Alle inzendingen over december

Twee rozen letterlijk twee regelrechte rozen december sneeuw en ijs gaat komen die nog blozen knip ik af ik prik mij weer tot bloedens toe de zoveelste keer ze geuren nog…

De eerste handen zijn er al weer af De eerste ogen weer voorgoed gesloten Mortieren worden op ons afgeschoten En janken doen we altijd achteraf We hebben tot december is verjaard De oorlog aan ons eigen volk verklaard.…

een wintermorgen in december fragiel als een dun laagje ijs... zó ken ik het met kleine oogjes over een drempel die met de jaren hoger reikt 'hartverwarmend de mens' broos als toast plukt hij de dag met lange tanden…

“December Feestmaand” blijft zo een begrip. En aan de horizon gloort nóg een stip. Straks andermaal een overheidstraktatie. Bij voorbaat, ter verhoging van de pret, de thermostaat op standje “hoog” gezet.…

in het maagdelijk ontwaken van de laatste herfstdag schijnt zijn rode gloed van enkel zon te komen buiten dromen om -een zachte lach de eenentwintigste dag begint als windloos verder stromen op jouw adem, binnenin een eiland in de zee verplaatst het water eindeloos hoe broos is dit begin…

dat ieder elkaar mag blijven zien horen ook en begrijpen zal bij het doen en laten dat ook zonder woorden iedereen houvast mag hebben door er voor elkaar te zijn dat aandacht en tijd voor elkaar de kersttijd en het nieuwe jaar bij en voor eenieder mag brengen dat ieder zo zichzelf en de ander of je nu jonger bent of ouder betekenis…

waar de wereld in verwachting het jaar de laatste dagen telt ervaren wij in waarde van tijd wat ons ontmoeten zeggen wil in de vanzelfsprekende dingen die ons elkaar betekenen laten die wandeling met een vriend dat buiten de eigen deur eten het samen naar voetbal gaan het elkaar zo bij toeval treffen waar de wereld in verwarring zich…

is hij erbij Het gedrag van de banken zit hem hoog Staat dan bij de pin vooraan in de rij Met de borst vooruit en de kraag omhoog ...Cantona sluit zich aan bij de activisten die oproepen tot een wereldwijde bankrun op 7 december...…

(rond kerst) Ze hebben niet veel tijd doch eenmaal per jaar zo eind december komen ze even langs en laten een luxe pakket gemoedsrust bij haar achter (nee aan niets zal het haar ontbreken) daarna gaat alles weer vanouds zijn gang.…

Het jaar heeft haast gekregen, december is eindelijk in zicht. Tijd om aandachtig stil te staan bij egostrijd en plicht. Een nieuw jaar staat gereed. Geen toekomst, geen verleden. Geen tijd meer voor strijd, strijd die gisteren werd gestreden.…

het mes van december doet het jaar kantelen meedogenloos als de chirurg die aan het front een amputatie verricht straks komen we langzaam bij uit de narcose van weerzin met een gevoel van leemte dat weldra zal worden gevuld met een flink portie onrust…

De maand december viert gekleurd het oudejaar tijdens mijmeren gekoesterd door verlichting met zonlicht in perspectief Introvert zonnen waar het leven openbaart in een wit landschap door uniek gevoel omarmt wat haar souvenir verwarmt.…

warmgelopen tijdens het bouwen aan zijn midwinterhoorn was het verlangen naar het blazen in november groot nu het december is kan hij eindelijk los en blaast hij de pannen van het dak de droeve tonen dragen mijlen ver en strooien folklore over het Twentse winterland…

Het was december, tenslotte. ------------------------------------ uit: 'Postkantoor'.…

Als gras in december, doe niet aan groeien, kruip weg onder een kille deken. Het is zwart in de doelmond. Er wordt gedroomd van zaadschieten, bloeien met wuivende pluimen. Noppen ranselen je recht, het mes maakt je hard. ------------------------------------ uit: 'Verzamelde gedichten', 2005.…

