Alle inzendingen over fermate

Gedichten van (h)erkenning Gedichten van Jean Fermate verdienen aandacht tijdens afscheid tijdens schouw tijdens scheiden tijdens rouw Jean Fermate die speelt gevoelens, woorden, passie voor een ieder: kind, ma of pa want het dichten van Fermate laat verse sporen van (h)erkenning na… Deze hartenkreet draag ik op aan Jean Fermate…

De componist schrijft het fermate, her rustpunt voor maar de muziekuitvoerenden, de dirigenten beslissen de duur als het gaat om de genoteerde fermate's in muziek Een fermate maakt muziek zo bijzonder het fermateteken, die halve boog met punt een rustpunt voor een noot of stilte Wat, dat de compositie zo eigen maakt de uitvoerende muziek…

We zijn nog niet aan het oppervlak gekomen Niets afgerond het verhaal is niet af Doorbreek het metrum geef het rust en ruimte Zeg alleen het hoogstnoodzakelijke De wind blaast de rest van de lippen Laten we met een komma afronden…

Al dat 'geschrijverij', gezwets, zo stom "Jean Fermate, is ie niet 'n beetje dom!"…

Over het lijden heen staan we stil bij afsluiting van het verleden als rustpunt voor aandacht en (h)erkenning als eindpunt van het leven als opmaat voor een nieuw begin…

Mensen zijn bang bang tijdens het leven bang om krankzinnig te worden als ze de weg van het geweten openen... en bang voor de dood als het geweten afgewogen wordt!…

Met trage slagen dirigeerde hij zijn eigen einde nader het fermate vóór de rust van een tel eeuwigheid. En zagen zijn ogen de solist in de kamer die al tamelijk lang stond te kijken naar het wit om zijn mond en de kleur van zijn voeten, die bij het da capo langzaam het hoofd bewoog alsof het een vraag gold.…

We zoenden, een fermate, jij wist plotseling hoe alles moest, als de moeilijkste knoop, zei ik. En er was hoop. Later stonden we erom te lachen in de vuistjes van ons kleinste kind. Ik strikte de linten in je haar. We waren oud genoeg voor ouder. We hadden zeven kinderen die speelden in de zon.…

Zij vroeg me over Passie te schrijven Zij die zoveel passie heeft, deelt en heelt En ik De man die ook zoveel passie heeft Met name voor het leven Neen ik bedoel het overleven Want echte passie voor het leven heb ik niet Na 70 jaar van wel en nog meer wee Heb ik ook veel passie ontwikkeld voor de dood Overleven en dood dat werden…

last, lust, lost en dit allemaal ‘last but not least’ vooral bedoelt voor het leegmaken van mijn hersenmassa, die hersenpan een pan welke anders zou aanbranden waardoor de inhoud niet te ‘vreten’ is vandaar mijn dagelijkse rubriek “dag-gedachten” vandaag begonnen, zaterdag 16 februari 2019 van mij Jan Jacob Krediet en alter ego Jean Fermate…

De hemel telt die spiegels, baden sterren zich in weelde, zichtbaar in de stelling van Fermat, waar het licht zich deelde in de echtheid van een kind, die met dit voorrecht is bekleed, met weinig liefde ondervoed, leeft met het heden op gespannen voet, honger naar de brug van rede houdt het zoet, een innerlijke vrede die het luchten…

De hemel telt z’n spiegels, waarop het licht zich deelde, en sterren baden zich in weelde, te zien door de stelling van Fermat, en de directheid van het kind, die in dit voorbeeld speelde, verspreidt mijn ideaal en gedachten, ik leef met het heden op gespannen voet, de honger naar de rede, houdt mij nog zoet er is te veel wat ik niet…

JEAN FERMATE Gemaakt voor dierendag 2011 met het accent op de dierenzegening in de Vredeskerk te Amsterdam en opgedragen aan mijn tienjarige chocolate labrador Midon!…

Het was een makkie bij de levenseindekliniek het euthanasieverzoek werd direct ingewilligd ze zouden morgen langs komen om 12 uur exact dan zou ik uit mijn levenslijden verlost worden ondraaglijk lijden een heel lang leven lang aantoonbaar via christelijke hetero familie invoelbaar consulterend door artsen, psychologen Jean Fermate zou en…

" jouw antwoord: "Ik ben verdrietig" ik, Jean Fermate ben het ook gaan zeggen want, omdat ook ik heel erg verdrietig ben de ontmoetingen zijn nu echter hechter dan ooit en vooral oprecht dat heb ik geleerd van weduwe Femke 3 TV-lessen in de Summerschool het echte recht op eerlijk verdriet waar prima mee te leven valt Dank Femke…

nieuwsgierigheid hoe die sinjeur Het directoire verwijdert tussen 't laken, Als een Don Juan, van haar posterieur Dan spiedt hij stiekem door hun kamermuur Of zijn chiquita onder 't baldakijn Ook 's nachts geniet van geur en maneschijn Tot aan de lichte gloed van 't ochtenduur Behaagt het aan de rokkenjagersvrouw, Zijn tempo, zijn fermate…

