Alle inzendingen over ellen

Ik lig op mijn stil dood-bed, heel alleen, ik weet het wel: - nu zal het hart gaan breken; uit mijn onheelbre, wijde wonde leken de trage, donkre droppen, één voor één. In drop bij drop vloeit mijn rijk leven heen, ik wacht het stil, - zie naar het staag verbleken der kleuren mijner wereld, - zij geleken zó onverganklijk, - nog zó kort geleên…

ongezien kruip je overal doorheen onaantastbaar toch duidelijk voelbaar bepalend hoe men zich bewegen zal stram en stijf tijdens het moment van ontwaken rekken en strekken ze zich doch ben je meteen daar niet te verjagen met tabletten verzacht warmte ietwat, slokt je energie weg terwijl men dat juist zo ontbeert…

Ik huil en lach niet mee met jou, maar met mezelf -- weerspiegeld door jou.…

De deur knalt het licht dicht, in stilte beginnen -- mijn ogen te zien.…

Wat ik je te zeggen heb verneem je pas als het op papier staat uitgedrukt in een idee of daad, niet altijd tot wederzijds genoegen, om op te gaan in eindeloze zinnen die worden dan ellen - en eeuwenlang.…

Eens heb ik de dalende zon gevraagd te wachten, eens heb ik van dichte nacht-schaduw het luchte, vluchtige vlieden beklaagd - en nu! - en nu! - Nu glijden de tijden zo langzaam aan, de dagen, de tragen, ze willen niet gaan en lang - lang - lang zijn de uren der nachten. Eens hield ik de goudene uren te goed voor klachten, eens vulde ik de…

Alle mooie dingen verminderen En verlaten mij nu - Mijn lieve zinne-kinderen Haten mij nu - De gouden, de grauwe, de blauwe, Ze gaan, ze gaan allen heen - Tussen grote mensen-gebouwen Sta ik alleen - In de mensen, in de zon-straten Koel, onbewogen. - Ik ben heel alleen gelaten Door mijn ogen. Mijn ziel is in leven gebleven - Leeft…

Ik heb iets bereikt, en nu voel ik een leegte -- die ik wil vullen.…

Het vuur laait hoog op, en onze verhalen ook -- We gloeien ervan.…

Geen kerstboom te zien, En toch lopen hier allemaal Mensen voorbij met een kluit In hun handen geklemd - Langs de scheuren in De aarde - hun aarde - Zijn ze op zoek naar Het riet dat hier onder Ergens moet groeien, Zo hadden de beleidsbepalers Hen in vertrouwen gezegd; Maar net zo min als de huizen In hun luxe wijk verkoopbaar…

Mijn gaap in de tuin ademt frisse lucht, ik hoest – een vlieg uit mijn mond.…

Rottende stukjes jeugd, verlangen en trauma: mijn eigen mestvaalt.…

Alsof mijn lichaam nieuw is, en ik opnieuw moet -- zoeken naar de rem.…

Meestal gaat het wel, soms ben ik zelfs blij, dat mag -- dan op de foto.…

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - uit het werk van Ellen Warmond (P.S. van Yperen, 1930)…

Voor mijn vader Terwijl jij nadenkt Of je over rood of Wit wilt spelen, Schud ik de tijd Uit mijn mouw En kijk ik veertig Jaar of zo naar voren, Zie ik haar, dan nog Niet geboren, op dat Tafeltje in het kleine Kerkje dat in de mist Verborgen ligt Met gekruiste benen Gedichten lezen, die mij Regel voor regel raken, met…

Geen kerstboom te zien En toch lopen hier Allemaal mensen voorbij Met een kluit in hun Handen geklemd - Door de scheuren in De aarde - hun aarde - Zijn ze op zoek naar Het riet dat hier onder Ergens moet groeien, Zo hadden de beleidsbepalers Hen gezegd, Maar net zo min als de Huizen in hun luxe wijk Blauwestad verkoopbaar…

bestaan zult gij sober, fundamenteel zonder enig spoor te laten gij zult nimmer steenkool aanhangen dit op straffe van digitale steniging ende publiecke beschaeminghe…

toendertijd was mijn sterven ver ongekend het eeuwige schaduwrijk verlangen zocht enkel de mooiste ster ik was onderweg naar gelukzaligheid kom dan toch x ik rekke mijne tonge tot vele ellen lang met zoet zal ik haar bestuiven wees niet bang, kus mij toch immer; mateloos en ongedwongen x het is ook zo spoedig binnenkort…

In de oren van de tijd tussen hoop en vrees echoot jouw naam Mahsa Mahsa Elle s’appelait Masha Amini jouw ogen schitterenden als het licht van de zon de zachte volheid van je naam Vastgesnoerde woorden worstelen zich los over de daken van de wereld schreeuwen we Mahsa jouw naam Hoe immens jij bent dichterbij dan ooit de echo van…

Verlang naar mensen En dingen die alleen In mijn herinnering Nog bestaan - en zie Dat het landschap Dat achter me ligt Ook het mooiste In zich bergt En alles dat ik Geleefd heb bedekt Is met een Waas van weemoed…

Van kleins af aan Had hij al geweten Dat de ziekte Die hij onzichtbaar Bij zich droeg Schuw was, Verlegen zoals Hijzelf kon zijn, Hij leek immers Op zijn ouders, Aandoening die Alleen kon worden Uitgelokt door spanning Die zich merkbaar opbouwde In de mens die hij was, Zodra het eerste kuchje Zich aandiende, wist hij…

Lezend ontmoet ik verre en dode mensen – intiem als buren.…

Dieren en mensen ademen lucht in en uit – En dan stormt het soms.…

Iedereen is moedig, echt waar want alle mensen hebben een hart waarin vrienden en wensen wonen en geheimen, en hartstochten misschien niet alle vier, maar nooit staan de kamers leeg Harten kloppen voor hun gasten en heel het lichaam bestaat om hen te beschermen met moed die moet Dit is een onbekend geheim dat slechts weinigen begrijpen…

Maar uit het niets verscheen een supernova Het fenomeen Maria Sjarapova Ze stiet bij elke slag haar schrille kreten Zodat haar stembanden al vroeg versleten Men riep "Elle l'a, elle l'a!…

Ook in de hemel was het stil Omringd door Engelen Luisterde ‘luie’ Rossini naar zijn Petite Messe Solennelle De alt Maria nam het voortouw En de Engelen volgden in koor In het slot Agnus Dei Wat adembenemend werd gezongen Het harmonium was vervangen Door de virtuoze accordeoniste Ellen Zijm Wat ook het publiek in extase bracht Tot zelfs…

Stilstaan in het nu, Herbeleving van het Moment, dat is waar Mijn geest naar verlangt Noem het rust voor Het overwegen van een Gebeurtenis die anders Ongemerkt vervliegen zal In de oneindigheid van De tijd - in het nu Wil ik leven, altijd in Het nu, ook als ik zeker Weet dat die rust me Niet gegund wordt, want Zoals alle…

Mijn tong lapt mijn bord leeg, opa vindt het niet goed – want ik meen het niet.…

Iets voor het eerst doen, schaatsen, uitgaan, of troosten -- Jammer! Je bent stijf!…