Alle inzendingen over gemoedsrust

De onzekerheid wordt gecamoufleerd door schimmen van vals optimisme een stuk puur geluk ligt gereserveerd overstelpt door hoop en idealisme Mijn gevoelens liggen diep begraven onder invloed van kommer en kwel ik wil zo graag de glans handhaven maar mijn gemoedsrust schopt een rel Mijn positieve inslag is nu overbodig in mijn wereld zo kleurloos…

Een blijk van wijsheid en inzicht en een getuigenis van geluk en gemoedsrust.…

zucht weleens als jij wakker bent, zo vroeg en ik brom soms op jou omdat je levensgevaarlijk doet en ik zoveel van je hou kijk dan vertederd naar die toet ik heb mijn ouders nooit verstaan totdat jij in mij was ontstaan nu weet ik zoveel meer omdat ik van je leer pure onschuldigheid en zoveel levenslust ben weleens jaloers op je gemoedsrust…

Dansend op mijn golven zwevend over mijn gemoedsrust. Muziek zet mijn hart en ziel wagenwijd open. Soms als een klaterende regenbui of als een eindeloze horizon. Muziek...... Carry…

Het stille trok een streep onder gedachten doch ver verwijderd zijn maakte plaats voor leegte waarin ik geen gemoedsrust vind zonder stof voor praten enkel voor gebeden omdat mijn kind zijn kracht verliest die híj langzaam los moet laten het is niet te verhullen daarom verkiest míjn geest een overdaad aan bezigheden om de leegte op…

Waar de ochtendzon prijkt Zonneharpen spelen En jij naar wolkjes tussen blauwe luchten kijkt Zand en dennen het landschap delen Sereniteit Waar windzuchtjes met dennennaalden spelen Je voelt je gevlijd De stilte in natuurschoon te mogen delen Hier heerst Veluwse armoe In een lustoord van schoon Gemoedsrust kwam je toe Waar slechts een…

fonkelende helderheid niet alleen onder de oppervlakte maar bij elke voorzichtige benadering een vage schijn in rimpelloze breekbaarheid In haar glanzend web onthaalt zij ieder nieuwsgierig oog een spiraal waarin ik vaag herken de lijn van schepping Een tedere aanraking maakt mij bewust van grote kracht, een stroom die innerlijke gemoedsrust…

De perverse hoop spitste zich op de roede van welbehagen en mijn ijdele gemoedsrust verankerde zich onder mijn vermoorde gat in een dubbele spagaat. 'Wil ik jou een kind schenken?' vroeg ik haar. 'Of liever', dacht ik 'ruk me dan toch de tong uit!'…

Als het licht speelt tussen de bomen En jij gedachten weg laat dromen Visioenen door natuur gegeven Beland in een wereld van beleven Als natuur speelt als harpmuziek Vogels zingen in een vrolijke ritmiek Het voelt spontaan en heel sereen En zonnestralen alle kanten op verdween Je hebt er gemoedsrust uit meegenomen In het plaatje blijven…

Hoe broos zijn de klanken van uitgesproken woorden vertalend de gemoedsrust in de beleving van gedachteloze eigen leven leidende emotie. Ze zijn niet te vergelijken met de zachte kracht van universele ziele-intuïtie, waarbij sprakeloosheid de broosheid gaat overschrijden van klank en woord wanneer men zielewijsheid in stilte hoort.…

de gemoedsrust van velen door anderen verstoord? kunnen we ons zelf vermaken als wij door onze spot anderen blijven kraken? we leven maar eens! dus zuigen we 't uit! geven we zo niet sartre nu nog dagelijks gelijk? de hel dat zijn de anderen en één van die anderen ben ik!…

Pilaren van rust Als groene ornamenten verschenen Het maakt je natuurbewust Bij het strekken van je benen Hun zachte wuiven in de wind Robuuste vormen aanschouwen Door het gemoed bemind En zij, straks, hun bladeren weer openvouwen Het lieflijk deinen En vogels verschijnen Als pilaren van trots Als natuurlijke rots…

Terrorisme is een tang het werkt beklemmend en doet pijn Onveiligheid maakt mensen bang en kunnen niet zichzelf meer zijn Geloof is niet waar het om gaat filosofie is het gemis Ongeloof de gouden draad die ook hier centraal in is Waar is de veiligheid gebleven gemoedsrust als een zeef die lekt Om niet meer zonder angst te leven is het…

In de sereniteit van het overzicht Waar beelden jouw gemoedsrust geven Natuurlijk speelt het tegenwicht Waar ogen schoonheid beleven Hier speelt geen tijd En mag liefde voor de natuur met ogen spelen Wordt het andere beeld verspreid De aarde haar liefde zal delen Hier veranderen gedachten Wordt inkeer geboren Het harde mag verzachten…

de bladeren - veel te vroeg - hun laatste greep verloren ik zocht wat rust nu de spanning met rasse schreden als schokgolven mijn lichaam kwelde er was een open plek een bron van helder water waar het licht opnieuw geboren werd de dageraad verlossend ademde nevelsluiers flirtten met de warme dromen van de nieuwe dag ik kon geen gemoedsrust…

nazomernachten Een stilte volgde vervolgens Een stilte meer verstikkend dan In een treinbalkon staan met een voormalige niet In matige termen beschreven beschonken superieur Ik dook ontrust de zaal in weg van haar Ik zette mijn bril op en nam haastig houding aan In de hoop ook mijn gedachten een nieuwe vorm te geven Maar in plaats van de gehoopte gemoedsrust…

