Alle inzendingen over frase

doorweekt in het leven tot buigens toe word poëzie ten vondeling gelegd rond de mate van het mogelijke kijken we onbehulpzaam toe in het handschrift van uitstel ik waag er geen frase meer aan ik kan mijn schrijfspieren wel verroeren, alles blijft toch achter in éénzaamheid in de steek gelaten, in een land met veel dichters…

..er valt niets- te dichten, geen dichter op aarde, geen strofe of frase- brengt jou -dichter- dichter bij....…

loze woorden ledige verzen een holle frase verzwegen zinnen als het gestapeld niets ontoegankelijk voor onbevoegden zo blijven de ongeschreven gedichten vooralsnog ongelezen…

liefde is als de dood een woord van eeuwigheid door holle frasen aangestuurd een wijze van zeggen geboren uit nood niets raakt het wezen geen letter komt in de buurt ik zou het haast gaan vrezen…

gespeend van enig talent werpt hij zich op het schrijven van een gedicht in chaotische gedrevenheid maar met weinig inzicht plaatst hij de ene frase onder de andere en is totaal niet verbaasd dat iedere samenhang ontbreekt…

Rang is enkel Rang als dat erop staat Dat was tenminste nog een ware frase Heel anders dan 'methode champenoise' Of SultAHna's van de supermarktmagnaat Ook de noemer speedsonnet is opgeheven Zo snel worden deze verzen niet geschreven…

Geen angst dus als uw kind komt met de frase 'Ik ga nu voor het eerst een kerk opblazen'…

De pers ontving niet meer dan deze frase Kort na de berging van de drieste prins Dus maakte men het nieuws maar anderszins Want ja, zo’n incident brengt toch extase Ik weet inmiddels meer dan ooit van sneeuw Van Friso, Mabel, pistes, Lech en.. (geeuw..)…

Vuur ontvlambaar verlangen tastbaar gevoelens breekbaar een mens kwetsbaar strijd onneembaar verdriet voelbaar huivering zichtbaar ongemak waarneembaar geluk maakbaar liefde dansbaar mooie woorden holle frasen…

Een langgerekte frase van violen Rijst boven pianissimo-akkoorden In blauw en goud-rood tinten zonder woorden Eucharistie en Kruis als God-symbolen Het zijn vergeten offers voor 't Geloof De Zonde roetsjt glissando in de kloof…

Met fluisterende frasen Probeer ik te toveren Het gaat zo langzaam, ik ben zo moe Mijn spreuken vertragen Sinds weken en dagen Het toverstokje is aan vakantie toe Hoe komt het met de wereld nog goed Wat kan één heks in hemelsnaam doen Zacht blaas ik mijn adem De wereld wordt groen…

de holle wind is gaan liggen weg zijn de frasen en vlagen poeha strak waait waarheid wappert klaarheid met wimpel voluit nog suist het geluid langs vaten die ooit de wind deden razen maar dat spel is uit in duigen gevallen zoals het gezegde luidt…

zij wil het zachte niet storen schrijft alleen in de palm van haar hand ze noemt geen naam zij schildert schoonheid en gevaar wolken boven een immer verlaten zee tot de witte vogels komen zij schrijft in het naakte licht taal en teken als vogels die in krullende wolken hun frasen schrijven…

Behoorde Reich tot de avant-gardisten Die stukken schreven voor kleine bezetting En nootversiering legden aan de ketting Met Glass was hij een der minimalisten Ongelimiteerde in de tijd verlopende Ritmische, repetitieve frasen Subtiele consonantenvariaties Metamorfosen in een transformatie Bij Glass de blazers, orgels…

In de verte klinken de laarzen, Schreeuwen de monden hun holle frasen. Ik ga mijn weg mijn straatje om. Ik ben te veel in het nazi-dom. De mensen zien mij van ver. Niet om mij Maar om mijn gele ster. Zij zijn bang voor de klikkende laarzen; Zij zijn monddood door de holle frasen.…

we vissen woorden uit de letterzee snel en behendig zijn de grote bazen hun netten hebben veel te kleine mazen en nemen daardoor volle zinnen mee de aanvoer is te groot het zijn clichés woorden met de klank van holle frasen op originelen zitten we te azen noodgedwongen verkopen we een nee ik kies uit manden met de sterkste zinnen die…

tussen beeld en nabootsing in de lijnen der ijdelheid in de sentimentele verbeelding van het bezopen geheugen in die kronkels beweeg ik mij op zoek naar geschikte woorden het is aan mij wanneer ik mij aan een frase waag als een onbevreesd roodborstje dat tegen het raam tikt zo tik ik mijn poëzie in een nest van zinnen van het brein…

tussen beeld en nabootsing in de lijnen der ijdelheid in de sentimentele verbeelding van het bezopen geheugen in die kronkels beweeg ik mij op zoek naar geschikte woorden het is aan mij wanneer ik mij aan een frase waag als een onbevreesd roodborstje dat tegen het raam tikt zo tik ik mijn poëzie in een nest van zinnen van het brein…

