Alle inzendingen over schoonheid

De zwarte akkers, het jonggroene koren, hoor! De veldleeuwerik!…

Tsjik tsjik, de sproeiers vormen vliesdunne nevels – met een regenboog.…

Ik houd van bloemen, maar niet omdat ze mooi zijn! Omdat ze bloem zijn.…

Boven de lakens haar gezicht, wit, haar ogen -- grijsblauwe bloemen.…

ik hoorde de vrieskou van de toendra de wind die door de grote grasvlakte ratelde het raakte me diep ik wist: dit is schoonheid die alleen bewonderd doorvoeld mag worden net als vlindervleugels die bij aanraking grijs worden…

ze verraadt niet, hoe ze het eigenlijk vindt om in de belangstelling te moeten staan misschien verafschuwt ze wel deze baan het blijft de vraag, wat ons eigenlijk bindt toch is ze mooi, ik hou van haar zachte huid die geen verval toont, van de vergane tijd al kan ik wel een beetje licht op haar kwijt voordat ik het landschap achter haar sluit…

omdat ze niet over mij willen lezen als boom sta ik onduidelijk op papier begrijpen ze niet dat ik ook lucht geeft en een spin soms op mijn noeste bast weeft al interesseert dat de mens geen zier mijn bladeren laat ik zo maar vallen het is goed zo meteen komt hier koud staal wordt de omgeving verpest door hoogbouw door de kap loopt men schoonheid…

Niet af te wenden, zal ook jij in schoonheid sterven, mijn laatste, late novemberroos. Eens zo krachtig, nu zo broos, het is slechts een verwelkte bloem die ik zal erven. Ben jij het ideaal, dat wreedheid tegenover zich vindt? Pijn en schade en intens verdriet verblind door schoonheid, ik zie het niet.…

Zie het kwaad in de wereld, het tiert welig. Het is als onkruid dat het graan dreigt te verstikken. Waarom wordt het niet met wortel en al uitgerukt? In de hitte en verdrukking ziet het graan uit naar recht en gerechtigheid. Maar aan U is het te oordelen over goed en kwaad. Uw wetten zijn van een hoger orde, uw geduld wordt niet afgemeten in…

Omdat jij graag toekijkt bind ik jou vast aan je verlangen We zijn niet thuis anderen gluren mee langs de pilaren Ik weet het ongezien blind door de handdoek waarmee ik mijn haren droog op het terras voor mooie mensen midden in de stad, waar schoonheid samenkomt in de theaters voor alles waartoe mensen in staat zijn op de grens…

Probeer mijn aandacht Er bij te houden Ceremonie in een Aula die al voor De zoveelste keer Afscheid neemt van Een mens die bestaan Heeft, geleefd heeft Op deze aarde - en is Het niet de toespraak Van hem die haar lief Was die mij in vervoering Brengt, maar de scheefzittende Kous van haar die voor Mij zit die me totaal Van…

Daar waar zinloos toeval, zinvolle bedoeling wordt. Waar zien geloven wordt. Waar weten geweten is. Heimwee. Daar waar geboren worden, sterven is en andersom. Waar einde verandert, in ongekend begin. Voorbij de horizon, begint de horizin.…

Schoonheid vroeger. Schoonheid nu. Schoonheid later.…

Licht zonder duisternis blijde herinnering spirituele schoonheid perfect uitstralende zuiverheid zonnedruppels schoonheid en kunst groei schoonheid in collectieve eenvoud de toekomst nieuwe creatie geduld in gevoel vreugdevolheid zinsvervoering in stilte.…

Schoonheid wacht in onbegrepen lelijkheid. Lelijkheid heeft zonder schoonheid geen enkel recht om te bestaan. Schoonheid waarderen is geen verdienste. Is openbaring.…

Om te zien wie je werkelijk bent helpt geen spiegel of mooie prent geen make-up of rouge op wangen of met sieraden van goud omhangen Ze laten niet zien hoe mooi je bent maar de buitenkant die men al kent De ware schoonheid zit echt van binnen wat moest je zonder die schoonheid beginnen die schoonheid daar moet je zuinig op zijn al zit die schoonheid…

Schoonheid zit van buiten, liefde binnenin, zonder schoonheid kan je niet leven, zonder liefde heeft 't geen zin.…

Huiver niet Nu woorden zwijgen en bloemen zullen spreken Huiver niet Ook al zie je door de schaduw de waarheid en de schoonheid niet Huiver niet Mocht aarde je bedekken Huiver niet Als je denkt dat er niemand is die je ziet Huiver niet Want schoonheid is vergankelijk Huiver liever niet Ware schoonheid schuilt in ons verdriet Dus huiver niet…

, door dit al, Het laat zichtbare schoonheid na, De schoonheid van het verval…

Met de dood Heb ik leren Leven, wat wil Je, een bypass Die me nog maar Net in leven Hield toen de Dood al voor De deur stond, Twee infarcten verder En nog steeds ben Ik er, terwijl ik De ongenode gast Die eens ons allemaal Op een onverwacht Moment verrast Nog net buiten de Deur weet te houden - Toch ervaar ik troost…

zo mooi teer schoonheid onder de vlinders reis met ons mee mooie witte vlinder misschien dat wij ontdekken waar uw schoonheid vandaan komt en iedereen zo ontroert…

schoonheid van het licht, heb ik macht over u, of heeft u mij in uw macht.…

meer bent, en dat maar niet wendt een bloem die schoonheid niet vergeten kan standvastig in mijn herdenking aan jou mijn enige kind.…

nooit zal ze haar zien die schoonheid die ze eens zal zijn…

ragfijne zilverdraden parelen schoonheid om me heen nemen me warm innestelend steeds hoger mee waar leven schoonheid mediteert zo intens dat ik mezelf durf leiden naar een nieuw begin…

Schoonheid en liefde zit diep in een mens Zoals een parel in een schelp... Hij moet alleen zich openen en stralen en zijn schoonheid naar mensen vertalen zo kan hij zijn warmte tonen aan ieder om hem heen En voelt niemand zich meer alleen...…

Lente heeft de winter van zich afgeschud en richt zich op tot een betoverende fee die haar schoonheid weer laat zien in geuren en kleuren en ontluikend groen zo zorgt zij voor lichtheid schoonheid verwondering en ontroering in dit nieuwe seizoen…

kleuren dreven en spoelden weg terwijl een gloed zich liet gaan de wind verdwaalde in het licht van het ondergaan en de opkomende maan spiegelde zich in het rimpelend kleed en een nevel omhulde een blanke zwaan onzichtbaar in de nacht streelt een sluier verborgen schoonheid en verbeeldingskracht…

van je spiegelbeeld Die zich in de schaduw van mijn illusies nestelt Mag ik in je verleden dwarrelen als een ogenblikje Zoveel is mijn overgave om met je bloemen te verdrinken Parelend als gouden dauwdruppels op je roze wangen Hunkerend naar metaforen van schoonheid sterf ik nooit…

In de blaadjes van een roos zie ik haar gezicht In het glasheldere beekje spiegelt ze in het licht Onder de zilveren maan in felschitterend blauw In de vroege morgen een druppel ochtenddauw…