Alle inzendingen over bent

Prille kilte wekt vroeg Evenwicht weggeslagen Het onderste uit de kan De ochtend voorgoed verlaten Meegevoerd vanuit de diepte Door spleten en spelonken Slok dreigende stroom op Aan de kust van massa’s Zintuigen en longen Gevuld met L’eau Mortalité Laat vrijheid varen Neem broodjes en koffie mee…

wel, wij samen sloegen ons er weer doorheen Zacht waren je lippen zo heel voorzichtig op m'n mond en ze fluisterden heel zachtjes zie je nou wel meissie je wordt weer lange tijd gezond En zachtjes antwoorde ik jou al word ik nooit meer honderd procent ik ben toch stukken opgeknapt mede dankzij jouw geduld omdat jij er altijd voor me bent…

een vogel houdt zich met kunst- en vliegwerk gaande de vogelwachter waakt hoog of laag pionieren in de buitenlucht zonder pose zijn wie je bent…

Laat perfectie los en geniet van de schoonheid van imperfectie …

geeft Jij die naast en in mij leeft Jij die zegt dat je begrijpt wat ik voel, maar dan toch niet weet wat ik bedoel Jij die met mij mee leeft, en me zoveel liefde geeft Liefde die ik soms niet verdien, maar dat wil jij niet in zien Jij die al die lieve woordjes zegt Jij die jou hoofd op mijn schouder legt Jij die alles voor mij doet Jij bent…

Maar meestal willen gevoelens zijn zoals jij bent en soms kom je gevoelens tegen die je niet kent.…

weerleggen Ik neem jou zoals je bent, zowel postitief als negatief, want gewoon zoals je bent, zoals je bent, heb ik je lief....…

Je bent zo mooi als je zegt dat je om me geeft. Je bent zo lief als je fluistert dat je voor me leeft. En ik voel me mooi, lief en bijzonder tegelijk. als ik op dat moment in jouw ogen kijk.…

zo geef je me jouw leven op de grenslijn dichtbeschreven liefde heeft te vaak gestolen; het meer dan alleen gekir de kunst van samen slapen nachten blijven vallen op het binnenpad naar stilte de schemering heen en weer om het schreeuwen te ontrafelen zo geef je me je ziel door eenzaamheid gesneden en ik ik wil slechts…

Zolang jij er maar bent.…

Mn gevoelens voor jou kan ik niet meer onderdrukken Je bent gewoon leuk Je tilde me op en kuste me Ik keek je aan En jij mij Ik zag je liefde En die van mij Ik durfde het niet toe te geven Ik wilde het niet toe laten Maar je hebt mijn hart gestolen Je bent gewoon de ware voor mij…

Ons kind liep klein onder de sterren en zag jouw lach hoog aan de hemel Jij vond boven de Vrede die jij nooit had.…

Toen ik je zag wist ik het: jij bent het Toen ik je sprak wist ik het: jíj was het. Toen je me aanraakte sloeg mijn hart over, omdat jíj het was. Toen je me kuste, wist ik het zeker: jij zal het altijd zijn.…

Ik ben de bruine, barre aard jij bent de Lent, die er bloemen baart. Ik ben het bos, zo dicht en donker — jij spat en speelt er als zongeflonker. Ik ben de droeve, dromerige hei — jij bent de purperen bloemekenssprei. Ik ben de mosplant, zwart en treurig — jij bent het viooltje, fleurig, geurig.…

Dit wil ik je vragen Omdat ik mezelf Niet meer ken, Ik verwacht niet Dat jij mij Het passende Antwoord kunt geven - Het stellen van de vraag Is afdoende voor mij, Het bewijst Dat jij er nog bent, Dat ik er nog ben…

en je vastberadenheid als je jij bent dan ben je jij…

Je bent wat je eet wordt wel eens beweerd. Een schrokkop houdt van veel, vaak en veelal verkeerd. Een macrobioot staat achter zijn verantwoorde voedingswijze. Zoekt zijn balans tussen het ying en yang. Eet tussen zoet en zout zijn leven in balans als het even kan. Keurt zijn eiwitten op gepaste wijze.…