Haar zilte onverschilligheid dwaalt passief over een dor maïsveld Haar zachte zoete lippen blazen frasen en gewogen woorden Stuurloos als een wimpel voelt zij aangename leegte en zoekt naar stilte Plotseling met een windvlaag van verbijstering daalt zij zelfverzekerd treden af Haar silhouet tekent mooi af in de mist Prachtige contouren…

de lach is weer verpakt in klatergoud spiegels kaatsen vol de schijn van het uitbundig samenzijn staan bol van holle frasen en platvloerse gein maar het is voorgekookt de bordjes smile weten van geen wijken als wij kijken waar is de lach die prikt achter de ogen voelt als een brok in mijn keel die mijn hart nog diep kan raken…

Leen mij je oren en volg mij gedwee hoed je voor zinledig raaskalgerap holle frasen en mankgaande woorden Wees je bewust van de kink in de kabel sla geen acht op de ruis van gebral en geklep van wie ons nu vertegenwoordigt En luister niet naar het kwijlende lied van derde- en vierderangs uitgerangeerde haven- of…

muren kaatsten het zinloos gesprek echo’s dolden in holle frasen ramen donkerden in de zee van misverstanden die zich ontrolde op stranden vol onbegrip de discussie met een spervuur van woorden emoties vlamden in gesticulerende handen een krijsende meeuw klaarde de lucht nam stilte mee in het koninklijk landen wij lachten…

Ik ben heel aangenaam verrast, ja echt Dat men zich stoort aan al die loze kreten Dat men van schone schijn niks meer wil weten En liever luistert naar de groene specht Ik ben het grotendeels wel met hen eens Dat zal u denk ik misschien ook verbazen Ook ik heb weinig op met holle frasen In Papiamento, Koeterwaals of Deens Ik ben, kortom…

ontmoet me in de warmte van je armen laat me vrij in schaduwrijke frasen van pianospel en dansende violen. het pianospel en jij ga toch net me mee jij mijn evenknie.…

zijn gebroken hoofd draagt nochtans toch standvastig duizend sporen van verraad hoeveel kwaad er was geschied verkwanselt en besmuikt waar vrijheid naar de rotting ruikt van duizenden verdoemden ach daar binnen ruist zijn frase langs de schotten van de dood en in zijn nood verkleurt zijn blikveld niet- daar achter glas het houdt zijn…

ik heb hem gevonden pa de muur om tegenaan te lopen je had gelijk maar vergeef me het verlangen was te groot de illusie te realistisch ik besefte niet waarom je deed wat je deed zei wat je zei nam je pijn niet waar alleen je woorden die ik bespotte want het waren oude frasen belegen zegswijzen die me kwetsten en afstootten ik ontstak…

arme oude woorden ze gaan verloren we laten ze liggen als vuil in de goot hun schat is zo groot in tonen en klanken verbinden het hart met wat vroeger bood rest steeds meer leegte van zielloze dingen mechanische frasen een levenloos zingen verstarren de lijnen gaat weelde verdwijnen in strakke vakken geen zacht vloeien meer gemist…

het enige wat mij scheidt van de val naar beneden is de val naar boven die ik maak in de andere schaal zonder verdieping en frase en zonder verheffing te zijn de dingen zijn het onderdanig zijn moe hebben ons met hun dood ingenomen wij hebben zelf de dingen toegerust zodat ze nu niet meer aan ons toebehoren maar aan zichzelf.…

De holheid van de frasen druipt eraf. De leegte in dit vers is absoluut. De lezersschaar, die zich tot u beperkt, zal ontevreden zoeken naar een chute. Het is uw eigen schuld, wanneer u baalt, als u zover gekomen bent en merkt, dat u dan toch ten hele hebt gedwaald.…

Eerst een woordje, dan een frase, Weergave van jouw gedachten. Hoe lang nog voordat je me vraagt, Waarom iets krom is en niet recht? En ik denk, als je je beklaagt: Had ik je nou maar niets gezegd...…