Wie hoorde je een jaar of vijf geleden Nog over pakjesavond of de Sint Pas sinds het Suikerfeest in aanzien wint Wordt vijf december fanatiek aanbeden En of de Moslims schuldig zijn of niet Wij geven hen weer graag de Zwarte Piet…

December 1900…

HET KIJKEN NAAR DE ZEE NEEMT ME MEE NAAR HET NIETS OF HET IETS WAT IK NIET LICHT KAN BEVATTEN: HET EINDIGE HET ONEINDIGE HET INNIGE WAT MIJN ZIEL TROOST WANT MET OF ZONDER ZON IS ER ALTIJD EEN HORIZON Dit gedicht draag ik op aan mijn belgische balcon-buurvrouw en echtgenoot, Zuid-Spanje, 5 december 2010…

Op 21 december eindigt de Maya kalender.…

september oktober november december mooie maanden voor de poëzie maar gewichtig weet u... de zwaartekracht van een seizoen verenigd in een aflopend jaar het blijkt een aanslag op mijn gemoed een vreemd soort verdriet als bij het afscheid van een heel goede vriend…

December: Sinterklaas onthult geheimen: verborgen Pieten komen uit de kast: oud zuur, in woord gegoten, wordt verbast- erdsuikerd, ingepepernoot, in rijmen Door zwart, het nee, te zien en te omarmen kan ja, het witte licht, het hart verwarmen..…

Ik ben het blad dat ritselt in de wind Ik ben de zoete glimlach van je kind Geloof me vrij , het is geen droom Ik ben de bloesem van de appelboom Ik ben de kleuren van september De eerste sneeuwvlok in december. Dus sta niet aan mijn graf met je verdriet Het is vergeefs. Ik ben daar niet ...…

December is geen maand om te geloven Dat alcohol voor ons niet goed zou zijn Vanouds hoort toch bij feestpartijen wijn? Dat feit komt in de bijbel al naar boven Want Jezus vormde wijn níét om tot water Nee, bij het feest werd water wijn, dát staat er!…

Op 5 december is het altijd raak: de kinderen met aanhang, broers en zussen, we zingen, lachen, knuffelen en kussen en bijna elk cadeau valt in de smaak. Mijn Eva kreeg een bloedkoralen ketting, ik sokken, chocola en een besmetting.…

bungelend aan je benen Zijn dood en leven, gedragen in een En willen dansen, eindeloos Die naakte voeten willen rennen Naar een wonderlijk ver land Waar zorg en pijn geen naam hebben Omdat ze simpel niet bestaan Alsof het je laatste dag is Drukt je lichaam zwaar In decembers witte deken Sta je op en ga je aan.…

De wijzers van december wijzen stilstand in de lucht. Treurwilgen huilen bittere aarde en de wind neemt mijn woorden mee. De nacht staart in het oneindige niets. Ik zweefmolen mij op een vreugdebries, schuil tussen de vleugels van mijn lente en schudt de lakens in mijn paradijs.…

ik waad door dag en dauw en derde dennen naar een open plek met trillend zonnestof geen dier geen mens geen god is hier te kennen de stilte staat en zingt het morgenlof ---------------------------------------------------------- woensdag 12 december 2001 zonneleen 11 weblog: www.abelstaring.tk…

Hoe weinig de mens ook bezit, hoeveel de mens ook klaagt, het nieuws laat weten dat het de goegemeente heeft behaagd, bijna net zoveel te investeren als de voorgaande keren, dat 5 december werd gevierd! Dus: klagers geen nood, neem een extra pepernoot!…

Hoewel 't nu zes december is, al schijnt de Sint vertrokken, de Maan nog door de bomen en de Heiligheid nog vals, wij zetten straks de schoenen op, de klompen en de sokken en dansen op 'Kapoentje' geen flamenco maar een wals Als ieder jaar, begin december, wachten wij geduldig totdat Sints vele schijngestalten weer vertrokken zijn en vragen…

Vat het jaar samen: omkijkende gedachte die het hart beroert. Deels content voelt het wat je toen veroorzaakte want dwingend genoeg appelleerden de omstandigheden aan wat óók gebeuren moest.…