Als vrede op je neer kijkt Het hart voelt zich verrijkt Ogen dwalen en natuur wordt begroet Dit leven straalt zoetgevooisde gloed Vriendelijkheid speelt van binnen Het mooie van de dag zal nu beginnen Gemoedsrust kan innerlijk spelen Vlinders in het veld met liefde delen Zonnespiegeling in een meer Heuvels in groenzicht Vlinders dalen…

Ach kleine wilde lieveheerskeesje Beheers je toch een beetje want ik lees je Voor mijn gemoedsrust niet meer, zenuwpeesje Je bent een brulboei boze pimpelmeesje Was je een schoenlepelmaker geweest Dan zou ik zeggen hou je bij je leest Van dik hout zaagt men planken nog het meest Maar niet dat ene mistig rooie beest Dus blijf niet stoeien…

Huis waarin ik woon leefde 'n ambteloos pastoor met z'n huishoudster; geliefden tot in de dood wat de kerk hun verbood Twee rode rozen bloeien zomer's op hun graf door niemand gepoot; in onze tuin heel bizar groeit 'n zelfde rozen paar Het zal toeval zijn plaats voor m'n gemoedsrust een mantel van gaas; mantel om de rode rozen op het…

teer en zacht De stamper in het midden aangebracht De bloembladen in oogstrelende kleuren Gedachten weten het allemaal goed te keuren Glinsterende waterdruppels op het lelieblad Niets hoef je voor even te willen Deinend water waar zacht geluid uit spat Liefde voor de sfeer zal je naar een hoger niveau tillen Hier heerst Zen Waarin jij gemoedsrust…

Geen mens, die ooit exact vernam, Hoezeer zij mijn gemoedsrust schaadt. Zie de parkeerplaats, die zij nam, Waarbij "Voor Invaliden" staat. Zij eist, dat ik haar voorgaan laat, Ook als zij na mij binnen kwam. Zij waant zich ieders meesteres. Haar woordenstroom kent paal noch perk. Haar ellebogen zijn haar merk.…

De zielige madelief werd een beeldschone prinses Gemoedsrust overheerst, nooit meer stress. De gruwelijke donkere bittere hel veranderde in volwaardig mens zijn Paradijsvogel triomfeert, elke dag mag een groots feest zijn.…

Zou ik beroemd willen zijn, in de bekendheid willen leven, zou ik mijn gemoedsrust en sereniteit alsook mijn privé leven op willen geven, zou ik handtekeningen uit willen delen, aan jou en hem kortom aan velen, zou ik in de bladen willen staan, over een rode loper willen gaan, zou ik beroemd, berucht in ons kleine landje willen zijn,…

Nou hadden we dat traject al eens gelopen, maar toch moet je het met gemoedsrust bekopen.…

waarom te grabbel gooien ooien oien moet ik mij dan plooien looien ooien oien moet ik mezelf weker maken aken ken dan kan mijn gemoedsrust van gezondheid blaken laken aken euh keulen euvel len gekeuvel de koning zit in slechte papieren euh zit onder de laken -s mijn hart klopt perdeklopt lopt opt enkel ondanks mezelf ezelf zelf ezel nummer ellef…

zet om te beginnen een keer al je plussen eens tegenover al je minnen gewoon om je gemoedsrust te sussen dan bestaat er een gerede kans dat tussen de plussen en minnen weer zoiets ontstaat als balans en kun je weer het vertrouwen in de toekomst herwinnen en slaat de balans toch nog naar het negatieve door dan ken ik van dit trucje het…

Ik heb sinds kort een firewall voor mijn denkvermogen Hiermee hoop ik de gemoedsrust van mijn gedachten te verhogen Een rotopmerking van nicht Nel kan mij niet langer kwetsen Omdat het domme mens voortaan tegen mijn firewall staat te zwetsen Ook het geroddel van buurvrouw ( Ik zal haar naam niet noemen ) klinkt mij nu in de oren als woordenloos…

Toen wij het op een nacht weer hoorden, dat ruisen van het struikgewas dat de gemoedsrust wreed verstoorde, aandoening die maar slecht genas, wisten wij ons te animeren om ons, abrupt gegoed met moed, in die bosschages te posteren met het geduld op goede voet, en hebben toen dat iets gevangen.…

Elke week gaan we een avond langs, voor wiens gemoedsrust, blijft in het midden. Niet altijd hebben we zin...maar als ik ná op de deur geklopt te hebben, m'n hoofd om de deur steek, je héle lijf zie lachen... weet ik weer, waarom we het doen... Je zegt, wat is 't lang geleden, en ik zeg ja hé? Waarop je me vraagt...is 't lang geleden?…

Geuren van de warme nacht Slingeren langs de bomen Bloeiers genieten van de eerste zonnestralen Het bos ontwaakt uit zijn slaap Gespannen wandelt hij in trage pas Met een waas van onzekerheid om zich heen Door zijn hoofd gieren duizend en een gedachten Hij vertraagt zijn pas Zelfs een prille lentezon Kan de gemoedsrust niet stillen Gelijk…