Alle inzendingen over bravoure

Hij leek een stoere, met veel bravoure. Maar zong voorbarig : "ik ben binnen !"…

Ik kende hem alleen nog maar van naam Had hier en daar van zijn bravoure gelezen En dat hij nu met Eva blijkt te wezen Maar ook van wetenschappelijke faam In zijn college serpentologie Versloeg hij Bram als mediagenie…

Als Woede met Bravoure het podium Betreedt, en Angst Roemloos door de zijdeur Is afgegaan - Dan neemt Agressie Als doublure zijn Rol probleemloos over, Nadat Geduld voorgoed De benen neemt…

Hoofd hoog geheven, trotse blik Schrijdend met veel bravour Niets verhullende kleding aan Laat iedereen in zijn hemdje staan Geen schaamte geen verlegenheid Hier ben ik, Zie me staan ik ben aanwezig En verklaar mij Dan ook vogelvrij.…

wat is dit nou voor stom geouwehoer: 'hij heeft twee mensen aan zijn mes geregen maar daarvoor een te hoge straf gekregen hij deed het maar uit jeugdige bravoure' hoe krijg je dat als advocaat nou toch verzonnen ik was aan zijn verdediging niet eens begonnen!…

het gelige licht viel op je gezicht waarin ogen sprankelden sluik haar verwaaide naar een kant gerestyled door je hand je lachte met een tikkeltje bravoure in jeugdig nonchalant je stem had het vrolijke timbre met een zacht warme klank je twijfelde in haast aarzelde keek achterom rechtte je rug en was weg jouw verschijning…

Ze zitten vol bravoure in hun blik of achter glas Maar eenmaal in de pan dan is dat stoere snel verdwenen Dan willen ze alleen maar terug naar mamma in de kas Dan schijten peulen peulen en dan zweten penen penen…

Wild-west in Meppel: er komt een bandiet met veel bravour een bakkerswinkel binnen om daar misdadig heel veel geld te innen en roept: “Geef al je centen of ik schiet!” Maar de verkoopster heeft haar goede dag en schiet als eerste. Ze schiet in de lach.…

Eens leidde hij ’t congres met veel bravoure naar Geert Gedoger, ’t zij eventjes vermeld. Nu zeggen alle mastodontentronies: 'Geluk en voorspoed bovenop je pony’s!'…

naaktslakken zijn zo akelig naakt ze schuifelen slijmerige sliertjes het zijn onsmakelijke diertjes naaktslakken zijn zo akelig naakt behalve Karel en zijn ronde Kee voor hen geen slijm en geen bravoure  zij leven enkel voor l' amour  en neuzen naakt de liefde mee…

It's B-Day, Back to Splendid Isolation Bevrijd van Brussels juk en de EU Met Branie en Bravour kwam Boris' zege Het middernachtlijk uur is slechts Uur-U Westminster zwijgt nu net als de Big Ben Met stomheid is geslagen, zonder end…

Een ganzenveer kan op papier vervloeken en zelfs verketteren kan ook met veel bravoure, onbegrijpelijk trompetteren. Ze kan ook met mededogen de eenzame leegten genezen, in een heilzaam woord wat we in het leven moeten herlezen.…

‘Kritiek op ons zegt echt geen ene moer Wij gaan voor brute branie en bravoure Dus maken we een supergeestig spotje! Met verve spelen wij op de persoon’ O, s.v.p. SP, doe maar gewoon!…

Stoer stapt hij Naast zijn moeder voort De bloemerij in, Voor een roos zoals dat hoort Met Valentijn, Kusjes erbij, Mam, ik schaam me dood, Hou vast voor mij, Stel dat iemand me zo ziet, 's Middags gaf hij dan zijn roos Aan zijn blond vriendinnetje Met stoer bravoure Een roos die hij zelf koos.…

ik zie buien naderen mensen zich haasten in tegenwind het kind voelt de spanning praat honderduit maar voor haar is het regen over en uit niet voelbaar is samen moeders hand is zacht en genadig als de plu hen omsluit zij ontsnapt en springt met bravoure in de plassen haar lach breekt hun spanning voluit…

ik zag je komen de schoonheid van je dromen gaf zelfs het stof op de zomerse trein wat zonnebloemgeel in een blauw festijn je trippelde danste bravoure van je jeugd in een sprankelend verschijnen door het bijna volmaakt uitlijnen van je lijf jij gaf met je lach wereld aan alles wat je zag en had wij zijn gegaan de rest van…

