Alle inzendingen over betasten

Armen wijd en sta Word betast zonder gevoel Staand op blote voet…

hoe jij zo mat en leeg de dagen bleekt het dovend licht betast als voldragen boreling huiswaarts keert…

soms heb ik in mijn vingertoppen een uitermate fijn gevoel voor beeltenissen de schaduw van mijn handen betast de zonkant van je huid tot ik onbevangen op je glimlach stuit.…

Uw naam wordt geschonden, Uw koninkrijk betast. Wormen volgen het spoor, gieren gillen om de resten, van de volgende held. Geef ons meer! Uw wil geschiede? Amen.…

avondlicht strijkt teder over bloesem als klein geluk dat dartelt in mijn hart voor even het gevoel betasten tot 't wegebt en mijn gemoed verward…

Verdwaasd verdwaald Verwilderd vertrokken Onontbeerlijk ontmaskerd Onovertroffen onthaald Behaagd bestolen betast besloten Genoeg gezien gedacht genoten…

strelen, spelen voor velen die dit niet delen onbekende taferelen hongeren en dorsten naar huid en handen aanraken, betasten strelen delen voor velen helen…

( 't gouden uur ) in snel veranderend avondlicht krijgt het iets lieflijks late zonnestralen betasten de rots met een tederheid die wij nog maar zelden zien...…

de dichter heeft mijn ziel betast de schilder opende mijn ogen de componist streelde mijn oor en de beeldhouwer nam me bij de hand met de andere zwaaide ik verlegen naar de muze aan de overkant…

Onzichtbare handen, lichte aanrakingen betasten met gevoel. Zachte zonnestralen, betoverende glimlach, jij, het Windekind.…

aarzelend blijft hij bij het orgel staan zijn handen betasten de toetsen, sprokkelen nog vloeiende klanken bij elkaar op zijn gelaat glijdt een glimlach verzacht en verstilt de laatste melodie…

Ik wist niet wat ik zag, daar in de lobby Mijn god, dat was me pas een vissenkom Een beeld dat bij mij insloeg als een bom Want ja, aquaria zijn echt mijn hobby Gefascineerd betastte ik het glas Wat achteraf niet echt verstandig was…

Mijn gedachten zijn boeken vol ongeschreven regels Maar eens zullen zij mijn hoofd ontvluchten zich als regen verspreiden om de wereld te betasten en teneinde uiteen te barsten wegens het niet beschreven zijn van hun wonderlijke eigenheid…

tederheid betasten met fluwelen vingers als een streling der natuur maar persoonlijker soms mis ik in de taal het juiste synoniem voor dat ontastbare gevoel dan schrijf ik iets warms doch dikwijls blijft het te koel…

de zon betast de schrale grond het voorjaar komt met rasse schreden en geeft gehoor aan de gebeden... ik zie de knoppen aan de bomen en wil slechts over warmte dromen die wonderen verrichten zal…

U hoeft niet meer te strippen bij de poort Een straal betast uw lichaam ongehoord En doet meteen verslag van zijn detectie En draagt u nog een Postbankpasje mee Dan boekt het ding dat om naar ING…

Ik kan je niet betasten, maar wel jouw ruisende stem horen. Ik kan jou niet uitbundig zoenen, maar wel uitbundig naar je luisteren. Ik kan jou nooit missen, want je bent mijn eeuwige wind.…

Ik heb een hoop vreemd volk over de vloer Ze kijken in de keuken en de kasten Terwijl ze steeds hun telefoon betasten Men ligt ook in de voortuin op de loer Daar tuimelt er nu een van het balkon Hij riep nog net: 'Daar zit een Pokémon!'…

Haar ogen zoeken tere bloemen die haar ziel met licht betasten het is alsof ze de dood hoort fluisteren nu ze hier is, bij de rivier, die luistert misschien dat zij in grootsheid van het bestaan een schaduw afwerpt om de bloeiwijzer te vinden.…

mijn blik geniet de prille dag betast het zwijgend ochtendlicht een vroege fietser kruist mijn oog en een vrouw die het raam openzet ik loop nog heimelijk buitenspel terwijl de dag zijn tred hervindt…

Wie is hij,die ik bemin en die ik slechts betasten kan in woorden en gedachten? Waar is hij, Wanneer kan ik hem verwachten?…

mag ik zien hoe de zon het landschap wast en betast haar ziel met vonkend licht wit glinsterend blootlegt genieten van zo’n zeldzaam mooie dag vooraleer ze terug achter de horizon wegzinkt…

Zwaar is het zwerk boven de onbestaanbare gepentekende silhouetten Ik betast de lome lijnen van deze fantoombomen uit een verloren Oriënt doodstil verwoorden ze wat onuitspreekbaar is Met gesloten ogen verlaat ik het veld van verbeelding met deze momentopname voor de eeuwigheid.…

Hou van jouw handen die me strelen Hou van jouw ogen die me betasten Hou van jouw lippen die me bespelen Hou van jouw woorden die me raken Hou van jouw onderhuidse tederheid Hou me vast…

geen verweer zonder weerstand overgegeven aan iets dat wel liefde moet zijn tendresse - Zärtlichkeit - tederheid is het betasten van de ziel dat aanvoelt als een vorm van opperste zaligheid devotie haast dat het zoeken naar juiste woorden wellicht overbodig maakt…

hangend in een hangmat zoals dat nu eenmaal hoort in een hangmat waan ik mij tussen hemel en aarde maar gelukkig kan ik nog juist met m'n vingertoppen de aarde betasten... zelf ben ik niet echt in de wieg gelegd voor astronaut daar hebben ze gelukkig anderen voor…

Ik zag vandaag, met zo’n papieren bril Een pornofilm die aangenaam verraste Ik kon een virtuele vrouw betasten En daarna ging ik virtueel van bil Alleen het hoogtepunt was even slikken Toen ik die man op mijn gezicht zag mikken…

De mestkever kruipt over een mierenhoop, wordt betast... Overleeft!…

mag ik even slapen dromen hoe het is je nam bloemen mee in kleuren die je pasten ik vergat de thee omdat je blikken me diepzinniger betastten ik heb je meegenomen naar de driezitsbank we wonnen daar alleen de hoofdprijs je lichaam zei bedankt…

ik heb haar te boek gesteld als een opgezette vogel die niet fluit of zingt niet trekken kan naar het fel gekruide zuiden of als een machine of een verlaten goddeloos dorp in het dal daar beneden ik heb haar bekeken maar niet gezien betast maar niet echt gevoeld niet met haar gereisd in de koele ochtendmist…