Alle inzendingen over eromheen

Een lijn uitgesmeerd de zon brandt strepen geel in de plasjes tussen het gras een lijn in figuur ijle zwaan getrokken er bovenop met vegen van Pruisisch blauw het vermoeden van diep water in een grote cirkel eromheen v- vinkjes in omber met paletmes een sperwer duikt plots mijn blad binnen veegt het omber door het groen van ’t gras een…

wij hadden alles al elkaar en het leven eromheen een grote strik om het allemaal te behouden het huis, het strakke pannendak en de tuinen tussen hagen vol gangbare paden waarop we samen voortgang maakten kindergeluiden die soms als jonge honden blaften en die rode zon altijd weer onder op het hoekje van de beukenhaag dat zagen we graag en…

Hij schreef een dik en een empathisch stuk Ze noemen hem de “heiland uit het noorden” Want hij voelt aan hoe hij met mooie woorden De ketel slim verlost van te veel druk Maar toen kwam Klaver weer de boel verstieren Die houdt alleen van groene kuddedieren…

Veel wonderlijks is er te zien, maar ik loop heel alleen de oude steegjes van de wereld door, de tijd sluit zich eromheen. Op al die binnenplaatsjes daar, zongen toen nachtegalen, en jonge meisjes uit de buurt strooiden er rozenblaadjes. Ik ben op zoek naar jou, maar ik, ik ben een ander.…

Ontdek het moment, het is leeg, het ligt niet ver van de weg, de heg eromheen staat voor niets, dus weiger zijn rijm, breek bot weg de volgzame reis af, kraak leegstand, bezet leg steen in het uitzicht, maak kunstlicht, verteer hoe men vroeger zich uitvrat, besta het bederf onteigen het eten, bezit het vergeten, her inner geen uitweg, wees…

En je ziet dat ze de brief waarin je haar al je wensen en verlangens hebt opgebiecht maar op tafel heeft laten liggen met handenvol munten eromheen geschikt die ze uit de bank vist of god weet waar vandaan. Ze heeft je weer verlaten.…

Ik heb aan iedereen lak mijn rijmpjes zijn luchtig als schuimgebak, met ro- de kersen eromheen ge- drapeerd, zo rood als rode rozen en daarna dan met een kwast heb ik lak ero- verheen gesmeerd voor de glans, een schilderijtje van suikerverf en dan nog vier mooie roze latjes daar- omheen, een schilderijtje om te eten, waarom…

klanken horen laat waar de nar en troubadour herleven de stem van een roomse toren klinkt die de stad in al haar pracht bezingt zo hecht met de Zoom verweven waar het verleden huist in elke steen de oude muzen hier vaak ontwaken kerk en kroeg nog gemoedelijk bijeen daar bruist mijn stad onder alle daken tot over het plooiend land eromheen…

Toe dan als je durft Kom, hou me eens een spiegel voor Niet eromheen maar rechtdoor Niets is fout of goed Het gaat om de manier waarop je iets doet. O durfde ik het zelf maar Durfde ik maar eens jouw spiegel te zijn Een keer geen water bij de wijn Misschien kan ik jou wel iets leren We moesten het gewoon eens proberen.…

Het verkeer raast eromheen en ik zie hoe hij zijn ogen uitpuilt, hij staat als verdoofd. Moeizaam zoek ik mijn weg, niemand heeft er oog voor. Ik neem zijn hand, terwijl ik het verkeer stilleg, hij zegt, ik weet niet waar ik thuis hoor. Ik denk hetzelfde maar hou mij stil, kom we gaan ff op het bankje.…

Mijn woning Slechts stenen met prachtige bomen eromheen De villa Ook leeg op zondag in oktober In jouw stad Leef je je eigen leven Normandie Op weg naar Bretagne zonder mij New York Slechts een dynamische stad Jij en ik Niet meer...…

Daar gaan we weer...zolang er maar geparlevinkt wordt in Haagse kringen en media eromheen, in steeds wijder divergerende concentrische cirkels, is er niets aan de hand in ons groen groen knollenland.. ______________________________ De stikstofuitstootdoelencrisisvete Wordt thans beslecht in een extra debat Hoe Geert Mark Wop en Kaag in kragen…

ik val als een blok voor de afgelegen Rockall rots in de Atlantische Oceaan solitaire granieten top van een gedoofde vulkaan rots van stavast rots in de branding als opgezweepte golven in de storm haar overspoelen de hebzucht zwemt krioelend onder haar het laat haar koud ze blijft wat ze altijd was: Rockall rots niemandsland…

deze onzekerheid de pijn de eenzaamheid eromheen Deze gedachten hoelang zitten ze er al? Het is nu of nooit Mijn leven raast voorbij in 1 seconde ik twijfel de trein raast door Ik volg mijn spoor met MS toch heel waardevol…

zie je alleen de fun, maar niet de eenzaamheid eromheen... En laat je mij achter met een gebroken hart... Ik was je thuis, een echte kameraad, nooit zou je mij verlaten... en nu blijkt je hart zo hard als steen... Vang je vlinders en leef je maar uit...…

