114 resultaten.
Lepelaar
gedicht
4.0 met 1 stemmen 2.540 Bij de rietkraag
waar ik mijn vriend uitlaat
huppelen konijnen
in het licht
Drink ik
van de heren
uit volle borst
zing mijn avondlied
Hese kelen tranendal
zo scherp ik de nachtlamp aan
zo roer ik het avondmaal
zo zwengel ik af
Dwalen druppels
door het zwart.
---------------------------
uit: 'Roodvocht', 2003.…
Ganzen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 59 In het donker
na het avondmaal
nog voor het vallen
van de lange nacht
onzichtbaar onderling
in gak-vocaal
verband, gedurig vals
en atonaal,
kakofonie in ijle
hemelzaal
waar akoestiek de echo
van de wind
mijn hart doet juichen,
'k voel me weer een kind…
Voetwassing
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 482 Zie je Hem zitten
op zijn knieën,
de maaltijd onderbroken,
met een kom water
en zijn linnen gordeldoek?
Hij wast het vuil
van overschreden voeten,
droogt ze met zorg
zoals geen ander doet
Heb ik ooit iemands voeten
zo gewassen
buiten mijn eigen kinderen om?
hoe vaak nam ik
de vuilheid van de ander
zodat hij zonder vuil
weer verder…
witte donderdag
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 154 hij sprak
het brood een zegen
brak
alles deelde hij uit
hij deelde zich mede…
Waar koelte de tafel schikt
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 167 een palmentuin in
het namiddaglicht
waar schaduw en
koelte de tafel schikt
vrienden samen
zijn gekomen
maar niet op hun gemak
zij fluisteren zacht
traditioneel worden
voeten gewassen
want de dag is klaar
voor het avondmaal
hij kijkt ze aan weet
wie hem zal verloochenen
nog voor de haan
drie maal heeft gekraaid
zij twisten…
Te moeilijk
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 220 ’t Was op een bijbelkring,
het ging over vergeving,
één van de mannen traande
ik kan het niet, het heeft te diep geraakt,
hij had de oorlog meegemaakt.
’t Was in een kringloopwinkel,
men sprak over vergeving,
je weet toch wat er in de Bijbel staat,
de vrouw barstte in huilen uit,
ze was haar hele jeugd misbruikt.
We zitten in een grote…
LIBERA NOS, DOMINE!
poëzie
4.0 met 9 stemmen 1.092 Ik dierf niet vragen wie hij was
En hij gaf teken noch taal;
En ik noodde hem niet, maar hij zat aan
Naast mij aan 't avondmaal.
Mijn lippen trilden en in mijn hart
Laaide hittige haat;
Maar hij glimlachte en hief tot mij
Zijn bitterschoon gelaat.
En 'k sprak en zei: Ik ken u niet!
Wat, aan mijn haard, zoekt gij?…
wist zijn laatste avondmaal
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 434 hij keek ze aan
en wist zijn
laatste avondmaal
één zou er gaan
voordat de haan
drie keer zou kraaien
de anderen zouden
volgen onder hoongelach
en spot bedolven
maar geloofde nog in
zijn messiaszijn ondanks
de kruisiging en pijn
hij had het lot met zijn
herrijzenis beschikt de mens
deelde in God met eigen ik…
Schrijven
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 392 schrijven,
dat is wat ik wil
misschien wel over heksen
of toverkollen, aardknollen
en trollen, over bezemstelen
vliegende schotels
en kopjes zonder oor
blauw gras en groene jongens
inktappels in een mand
blauwe tanden van de wolf
die kwijlend mekkerende geiten
bestempelt tot avondmaal
zeven kippen en een
kokhalzende haan…
Natuur lijk
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 190 Hij wacht op haar
iedere morgen weer
wanneer de zon opkomt
schudt hij zijn veren
en raakt haar even aan
minzaam knikt hij naar
het grauwe ganzenpaar dat
nieuwsgierig waggelend
iets dichterbij komt
en de witte reiger strekt
statig haar nek maar zwijgt
in de lucht wordt al
klapwiekend gebeden voor
het laatste avondmaal…
Helder moment
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 1.666 Tijdens het avondmaal verviel je
in een starend zwijgen
waaruit je plotseling ontwaken kon
om in vrolijk lachen uit te barsten.
