer je eenmaal dat vertrouwen hebt beschaamd, zal men je nooit meer een geheim toevertrouwen.…

nacht plaveide het vertrouwde spoor stenen die jouw voetstap absorbeerden niet te betreden zonder licht voor mij ik draalde bij wijd open deuren sneeuwde stil mijn wintertuin…

Het zal niet eng of vreemd zijn maar een veilig en vertrouwd Licht, zo licht als een veer, zal tot mij schijnen en ik zal tot de hemel met het lichtste Licht weer verdwijnen.…

Ik aarzel, ril, en nestel me in de vertrouwde armen van de eenzaamheid.…

Daarom is vertrouwen zo vertrouwd en meer waard als goud. (wivanti 05-2012)…

Thuis voel ik me hier Al was ik er geboren Eén met schepping, Met mens en dier, Elke boom, elke struik Zo eigen, zo vertrouwd Zo veilig voel ik me terwijl Mijn leven zich hier ontvouwt…

Hier ruik je de stilte hij ruikt naar oude kranten opgestapeld in de hoek van de kamer de stilte is oud je kan de ouderdom proeven het heeft de smaak van vochtig karton je volgt zijn weg vertrouwd.…

Als waren ze vertrouwd met een afweging als deze. Anderen strooiden met woorden van liefde. Als zou je de moed in de eenzaamheid het moment en de keuze niet proeven.…

Op blote voeten Schuifel ik door Deze ruimte waar Ik zo vaak al Geweest ben En die me toch Onbekend voorkomt - Mijn ogen zien Niets vertrouwds, Het zijn mijn Voeten die me vertellen Dat dit de plek Is waar ik woon, Waar ik leef…

vacant tot de ingreep volgt, tegen die tragiek zijn we niet bestand, de chaos groot dat men alleen dat ene visuele stukje kent een topje van een groter geheel, wat zich alleen in beschouwing en kennis toont, zonder enig mededogen die daar op vertrouwd is te licht gewogen?…

Vertrouwd is dan het lieve lijf dat naast je schuilt en heeft bemind. De tijd is goed, de kleuren aan. Geluiden en geruchten? Ach...…

Portiuncula waar de eerste broeders een plek van vrede vonden omhult al eeuwen een sober kerkje hun broze bestaan nog voelbaar, als een vertrouwde klank en geur als heimwee naar geborgenheid…

Diep in jou kwam ik mezelf toch weer tegen als vreemdeling Ver van mezelf wat doelloos zwervend had ik moeite met herkennen Terug naar jezelf de lange weg van vreemd naar weer vertrouwd…

ik hoorde van vertrouwde zijde er kwam een kikker in de klas hij schreide met zijn bek wijd open dat geen pastoor hem wilde dopen al schreiend brouwde hij een plas verdronk en stierf als heiden…

Overal reeds blinkt het goud 't Is hen allen zo vertrouwd Zij gaan slechts nog Mammon minnen…

Ik deelde de warmte jij was mijn vertrouwde zonnestraal. Ons sprookje op iedere pagina in een gekleurd verhaal. De woorden zacht uitgesproken in een dromerige melodie. Ons sprookje maar de herinnering is geen vergeten illusie.…

Publiek is welkom, maar niet te massaal De burgemeester heeft het zo besloten Als altijd klinken de vertrouwde noten De trompettist van dienst blaast zijn signaal Om acht uur wordt het twee minuten stil Of zijn er toch verstoringen op til…

TREKVOGELS Het zou wel overgaan melancholie om afscheid van wat eens zo vertrouwd dichtbij was en voelbaar Een hoofd achter een spiegelbeeld een hand op een schouder een naakt lichaam ervoor onbekend en ver weg…

soms is troost een onzekere hand die iets vertrouwds zoekt... het weifelend woord de snik in je stem en armen om in te schuilen warmte die troost biedt zodat je het voor een ogenblik kunt verdragen…

geur op Van weer een schooljaar Dat op het punt van Beginnen staat - Geur van liefdevolle Vertrouwdheid gemengd Met de rook die Aan de schoorsteen Is ontsnapt - rookgordijn Dat nu nog over mijn toekomst ligt…

Voor even, Heel natuurlijk Wel vertrouwd, toch vol geheimen, Wetend dit gaat verder. Niet op wachten, laten gaan. Vanzelf…

Geen auto vóór me, ook geen op mijn hielen, o God, wat mis ik mijn vertrouwde file !…

De zon glinstert kristallen in een wit kleed ze vormen een ander beeld over de vertrouwde contouren een nieuwe jas vlak voor de lente voetstappen knisperen en mijn adem dampt toch nog winter in ons kikkerland!…

de Dalai Lama kijkt bedroefd bij ooit vertrouwde beelden van vader- en van moederland een cultuur wordt vermoord door respectloze barbaren de wereld zwijgt, brood en spelen snoeren de stem van het geweten…

Tranen lopen, in stilte, alvast hun eigen weg wanneer ik mijn hoofd nog een keer tegen jouw zo vertrouwde lichaam aan leg.…

Wortels die vergeefs Naar water zoeken Wanhopig op zoek naar Water voor de dorst Ondergrond die geen Leven meer geven kan En ik die zo vertrouwd Ben, die de boomstam Ben en voel dat er Uit mijn takken Geen nieuw leven meer Groeit, doch alleen Nog de dood…