Alle inzendingen over braken

jij hebt stenen geraapt grote en veel kleine keien die zomaar op je pad verschijnen het patroon was je geleerd jij hebt het geprobeerd maar het klopte niet met hun en eigen lijnen je stapelde bouwde muren om je heen kon op het laatst geen kant meer heen brak en was alleen maar in de kleur wist jij jouw hart en ziel toch mee…

bodem maar er bleek niets te zijn kretologie van knuffels en kussen, elkaar ruimte gevend om het eigen geweten met prietpraat te sussen je brak glas beseft dat nu pas keert terug naar de geest waarin je jezelf weer beleeft…

ze braken mijn vleugels vertraagden mijn vlucht zijn jaloers op mijn kleuren moet ik uit de lucht?…

met grijze vingers krabde de dag aan het duister van de nacht wat overbleef was koud en nat bedruppeld de ziel putte het riool met zicht op de hemel door schuimende stuwing van het uiterst smerige water het nirwana bleek een zilte droom die stokte tussen eb en vloed en juist op dat dood tij kwam ik volledig brak…

Wie brak het lanzeke O moeder ganzeke Wie brak het lanzeke, Heer Halewijn?…

waar eerst een nis was met een bronzen dak een tabernakeltje van filigraan een open schatkist voor het eiland brak een toegang die door niemand werd bewaakt een baken voor wie aankwam in de nacht daar waar de wand een eigen lichtbron had daar werd de rots geraakt het eiland brak onvast als ijs dat breekt rondom het wak de zigzaglijn onzichtbaar…

Dieven braken in - mijn wandelende takken kregen voeten…

misschien droomde je toen je lijf niet meer van jou was misschien droomde je al voordat broze botten braken je hart haperde nauwelijks kloppen kon misschien droomde je pas toen je ogen naar binnen keerden en braken de vogel zijn machtige vleugels spreidde hij je meenam toen je droomde…

de golven braken schuim in luchtige vlokken strandjutters matten…

hij brak haar weerstand als een hard en kloppend lid en sprak van liefde…

hij sprak het brood een zegen brak alles deelde hij uit hij deelde zich mede…

Die avondklok was reden voor rumoer Bij rellen werd geplunderd en vernield Geen remming die die gasten tegenhield ‘Kijk mij eens, hier op Facebook, ik ben stoer’ Die filmpjes zijn niet stoer, maar helpen wel De eerste daders zitten in de cel…

Omdat ze wilden stoppen, spraken ze af, hun shag te laten staan, hetgeen mislukte, want ze braken hun woord en weer een pakje aan. De rook begon hen ziek te maken; ze braken rookrecords. Hun geld ging altijd op in rook. 'Ze braken hier alles onder,' werd verteld.…

brak en drassig gruwt het vlakke waardland van de zee en haar niet aflatende kuren steeds gooit zij haar golvende haren heimelijk over zijn naakte huid met een boosaardig schuimbekkend geluid zullen dijken en vliedheuvels haar wassende ergernis nog keren of kolkt zij over in stormgedruis brak en drassig beeft het waardland…

als schuimende zee kwam jij ankers braken los en nog zoveel meer…

Ik heb het geluid van jouw val uit het niets op de vloer niet gehoord omdat mijn hart zo keihard brak.…

waar een golf hen brak vormden zich regenbogen gebrandschilderd strand…

Ik weet het wel, je hebt behoefte aan zeer subtiele hulp, de meest zachte tederheid en eindeloze centimeterkussen om jouw gruwelijke trauma te doen helen, om uit je schulp te komen, om de vurige pijn te blussen en om al je leed ineens uit te braken!...…

Ik had een hart, maar het brak. Ik had je, maar toch liet ik je gaan.…

ze zat daar maar wat stil te wezen telkens ze iets zeggen wou brak er een stukje van haar mond dus zweeg ze en slikte…

Een meer met brak water de ochtend baadt er bloot een kokmeeuw op een steiger peilt de stilte zonder lood…

toen het glas brak aan versteende lippen kleurde bloed de dag in plaats van rode wijn…

de spiegel brak scherven stonden rechtop in het gras waar het beeld zonder licht begraven was…

zag licht spelen in glas stralen weerkaatsten andere braken verlieten in kleur wat wit was…

en mijn ketting brak nu ben ik opnieuw alleen ik... met een gebroken schakel!…

ik ving je gedachten in de vlucht van de wind de storm brak je krachten brak je tot hulpeloos kind waar is de hand die me leidde die me van angst en depressies bevrijdde geef me die hand ik kom nu van de andere kant wil niet dat je gaat lijden weet dat niets ons kan scheiden we gaan samen terug van geboorte naar dood eens kruisen…

gebroken takken stervend blad de helling die zijn hoek vergat toen jij de horizon zag buitelen houvast dat brak zijn wortels niet meer had en meeging in de schreeuw die eindeloos weerkaatste in de sneeuw ik zag je ogen toen de val je brak het weten dat je niets meer had die blik kan ik maar niet vergeten ik zag het weten…

In Laren leren luizen lopen, als in Haren herenhuizen hopen rijk geworden criminelen lokken die er met gemak voor kunnen dokken, want ze braken vele kluizen open. Brute brekers braken die met kracht. Tevens braken deze brekers nacht: inbraak! Slimme misdaad loont geheid. Brekers: golven criminaliteit.…

Tradities blijven gewoontegetrouw noodzakelijk uit hun verband gerukt door onverschilligen en goedgelovigen die brakke letters braken in de nacht hoor het fluitconcert voor dove oren in het gemis van werkelijkheid waar sterren de nacht beschijnen met wonderlijk fonkelend licht als muze van ons vaderland tussen de eenzame woorden hangt…

gekneed een vogel brak uit zijn lijst geen wolk sprak hem aan…