Jij bent de weg
Achter alle broze woorden
herken je de letters van jezelf.
het zwijgen weegt zo zwaar,
maar toch heb je elke zin bewaard.
Jouw handen zijn zo moe,
ze omklemmen ieder gemis,
je bent in je tranen gestorven,
in de kilte van je betekenis.
Jouw lijden draagt de stilte mee
de strijd wordt zo doorzichtig ,
geen glimlach verzacht de pijn,
niets lijkt nog evenwichtig.
De stilte komt steeds nader,
nadert tot het zwijgen,
maar jij bent de weg,
de weg van schaduw naar licht.
Kom terug naar jezelf,
naar de kracht
in je breekbaarheid…
Kom terug naar de
zachte stilte van het
levenslicht.
Geplaatst in de categorie: verdriet