Alle inzendingen over drenken

Boven mij een brandende zon waar ik geen schaduw vind geen put waaruit ik drenken kon verstoken van verkoelende wind. Zie toch belofte vanuit groene aarde een steen wijkend van de duisternis. Licht, meer dan materiële waarde daar waar donkere graf geopend is.…

de tijd geeft haar verhaal geef ik nu zijn stem als loon zal hij nog zo denken is dat wat het moet zijn de verleden en geleden wenken het leven in de schaduwschijn om tenslotte het hart te drenken in wat, ja wat is nu de echte wijn zijn stilte is zacht de woorden nog stiller de uitstraling zijn kracht het maakt mij allengs milder steeds…

Kussen van uw lippen en uw ogen, Zachte daden uwer handen, Zoals koele wateren getogen Door de tuinen dezer landen, Drenken in onmiddellijk bevloeien ’s Harten diepste wortelcellen, En naar een oneindig openbloeien Gaat de siddrende aandrift zwellen, – Een geluk als nieuwe wijn geschonken, Waar de schijnen dood en leven Schaduwloos in…

De haard brandt net als mijn verlangen Ik wil liefde en je lichaamswarmte ontvangen Ons drenken in wellust en sensualiteit Het samen komen van lichaam geest en spiritualiteit De warme gloed, de vuurzee zo onstuimig mooi Het maakt me week, zwoel, een gewillige prooi Even volop fantaseren me door jou intens laten penetreren De haard brandt…

Het wordt nu tijd ons te bezinnen: De bossen kleuren dieper bruin en de lila herfstasters beginnen hun ijle bloemen in mijn tuin, Het wordt tijd om te bedenken: De zomer houdt niet eeuwig stand, die warmte gaf die ons zo wist te behagen, de mooie gouden dagen gaan nu vervagen en de herfst komt in fijne kleuren drenken alle bladeren in ons…

Ik wist het niet ik heb mij gans op dit geheim bezonnen: Ik weet alleen dat in de stilte bronnen van licht mij drenken met wat mij verliet.…

Het zee-geruis zal ik nog dan gedenken als diep in zand, mijn hoorloos oor vergaat, als lichten mild mijn ogen niet meer drenken, als zonder woon mijn ijle wezen staat. Naar 't zee-geruis zal ik nog dan verlangen als naar het liefst wat mij de wereld dee.…

En waar de wateren de groene kegels drenken, Volgt ’t oog, diep in het nat, de duidelijke lijn Van uitgestoken tak in water-zonneschijn, Wiens onbewogen rust geen stormen kunnen krenken. Geen kabling komt er in. De stralen, die zich deelden, Weerkaatsen ’t bodembos tot in de volle dag. Men ziet hoe rond de stam de groene mossen geelden.…

iepen in karkas voor eeuwig verloren op een rij het kimportret schaduwt takken bladerloos en vogelvrij tijd dat-ie eens gumt zo de Heer hier heeft gestunt Schokkers korenwijn staat om klaar te schenken eenmaal droog kwam ziekte via stadsbomen binnen reden wellicht te overwegen weer nat te beginnen toen uw water wilgen knoestig levend kon drenken…

Het zee-geruis zal ik nog dán gedenken als diep in zand mijn hoorloos oor vergaat, als lichten mild mijn ogen niet meer drenken, als zonder woon mijn ijle wezen staat. Naar 't zee-geruis zal ik nog dán verlangen als naar het liefst wat mij de wereld deê. Zij zingt de kroonzang aller wereld-zangen, de op zandig veld neerdonderende zee.…

project veel prestigieuzer dan het Heckrund van de nazi’s ik loop dan naakt en behaard met ornamenten in de baard hitsig door het huis in een walm van schimmen en pulserende patronen hoor hoe Coltrane door de kwintencirkel marcheert hoe Jobim zijn toetsen in golven weet te wassen en nog net voordat ik haar billen in massageolie wist te drenken…

Waar wij nog denken dat het straks om strijd zal gaan zal de zondvloed ons wel drenken en het water aan de lippen staan.…

leerproces Verspille genereus dat uit de fles (Dat is alvast een aarzelend begin Van hopelijk een wijze levensles) En spuite daar de viruswap mee in Men neme: wat begaafdheid en idee Wat bovenkamer, stof om na te denken En wijsheid, toch een litertje of twee Vergeet ook niet om notie bij te schenken Maar eerst dat in bedachtzaamheid te drenken…

Heeft mij dan dus een eeuwig trouw Herdenken Opnieuw geschonken vreugd van vroeger tijd, Dan zie ik 't Leven voor mijn voeten drenken In glans van Uwe tegenwoordigheid; Dan ligt, zo ver als achter mij 't verleden, Het Leven vóór me' in volle zonnegloed; Dan, 't licht verschiet, van 't Leven nieuw betreden De voller vreugd, die 'k eenmaal vond…

Decimalen Etmalen Ontbijt Lunch Brunch Hand schoenen op voeten Twintig Kootjes die roepen Vorstig winterpaleis Ijs lagen bevroren drinkplaatsen Vorst-heiligen Schijn-heiligen Ordonantie naar waarde Ja Nu geef ons vloeibaar drinkbaar water Dierengeluk vermakend Drenken van “dagelijkse”nood Levens verzadigen Muntjes die smaken Vruchtbare…