Alle inzendingen over fixeren

Flexibele geest Acrobatische gedachten Fixerend op een man zo stug Ga je buigen Of zal ik breken Laat me voor nu jouw hersenspinsels zien Dan krijg je ze morgen terug.…

plaats het kader waar ik sta fixerend mijn gelijste kijk met ingeblikte kijker in een lengende houdbaarheid van een gezamenlijk hier en nu kluister zo het vensterzicht van een vereeuwigd ogenblik raamgenoot te zijn meedelend in het mijne als ware ik met ander…

kun je een gebroken woord spalken een splint aandragen voor verzachting van de pijn het gebrokene tijdelijk verbinden fixeren in onbeweeglijke nietsdoenerij voel je dan na heling de plek van de oude breuk de stekende pijn waar je koud van wordt?…

kun je een gebroken woord spalken een splint aanbrengen voor het verzachten van de pijn het gebrokene tijdelijk verbinden fixeren in onbeweeglijke nietsdoenerij voel je na de heling de plek van de breuk van een gebroken woord de stekende pijn waar je nog altijd koud van wordt?…

heb kleuren verdiept met magie vormen exceptioneel geproportioneerd de lichtval is het mysterie van schaduw beklemt in irrationaliteit bewegen verstilt in fixeren maar als men kijkt in bewogenheid vloeit alles tot totaliteit ik schilder mijn ziel in een magisch realistische wereld niemand ziet de kop die toen viel…

Zonder begeerte, zonder hoop op beloning, ook niet uit angst voor straf, de roekeloze, de meedogenloze schoonheid te fixeren waarin leegte zich meedeelt, zich uitspreekt in het bestaande.…

ik heb er alles aan gedaan om te blijven staan op het slappe koord dat leven heet geboorte en dood verbindt van baby kind naar de volwassenheid totdat je de grond weer bereikt vaak was ik uit balans maar kon dat met fixeren op het verre doel weer repareren zag de rafels in de lijnen komen wist de realiteit vol met dromen zou er aan…

ik heb gekrijt de lichtste lagen boven omdat olie vooral in donker bijt op maagdelijk doek mijn mes snijdt aan twee kanten streelt zacht het licht weerkaatst in dieper kerven de pijn van ons gewond gelaat kan het doek niet meer fixeren pas in drogen komen littekens weer boven weet dat ik je nooit verlaat…

zet mijn voeten in balans wil zelfverzekerd lopen naar de overkant fixeer het vaste punt de eerste stap is glijdend staan los van staal kan ik mij niet laten gaan voel het fenomeen word één met tijd en ruimte rol in rust volmaakt een lus zij hebben de loop gezien fragmenten uit bewegen maar niemand heeft mij die volmaakte…

muren zijn hoogpolig vreten echo's uit de lucht het schreeuwen zit van binnen een vliegen zonder vlucht gevangen in hun kassen fixeren ogen een plafond handen kiezen houvast zoeken veiligheid rondom passen zijn onzeker de vloer is lichtgeraakt ademen gaat sneller als er kennis wordt gemaakt de eerste blik naar buiten als drempels…

muren zijn hoogpolig vreten echo's uit de lucht het schreeuwen zit van binnen een vliegen zonder vlucht gevangen in hun kassen fixeren ogen een plafond handen kiezen houvast zoeken veiligheid rondom passen zijn onzeker de vloer is lichtgeraakt ademen gaat sneller als er kennis wordt gemaakt de eerste blik naar buiten als de drempels…

ik schrijf maar vaak willen mijn woorden niet hun ware betekenis onthullen dan kan ik hun bedoeling niet ontrafelen regelmatig zelfs het schrift niet lezen ook de titel die mij was ingevallen verdween in de letterbrij omdat fixeren vrijheid kost een klein excuus aan de lezer voor het gebrek aan concentratie oorzaak is…

ik streel je gezicht voel lijnen die langzaam ontspannen onder mijn vingers verdwijnen zij tekenen jouw blik op de wereld fixeren waar jij vaak bij stil hebt gestaan in je zorgen maken over zaken die jou dieper dan oppervlakkig steeds maar weer raakten zij hebben hun verhalen beschreven op de huid van jaren uit jouw hectisch bestaan…

getekend door winst en zware verliezen stoeide met gewichten die wij nooit konden liften uitte wat klanken die dumbells spontaan deden dansen getergd liep hij langs op zoek maar een prooi mij keek hij niet aan zag ons op zeker niet staan ik zwaaide bij weggaan hij lachte en wilde een hand iedereen hoorde het kraken liep dagen met een fixerend…

mee te gaan weer samen op jacht we weten dat spanning huist in warme wisselstromen het is de droom die we altijd zullen spelen zonder ons ooit te vervelen dan raak ik jou jij schrikt want je weet bij god niet waar in het onverwachte verzamelen zich onze krachten door het bipolair schakelen zo kunnen wij focussen energieën fixeren…