Toen je op een middag zei
dat je dacht je verstand
verloren te hebben,
viel je hopeloos neer
in een fauteuil
met verwarring in je handen.…
Kleurt leugens rood
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 193 kom van die troon
en laat het
voetenkussen achterwege
je deelt
de gaten in je handen
met zovelen
het aureool
is ook hier bekend
wereldwonderen kunnen we delen
wat water bij de wijn
de vissen en het brood
het laatste avondmaal kleurt leugens rood
want iedereen is god
in het diepst van zijn gedachten
in samen aarden kan de…
ik zou
netgedicht
4.0 met 38 stemmen 1.950 het volle daglicht
tekent vlinders
in rotsen
wanneer
je het baren wiegt
gereed om te gaan
hou van me
tot waar de zee ons
breekt
of geef me korrels
als eilanden
tussen bruidsbloemen en
avondmaal
raak me even aan
tot de maan ons
in de wind zal scheiden
schrei geen rozen
of stranden vol
wolken
in een laatste, witte stilte…
BLOEDLINK
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 101 Het bleek helaas zijn laatste avondmaal.
Bloeddorstig had hij zijn buikje gevuld.
De prins daarentegen schrok zich een bult.
Zo eindigde een bloedstollend verhaal.
De mug heeft voor dit misdrijf te plegen,
de elektrische mepper gekregen!…
Alzheimer
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 1.178 Tijdens het avondmaal verviel je soms
in een starend zwijgen
waaruit je plotseling ontwaken kon
om in vrolijk lachen uit te barsten.
Toen je op een middag zei
dat je dacht je verstand
verloren te hebben,
zeeg je huilend neer
in een fauteuil
met verwarring in je handen.…
Met doornen gekroond
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 212 zij wisten van het avondmaal
de judaskus met goud betaald
bleef op zijn wangen staan
het snelproces de marteling
met doornen gekroond
gehoond op weg naar kruisiging
het donkert bij de berg van calvarie
de lucht trekt samen en de aarde beeft
als hij zijn geest aan vader geeft
vrouwen hebben hem geschoond
gebalsemd en in witte doeken…
analoog aan land
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 121 bocht in de rivier,
slangenlijf, met ruwijzeren handen weerlegd
geledigd lichaam,
avondmaal, perkament uit water gedregd
heuvelland,
golfstroom, reikend naar kalkhoudend smaragd
ode aan de stad,
honing, avondgloed, aan een hemel gebracht
luchtbelijdenis,
verzaking, rede, kalme tred met vaste voet
aanlandige droom,
kortdurig, met…
stilleven
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 74 mag het een onsje meer zijn
een glas water bij het avondmaal
een dorpsplein in nog ruwe stilstand
pasgeboren, evenredig aan toekomst
lukraak, lik op stuk, zoals verzilveren
van late middaguren, niet te vergeten
een gedicht, zodat flarden ziel
zich laten nalezen, een vrachtwagen
met panne, op de meest ondenkbare
plek, verre reizen die…
Huismoeders
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 170 komt uit de kerk
de avond valt, lantarens schijnen zacht
maar huismoeders* zijn nergens op bedacht
zij zien alleen het licht in ’t duister zwerk
hun dansgeruis zal elke vampier horen
die hebben echt geen oog voor felle kleuren
in vlindervallen lopen zal ze niet gebeuren
want vleermuizen die jagen met hun oren
al bijtend naar hun laatste avondmaal…
Zowat Vincent
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 122 Rood op rood Theo
nagenoeg dronken wij ons bloed
uit broederliefde
zo wij dat deden van de Heer
dit is het allerlaatste avondmaal
bijkans een afscheidskus -na sterven
jouw echo
jouw gehele sterke rechtervoet
niet griefde
waarop alles steunde keer op keer
een verbintenis die ik je nu betaal
met mijn te vroeg ontzielde linker
het rijmt…
jou mijn stiltewonden wijzen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 349 het is jouw stilte
die de chaos
in mij schreeuwen laat
oorverdovend malen
mijn gedachten
kakofonisch door elkaar
ik zie geluiden
vallen met een
gierend hels kabaal
ze versplinteren
mijn beelden ik beleef
het laatste avondmaal
ik geef me over aan
mijn lijden ze
kruisigen mij allemaal
kom maar in mijn
wonden…
Ik dank u
poëzie
3.0 met 13 stemmen 4.074 Ik dank U voor het avondmaal.
