inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 5.120):

het was op een zondagmorgen

Het was op een zondagmorgen,
de lakens lagen strak gevouwen,
we baden tot de dove goden
of we alsjeblieft dan eindelijk...

We zoenden, een fermate,
jij wist plotseling hoe alles moest,
als de moeilijkste knoop, zei ik.
En er was hoop.

Later stonden we erom te lachen
in de vuistjes van ons kleinste kind.
Ik strikte de linten in je haar.

We waren oud genoeg voor ouder.
We hadden zeven kinderen
die speelden in de zon.

Schrijver: Jelmer van Lenteren
Inzender: FFvK, 10 december 2023


Geplaatst in de categorie: partner

3.0 met 44 stemmen aantal keer bekeken 10.534

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)