Alle inzendingen over woningen

De buren weg, de kinderen op vakantie en ik zit voor mijn open raam zodat geen boef iets stiekem uit mijn woning jat. U snapt dat ik voor dichten echt geen kans zie. Al mijn normale werk is stopgezet; daarom vandaag helaas geen snelsonnet.…

Ze trok met glimlach steels z’n woning in En sprak, hoe ongelooflijk dapper: ‘O Kim Jong-un, neem toch een and’re kapper’…

De aarde gromt, de scheuren door het boren Schieten in boerenschuur en akkerland ’t Is Bommen Berend uit het Drentsche Land De noodklok roept van de Martinitoren Gij volk verlaat terstond uw woningen Weldra gaat alles boven Groningen…

Heb je een baan en een vriendin Wil je op eigen benen staan Ben jij die brave Jan Modaal dan loop je tegen muren aan Waren het je eigen muren zo valt de schade mee Maar eigen is niet te betalen zelfs al werk je voor twee Want in dit land van melk en honing zoek je vergeefs naar een woning Huren dan?…

Wie weldra nog een woning kraakt, krijgt straf En moet vervolgens bijna drie jaar brommen, Maar wat kan dat een kraker nou verdommen! Zo’n dreiging schrikt hem absoluut niet af: Het maakt niet uit, een kraakpand of de bak, In elk geval is hij weer onderdak.…

Ook daar een roi nouveau, een nieuwe koning De opvolger van Albert, ou Albert Het koningschap moet minder duur, moins cher Toch gunt men hem wel een paleis als woning Al blijft hij een wat onbeholpen type Er klonk hoera voor Filip et Philippe…

’t Is stil en donker nu in zoveel woningen. Heel even werd het warmer daar en zie: het leven stokt terstond; qua energie gaat níets meer boven, in, of onder Groningen. Zelfs Ome Loeks, de handen in het haar, verzucht: “Had ik m’n 1 PK nog maar”.…

FC dat net de kop uit handen geeft en leraren die er vandaag gaan staken én graven die ze streng moeten bewaken vannacht heeft ook de aarde nog gebeefd Plus massa’s aan geen hond te slijten woningen Er gaat werkelijk niets meer boven Groningen…

Hun woningen hebben de hoogste waarde. Waarom ik arm ben, laat ik in het midden. Ik vouw gewoon m'n handen; nood leert bidden.…

Tegen de hemel in mijn kamer hangen de schaduwen van morgen ik pluk de grijstinten breek ze in staafjes rol ze in de tijd om te rijpen Verdwaald in eigen woning op zoek naar verloren dorpsgeluiden bots ik op transparante wanden Ik giet er leugens in valse vormen van genot.…

Een desolate woning van de goden Heeft kostgangers doch geen wordt er ontboden Was 't de Verschrikkelijke Witte Sneeuwman Verdoolde zonderling in Tora Bora Of Zarathustra, zonder Tijd of Hora? Ik vrees dat het geen mens is maar een leeuw, man!…

Wees welkom sprak ik zacht, er is een woning achter deze deuren. Zij kunnen rusten in mijn groene bed, ik brak en viel, maar kwam geheeld naar boven. De woorden werden tot een huis, omzoomd door tuin met lommerrijke bomen. Je rode roze tinten voelden zich daar thuis en bouwden toen in mij, een nieuwe woning.…

Nu staan wij bij zijn planken woning, Zien voor het laatst zijn lief gezicht, Waarop een glans van vreugde ligt, Omdat hij zomaar 'thuis' mocht komen.…

En spring naar uw woning; Maar... eerst ter beloning Een kusje of twee. Door liefde gedrongen Heb ik ze gezongen, En wilt gij er meer, Gij moogt er om vragen. Wanneer ze u behagen Komt huppelend weer.…

ik wacht en sleep mijn buik tot in de dageraad en met je woning nog net niet voorbij de dood, verhuist ook de morgen voorgoed de wildernis en de verscheurde vogels van onverschilligheid dagen gaan heen en tijd is kort weet je nog, liefde en een kinderhand ik slaap niet meer weet je nog, liefde in een wieg…

Lichaam dat krom voorover Gebogen loopt, stramheid van Pezen en spieren door medicijnen Muurvast aan elkaar gebonden, Geest die nog wel in de Woning van het lome lijf Verblijft maar zich in staat Van ontbinding bevindt En tevergeefs probeert Mee te komen in het tempo Van de tijd…