Der kindren klare wezen,
Het warme huis, de liefde, en
Wat nooit mijn deel mocht wezen,
Maar wat vandaag op d'oude droom
En over dorre dagen,
Een warme sneeuw van bloesem vlaagt,
Lijk mei op dorenhagen.
-------------------------------------
Maart-april: nagelaten verzen (1936)…
Ze wacht op mij
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 318 Ik heb mijn kleren uit gedaan
naakt loop ik door de kamers
nog een huid moet ik stropen
voor het licht wordt uitgedaan
En dan de vrienden die ik schikte
om 's nachts op pad te gaan
zonder vrees en zoete dromen
voor het licht wordt uitgedaan
De kelk heb ik leeggedronken
als was het het laatste avondmaal
of blijf ik nog even zwerven…
houden of houwen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 312 woordsculptuur
eruit zien
zou het zijn
zoals de vlakte
van een monotoon gesprek
waarin de uitgedoofde hartstocht
geamputeerd werd
voor het blote oog
of zou het vluchten;
een hert dat nimmer
het beloofde landschap inloopt
bewust van het gevaar;
illusies die elk woord
doorbreken, beloftes
tussen hemel en bos
aan de rand van
een laatste avondmaal…
aan het kruis zal ik niet hangen
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.351 ik wil lopen op het water
dat veranderde in wijn
zal preken voor de mensen
ze vergeven hoe ze zijn
roep de blinde haal de lamme
zal ze helen naar hun kwaal
kies voor liefde roep je vijand
voor het laatste avondmaal
ik wil God zijn voor u allen
samen delen in de pijn
weet dat hopen en geloven
morgen ook de hemel zijn
aan het kruis ga…
DE STILTE
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 601 De stilte
valt niet te beschrijven
Zelfs ´t schrijven
zelf maakt ´n krassend geluid
Het scheuren van papier
of een prop maken van
´n mislukt gedicht
Aan den lijve
maak je herrie mee
luister naar je buik
voor en na ´t avondmaal
Eenmaal andermaal
wordt aan de stilte getornd
door zeggende dichters
met hun taal
Het lijkt me beter…
Fruitig
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 194 Het voelt als de laatste appel van de boom
als de laatste gevulde koek van de schaal
dat jij vanavond weer de hond uitlaat
het is de beleving van ons laatste avondmaal.…
de ziel
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 67 Je kijkt nog uit
over verre velden
maar je herrinnert je
niets meer van die enkele blik
die zich steeds herhaalt
Ze zit aan bij het avondmaal
op de dag van het lijden van Christus
Ze heeft altijd gedacht
dat haar ziel naar de hemel ging
Misschien is dat wel zo maar
waarom heeft haar ziel haar nu al verlaten ?…
stenen tijdperk
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 126 een moment
opgeworpen in steen
dit ogenblik stolt
tot aanhoudend voorbijgaan
wat plaatsvindt
is nog ergens na te lezen
overal kalmte
voortijd van avondmaal
dichtbegroeid
op den duur ontbost
rustend graan
is koren op de molen
wolken verjaren
met binnendrijvende zon
stille genade
benadert iets van troost
alles is eeuwig…
de schijn tegen
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 975 ik neem uit het medicijnenkastje
een aspirine en een dosis filosofie
die de stoelgang bevordert en
helpt bij de afvoer van afvalstoffen
zoals een wandeling op het strand
het schuldgevoel doelmatig afweert
neem ik vrede met het keukenwerk
en dis gedienstig het avondmaal op
want ik heb zo waar de schijn tegen
kan niet even schuilen voor…