Jij hoort hier niet, Zegt de getroubleerde Geest in jou, jouw hand Omklemt ongevraagd de mijne, Terwijl je ogen me nietsziend Aankijken, immers ze kijken mij Niet echt aan, maar eerder voorbij, Met de zalmen mee moet Je gaan, zeg je, - Je starre ogen fixeren mij Om mij nooit meer los te laten, Tegen de stroom in moet je gaan,…

jij was mijn havik ik jouw prooi je ogen licht fixerend dodend mooi je greep mij toen ik kwetsbaar was mijn wil gebroken maar nog lachend naast je zat jouw ogen lazen regels wit die zwart het rood van liefde geven ik wilde langer blijven om met jou een echt gedicht te schrijven je bent gevlogen mond met warmend rood ik reed naar…

het enige dat entropisch woekert is het eigen gelijk zonder bijval hard als ijs maar massaliteit is geen bindende kracht waar ieder voor zich gaat en de god voor ons allen helemaal niet bestaat ook uniformiteit als veel geprezen dwang plakt al jaren achter behang van lang vervlogen tijden het zijn vandaag de hitters en fixers…

hoe blijft de senior die zijn ogen graag stevig de kost geeft zijn blik laat dwalen zonder enig fixeren te innemend staren of inhalig gebaren naar schoonheid frivool en luchtig gekleed toch recht overeind het leek de juiste tijd mijn strategie terzake nader praktisch te bepalen door me te oriënteren want al sta ik stil ze tellen de…

De keu fixerend in de juiste stand om deze carambole niet te verkloten. De ogen, feilloos als een goed sextant in alle rust de afstand aan ‘t begroten. Een flits, gelijk een pijl geschoten... Raak! Het klamme zweet stond in mijn hand. Al kostte het me dan ook een der vissen, dit schouwspel had ik echt niet willen missen.…

Soms dwarrelen emoties neer, die ‘k vasthoudend voor jou fixeer, componerend in harmonica en neurologische narcotica. Jij geeft aan alles zomaar zin. Als ik mijn spinselen begin, ben jij het meest bekoorde in de wollenwarme woorden. Soms dwarrelen gedachten en emoties neer in één.…

Vanachter een spiegel van fixeer kijk jij mij vragend aan. In de gewichtsloze sfeer spel ik zachtjes je naam. Samengebald licht op papier, voor altijd spelen we hier. Een konvooi van beelden flitst voorbij, één ogenblik sluit de rij. We mediteren op de rivier waar de zon opbloeit uit het water.…

ik deed mezelf zeer vandaag om te zien of ik nog steeds voel ik fixeer me op de pijn het enige dat echt is de naald prikt een gat de oude bekende steek probeer het weg te moorden maar ik herinner me alles wat is er van me geworden, mijn beste vriend iedereen die ik ken loopt weg, aan het eind en jij kon het allemaal krijgen mijn imperium…

Voortdurend in beweging, gekleurd in strakke integriteit, fixeren vogels hun drift in dans, eigenheid exelleert in gaven en geduld de magen vult om bescheidenheid te delen met jezelf en zo velen komende uit immanente zeeën, om een niet te stuiten dorst te laven, laverend langs de steile kant van permanente duurzaamheid, kan ik mijn ideeën…

Een trekstroom voert me mee onderhuids, als sterveling in de wispelturige muil van de zee, in vrije keus ontstaat geen drenkeling, geworpen op een vulkanisch land, een enkeling herontdekt de balans voor lijfsbehoud, omarmt de droom in stil gebaar, hartstocht in beweging, gekleurde bals van integriteit, fixeren pauwen de drift in dans,…

clusterhoofd zegt wij hebben uit onszelf veel meer gemeld alle incidentjes werden hier gewoon meegeteld fijn schrijvend wordt ons nu een kool gestoofd we lazen voorzorg tegen vallen door fixaties mensen worden met onrustband dan vastgebonden soms begon daar het tellen - elders bij gewonden niet de fouten telden dus maar de administraties meer fixeren…

mijn gedachten broeden in meerkoet's takkennest gruwelijk metalen kleppersnavel bij mij achter waar tijd en water rimpelloos groen uit slaan waar ik mijzelf in de stilstand voeg zie dat pluisjes blaadjes kroosjes wel degelijk tergend traag richting rechts drijven je wordt belazerd als je niet stil staat…