Zelfs de lantaarnpalen lijken mee te geven, buigen hun hoofden van ijzer en het licht verdeelt zich in de waterdruppels eromheen.…

Het meest wat me nablijft is, de meute eromheen, er was er werkelijk geeneen, die een poot uitstak! Walgelijk!…

Ach,"neem" gewoon een ander, is een goedbedoeld advies, maar ik doe het niet meer, want het punt is niet om een "nieuwe" te nemen en de aanverwante zorg eromheen. Nee als je 't "weg" moet brengen, want dan gaat hij niet alleen, een stukje ziel en hart van jezelf gaat er met hem mee en dat doet pijn!…

In de kist lag hij stil op zijn rug, zijn mond een klein beetje open juist zoals ze hem hadden gevonden, languit op de kade, hengel in groen foudraal naast zich, dobbers en snoer, emmertje leeg, het blikje met maden in zaagsel nog dicht, twee elastiekjes eromheen.…

tot in de kerktoren gehoord Ieder zittend in zijn hoek met het goud omrande boek En zij zit daar als een knop uit een bloem ontloken Haar zingen is sterker als de haat en nijd Dat haar smaad en beschimmeld brood gaf te eten Tussen het vreemde volk in haar God verblijdt De wolkkolom vooruit waar het onrecht wordt gemeten Al die dingen eromheen…

In Zeeland wil men nog twee kerncentrales bouwen Naast die ene die er al staat Die ene Met die dode dieren eromheen In Zeeland maakt men zich geen zorgen Om nieuwe kerncentrales Met afval waar we de komende honderdduizend jaar niet meer van afkomen Want kerncentrales Dat levert werkgelegenheid en dus geld op Bestaanszekerheid…

Had vannacht een huis op een terp, eromheen een voorbeeldige tuin. In de tuin lag reusachtig een steen van twee doorsnee bij één. Doopvontig was hij, een slordige ster met een mond. Ik liep door de tuin met een boog om de steen en keek ervan weg. Toen stond hij op, vernielde perk en gazon terwijl hij achter me aan de terp op klom.…

Voor elk wel wat wils Naar aanleiding van berichten in de krant Betreffende het (wereld)nieuws Kunst en cultuur Brabants- en wereldnieuws; misschien niveau- maar echt geen kwaliteitsverschil Verslag; verantwoord verhaal Naar aanleiding van strijd tussen religies Betreffende die geloven Eromheen een muur Vaak guur. Vaak mooi.…

in het mandje erbij oh…niet vergeten een pot gulle lach en de stiekem gegeven knipjesoog natuurlijk de warme knuffel van de dag en de zakdoeken voor de tranendroog een tube begripvolle schouderklop een bakje positieve duwtjes in de rug en legt u die twee maar bovenop want die verslijt ik nogal vlug als laatste 1 kilo groene ogendiepte eromheen…

Ontspannend en verwarmend ze ook zijn, elke toets van rust en vredigheid wordt geademd ver weg van alle drukte eromheen zodat enig tijd wordt besteed aan even alleen zonder eenzaam te zijn terwijl hun gedachten drijven in een open zee.…

't Maakt 't extra triest omdat iedereen bezig was met Kerst en al z'n versieringen eromheen, en op de straat, lag een vrouw, dood, en helemaal alleen.…

Vrágen eromheen werden afgedaan, als, doe niet zo ráár, de ooievaar en ik weet niet hoé! Veertien was ze, groen als gras, verliefd, wist nérgens van, vanwege dat taboe... Haar werd verteld dat ze zwanger worden kon...van een zoén, want op dié manier kreeg je kindjes.…

Wij zaten eromheen en proefden de wijn, de kaas, het brood, de kruiden. Warmrood de vruchten en vreugden, de jubel van lief en geliefde, de triomf van bekrachtiging, kinderen, onze kinderen, mensen een stap verder dan wij.…

Ik ging er eens voor zitten, vouwde mijn beide handen eromheen. Ik voelde het patroon, de koelte van het glas ging door me heen. Toen was het of mijn ogen water werden, mijn hart ging als een razende tekeer. Dit domme ding hier in mijn handen wierp mij volledig neer. Het duurde wel drie dagen voor ik mijzelf weer was.…

Ik ben een gelezen boek Een boek met een versleten kaft De binnenkant is iets verkreukeld En de punten zijn wat afgestompt Ik ben jaren dicht gebleven Totdat ik jouw uitgave zag Een boek net als ik Maar met een slot eromheen Ik gooide mijzelf open Vertelde over elk hoofdstuk Elke alinea, elke zin en ieder woord Ik bracht het met alle…