je draalde draaide op één voet en klopte op de deur die als in uitnodiging half open stond verwondering in je ogen een bijna niet geloven de bravoure van een impuls die drempels overschreed toen je naar me keek weg waren gedachten over grendels en sloten in een ongewenst entree ik nam je uitgestoken hand jij ging stralend mee…

we simuleren een trein stappen met iets van bravoure in de cabine en fingeren een nieuwe bestemming met uiterst zorgvuldige precisie nemen wij de taken serieus...…

geen vorst vandaag de winterkoning zingt zijn lof op vroege lente, luidkeels stapt de morgen deze wereld in het gras draagt speels wat tere madelieven voorzichtig wit in breekbaar groen er schuiven auto’s langs ze snellen vol bravoure het donker uit geen ruit met ijs slechts ramengrijs met vuile strepen volledig in gewone doen…

ik zag kou in duizenden kristallen dwarrelend vallen waar stilte vroeger raasde wagen zich nu alleen nog maar patsers op de weg die glinsterend hun lachende bravoure spiegelen de gladde toer fataal afgebroken in uitglijden met val naar bloedrood dat sneeuw in overvloed doet smelten het leven snel laat verwelken langs…

Weet echter een ding, zeker door je bravour niet te meten, 't heel verstandig is de mens als zodanig in zijn waarde te laten, want met al je wijsheid verspeel je veel vriendschap en hebt dat klaarblijkelijk niet in de gaten!…

beproevingen je legt de tafel af met je damasten handen, strijkt plooien glad met mijn tijdsbestek, tot de randvoorwaarden opgebaard mooi uitkomen sfeer schijnt gunstig voor een lustige wederopstanding maar het culinaire licht brengt schaduwzijden aan op het bord voor je hoofd het mijne eet ik netjes leeg en uit fatsoen lik ik de bodem vol bravoure…

de wand met gitaren een handvol muziek on stage de chaos in ongekamde haren van een illuster publiek nog trillen de snaren en donkeren klankkasten de mega decibellen wil de leadzanger diven en koppensnellen dronken van levenselixer door jeugd en bravoure maken zij van de wereld een hemel vol komende vuur ze hebben al zo…

Al sinds de ochtenddauw in touw verbonden met een lijn verbeiden aanwezig voor gezette tijden routine lijkt in ogenschouw De vreugde daar te staan, te staren op langsvarend bries bravoure aan zijde lokt het zijn retour naar waar de wezens innig waren Elke vezel voelt gerust iedere tel verwacht de hang herkenning in zichzelf te slaken…

en ik ben trots wanneer vanaf de hoge rots die leven heet, jouw droombeeld buitelt in een langgerekte sprong vol vrolijke bravoure de abat-jour van kleine beelden speel je op jouw wondertrom want daarboven straalt het mooier in jouw eigen heiligdom…

(Groot Dictee der Nederlandse taal 2002) het valt voor reizigers beslist niet mee ze worden vaak sans gêne overvallen door passagiers die met bravoure brallen zij gsm’en luid in de coupé en ook ascetische klavecinisten worden door riedels rauwelijks gestoord laatst is een herrieschopper haast vermoord door stilte eisende avant-gardisten…

daar zat hij dan verblijd in een koele rotanstoel nam tevreden teugen van een goede Franse wijn te midden van Cohiba-wolken zo moest het leven zijn hij tapte met zijn voet het ritme van bravoure en jongensmoed dat hem terugbracht in gedachten bij de lieve wijze mannen die hem zeker maakten en zag zijn pa en opa weer in een roes zo…

je hand gegeven die even boven een blauw witte golf leek te zweven glinsterend applaudisseerden rollers in opkomende vloed hun verfrissing in zomerse gloed jij rende lange passen vol courage in nog onbekend gebied ik kende de diepe kou die je zo niet ziet je lachte om mijn voorzichtigheid ik genoot mateloos de heerlijke bravoure…

bruin van d`r gezemel in purper schijn van zonnehemel haar dorre klauwen in gebed De brandewijn is al verdampt toch blijft vergane glorie wenken ze prevelt zonder na te denken geheest accent, bekroond en stram Ze dompelt polsslag in het blauw laat daar haar slinken verder rijpen zonder het helder te begrijpen In schemering keert pril bravoure…

Bravoure. Volle kracht vooruit Vergeven, maar nooit vergeten Verankerd. Echt voor eeuwig Op mijn mooie levensschuit…