Hoe eindig zijn de gasbel en ons leven Ach, elke dag wordt het een beetje minder De tijd vliedt heen, het gas vloeit steeds gezwinder de bodem uit, men voelt de aarde beven Ook trrilt de eigenaar van menig’ woning Het eind is zoek in de provincie Groning!…

Je gaat verhuizen naar een woning met ruimte voor een verjaardag en je dochter. De vrouw vroeg of ook ik weg wilde van hier. En ik twijfelde over het antwoord. Want -inderdaad- ik ga het pand verlaten in de verwachting dat stenen omvormen tot vlinders.…

het is pokkenweer kwelderriet zwiept op en neer windvlaag wappert keer op keer sidderingen heen en weer over het laagwater van de Dollard daar lag Ockeweer een steenhuis paar woningen meer nu Dollardslib niets meer buurtschap Ockeweer de naam klinkt na in het Uikergat de Uikerplaat dat is alles wat de zeestroming achterlaat…

Het huis noemde ik thuis niet de eerste dag waarop ik de woning betrok Verhuizen blijft 'n gok onbekend? nog onbemind ook door vrouw en kind Het huis noem ik nu thuis buren, de hand geschud emotie, als een brok in ieders keel.…

Vroeg uit mijns vaders woning Dreef mij verlangen uit De woningen te vinden Van harts beloofde bruid: Om liefdes woon te vinden Wou 't trotse hart voortaan Wel eigen wegen volgen, Op eigen paden gaan... Naar welke woestenijen Versteeg het dolend pad? Mijn voeten werden 't stijgen Mijn ogen 't staren mat.…

Nu staan we bij zijn planken woning zien voor 't laatst zijn lief gezicht, waarop een glans van vreugde ligt omdat hij "zomaar" Thuis mocht komen.…

Het aardgas uit Groningen Levert de staat veel baat En scheuren in woningen Als een aardbeving toeslaat Geen nood aan de man Roept de betrokken NAM Een pleister staat te wachten Om de pijn te verzachten Een waardeloze hypotheek Brengt echter tranen en verdriet Bij gezinnen van streek want Verhuizen kunnen ze niet…

Kom je mee mee naar huis mee naar mijn huis Dan laat ik je mijn strohalm zien mijn woning zien mijn ogen zien waar ik in woon Waarom vraag je mijn naam waarom vraag je waarom Kom dan laat ik je mijn naam ook zien mijn naam waar ik in woon…

Dodelijke gedachten Zijn het die me Beheersen in de Uren die ik slaap, Ben mezelf niet bewust Van het leven om me heen En weet al helemaal niet Meer of ik nog leef Of reeds de grens naar het Eeuwig durend donker Gepasseerd ben - 'k Leef in een woning Die niet meer is dan Een kaartenhuisje Overeind gehouden door De broze…

De anderhalve kilo eiwit Waarin mijn ik zijn intrek nam, Waarin hij geleidelijk aan Is gaan wonen - woning die mij Ging passen als een oude jas, Bedekt met dakpannen geglazuurd Met een glanslaag van schuld, Schuld van de wereld die ik maar al te graag Op mijn schouders nam, Zo had ik dat bedacht, En die me nog nooit een meter Heeft…

De naamborden zijn met de hand geschilderd: Dekevelaer, Adriaanssens en Vergauw Zij zijn mannen met betrouwbaar en vertrouwbaar open gelaat Op het land bij de stijgende ochtendzon En 's avonds bij de haard waar de lamp is opgehangen Over het zandpad gaat een vrouw, bezweet en stoffig Zij draagt een kan petroleum en een roggebrood Haar kind…

Een eigen woning voor mij alleen waarin ik mag wonen. Het werd en is geregeld, op aarde als in de hemel. Het is mijn verdienste na vluchtelinge voor eeuwen almaar voortvluchtig te zijn geweest. Het is, waar ál het kwade, wat donker duister was en scheen... door mijn goede inborst gezuiverd gaat worden!…

Daarom kijken ze nu zo vanzelfsprekend naar buiten vanuit hun doorzichtige woning. Elk gedicht heeft zijn eigen voor één bestaan wakker geworden wijsheid; dit bijvoorbeeld dat een vers nooit stenen zal gooien.…

umbra mortis (in de schaduw van de dood) onder de boog van walviskaken stond zij met open of gesloten ogen in haar tent en tergend traag bewoog de burqa toen naar het huis der vele woningen in het hart van het dorp het hoog hotel amos volgde haar beschaamd over zijn volgen maar argwaan had woning in hem gemaakt was het wel een vrouw?…