Pasen, vieren opstanding 'k Mis jou, jouw geloof en jouw vertrouwen; zeer standvastig en zonder twijfel Daarom alleen al heb ik jou lief Jij bent veel meer dan dat geloof Jij bent om lief te hebben; 'k heb jou lief Jij bent om te beminnen en ik heb jou bemind Jij was als sneeuw Als sneeuw voor zon Zomaar, ineens en plotseling weg Verdwenen als zeer…

ik ben ik en jij bent jij we kunnen gewoon onszelf zijn want ik weet wie ik ben en jij weet wie jij bent allebei verschillend maar toch gelijk…

Jaja, dan snurk je dus ook al als je wakker bent? ach, voor de rest is 't een prima vent...…

zijn als in de rivier van mensheid de stroom verleggende steentjes dagen in en uit van minuut tot minuut blijven zij zo vierend ons vertellen wie jij ons bent geworden en blijven zult…

Als er Nog wat komt Hierna, Waarna Jij gegaan bent Kom je dan terug Gedragen Door de dagen En de niet bestaande tijd Wanneer het zonlicht Door de takken breekt En de zere plek Op je huid verbleekt Mag ik dan Weer van je houden Om je geven En we lopen samen opnieuw en telkens Over jouw levenspad En wanneer…

Dit kleine plekje waar ik woon, is een heel klein onderdeel van een veel groter geheel. Een stipje, misschien niet eens te zien vanuit de lucht. Een vage omtrek in een snelle vlucht. Het is mijn plekje, zo vertrouwd, mijn dagelijks bestaan... waar ik me thuis voel. Nooit meer weg wil gaan. Zo onbeduidend en zo klein. Zo ver verwijderd…

Op aarde is zwaartekracht, die houdt ons hier gebonden. Het kostte niet veel tijd om van jou te houden, maar om je te vergeten duurt een eeuwigheid. In de stroom van de tijd hebben wij geleefd, een moment in het bestaan van het universum. Kijkend op de eeuwigheid was het niet meer dan een zucht, een nevel die even verscheen en zomaar verdween…

Vannacht reed ik op een scooter. ’t Was op een lange smalle weg. Een zandweg, zo het vroeger was. En bovendien het regende, met steeds maar weer een modderplas. Ik droeg een wijde regenjas. Een beetje geelachtig groen. En ik reed met grote snelheid. Ik zag alleen die donkerbruine weg, steeds vooruit, o grote goedheid. Maar ik voelde me…

De stilte komt steeds nader, nadert tot het zwijgen, maar jij bent de weg, de weg van schaduw naar licht. Kom terug naar jezelf, naar de kracht in je breekbaarheid… Kom terug naar de zachte stilte van het levenslicht.…

Jij wist mijn tranen liefdevol te drogen ze braken van pijn je streelde mijn ogen Jij liet mijn hoge muur vallen in bergen rozen omdat je onvoorwaardelijk voor mij hebt gekozen Jij geeft mij vertrouwen mijn hart wordt verwend dit moet échte liefde zijn waarin jij mijn ware bent…

achter alle broze woorden herken je letters van jezelf je draagt de stilte moeizaam in iedere zin bewaard jouw handen zijn zo moe beschrijven elk gemis berusten zinloos zwevend in kilte van betekenis de stilte draagt het lijden voegt zich bij de tijd schaduw breekt jouw glimlach verminkt doorheen de strijd och wacht niet tevergeefs…

laat mijn zuchten je stille handen verdichten daar waar mijn hartslag je verlangen bereikt je geeft mij rust kalmeert mijn zinnen teder wiegend door bevrijding gesust laat mij begrijpen jouw onrustig denken je weerloos beroeren het vloeien van mijn zijn je zegt zo weinig lippen woorden je schijnt zo veel in bekorende ogen je…

breed en warm golven woorden over lippen dorsten vingers langs liefde, rood en gewillig jouw vuur wil ik zijn in duizeldiepe kreten jouw stroom die in extase schreeuwt je geurt zo speels naar kleine rozen zo lispelzacht in het vreemde zwijgen en wanneer je schouder naar morgen danst waait het leven door onze…