De hemel telt z’n spiegels, waarop het licht zich deelde, de sterren baden zich in de weelde, bewezen in de stelling van Fermat, in het karakter van het kind in haar natuurlijk besef wat met dit axioma speelde, verspreidt zich een ideaal in mijn gedachten, leef ik in het heden op gespannen voet, hongerig naar waarheid houdt mij nog…

Positiviteit sterft niet ligt ook nergens begraven positive mentaliteit gaat nooit dood! dat was, is en blijft en zeker bij Bibians 'MentEliteit' mooi nieuw begrip!…

The show must go on Een voor mij tranen trekkend artikel in het AD van zaterdag 13 april 2024 over Tineke Schouten  Over 'HOE DOOD EN DAN DAARNAMAALS' het thema waar ik onder pseudoniem over schrijf Schoutens man was er tussenuit gepuft net toen Tineke 't puffertje ging halen Hij ging zoals de meesten gaan alleen, op laatste kracht…

Als je geen stap of voet meer zal verzetten Weet men zich met stip in je te verplaatsen Als je volledig horizontaal bent afgelegd Wordt verticaal de loftrompet afgestoken Op het kruispunt van je verle(i)den Vindt iedereen je lief, aardig en mooi! Mooi meegenomen toch geestelijk wel te verstaan zo'n after-party van na na naastenliefde!…

wees droevig met lichte mate als ik dood ben wees dankbaar voor dat ik er even mocht zijn wees dapper in je leven wat nog gegeven is wees dat, wat wij in wezen allemaal zijn…

huil maar als dierbaren dood zijn huiver maar aan stervensgedachten hul je maar in diep weegeklaag houd je maar niet zo sterk hoe dat mag je zelf invullen en wanneer, dat blijft een verassing want de dood kent geen agenda waardoor het zo'n mysterie blijft waarom?, waarheen?, waartoe? wacht levendig je eigen vorm af!…

Rouw, het zusje van de liefde heeft een broertje, die heet tijd en 'die tijd heelt alle wonden' maar een litteken, dat blijft zelfs alleen maar daar naar kijken voedt de pijn en het verdriet slechts de dood kan dat verlichten want als dode voel je niet…

Op de Rozengracht in Amsterdam is bij een oude grote Iep het schors moedwillig gestript en de boom...ik dicht voor de boom. De oude grote Iep, De grote Iep lijdt, is ziek wordt niet, niet meer beter de Iep is zeer beschadigd door ongekend beschamend vandalisme de Iep wordt niet meer geholpen teveel schors moedwillig gestript de Iep sterft…

Tentoonstelling van Sander Grooten, galary hoek Lauriersgracht en 1ste Lauriersdwarsstraat, Amsterdam-Jordaan. Ik wandelde, keek spontaan opzij en ik zag het goed: een batterij een batterij aan lege batterijen over de gemaakte tafel schrijden kunstvormend 'n recyclend geheel op een wijze, dat zie je niet veel Mensen, ga dat zien, ga dat…

Over zijn leven had 'n stoffige laag gelegen van intrinsieke religiositeit en Godsverering alles stond in het teken van Zijn Schepper maar nog meer van Christus de Verlosser door het kruis op Zijn Heilig Golgotha en de uitstorting van Zijn Heilige Geest Zijn zijn was Zijn Zijn! Hij had sober geleefd, alleen en lang intieme menselijke…

De verlosser als de mens gaat verlijden lost het lijden op laat het lichaam los lonkt de (h)eerlijkheid als de mens is overleden is de geest verlost in de verlossing…

Een eilandje in de zee een kleine parel een jaarlijks gebeuren een knal in de stad een gefrustreerde gek een graag schietende een levend kerkhof een totale verslagenheid een onuitwisbaar verdriet een zee van bloemen een pandemonium van rouw een golfstroom aan tranen een zee vol tranen een oceaan vol tranen een verhoogde zeespiegel een…

Woorden zijn het credo in het leven het zijn de meesten van ons gegeven ze uit te spreken of op te schrijven om aan te horen of om te blijven taal is het teken van ieders kracht die zelfs bij onmacht leven bracht…

Een mooie volle DODENMIS zet de dooi in van 't verdriet van alle angsten in 't verschiet daarop te rouwen, te vertrouwen leer je weer vol te houwen van dat, wat het LEVEN IS REQUIEM ERTEGENAAN! Deze hartenkreet gemaakt nav het Requiem van Iver Kleive, Nederlandse première in de Westerkerk te Amsterdam op 11-9-11 draag ik op aan Marijke…