Vannacht dwaalde ik

vannacht dwaalde ik
door het bos van het stilzwijgen
waar de bomen
weemoedig aan de heimwee knaagden
de kruinen hoofdschuddend
zichzelf miskenden
en de bladeren
- veel te vroeg -
hun laatste greep verloren

ik zocht wat rust
nu de spanning met rasse schreden
als schokgolven mijn lichaam kwelde
er was een open plek
een bron van helder water
waar het licht opnieuw geboren werd
de dageraad verlossend ademde
nevelsluiers flirtten
met de warme dromen van de nieuwe dag

ik kon geen gemoedsrust vinden
nu de bomen als treurige wachters
me gevangen namen
in dat waarvoor ik vluchtte

Zie ook: http://ogenindeschaduw.skynetblogs.be

Schrijver: merel
Inzender: merel-57, 11 november 2008

merel.57hotmail.com

bomen rust water

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 4 stemmen 198