Alzheimer

Bijna ongemerkt werden je ogen wat brozer.
Je wandelingen door het bos
duurden steeds wat langer
omdat je vaak de weg verloor.

Tijdens het avondmaal verviel je soms
in een starend zwijgen
waaruit je plotseling ontwaken kon
om in vrolijk lachen uit te barsten.

Toen je op een middag zei
dat je dacht je verstand
verloren te hebben,

zeeg je huilend neer
in een fauteuil
met verwarring in je handen.

Schrijver: Gerard Cornielje, 17 augustus 2006

Gcornieljesis.ac

ziekte verdriet

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 24 stemmen 1.178