Alle inzendingen over gespin

glipt het hart zomaar uit mijn handen vandaan ben ik te traag tussen eenzame wolken van bestaan dwaal ik maar wat tussen levens in vangt de kat de tijd met haar gespin…

de dag beginnen met een kus brood snijden en tomaten wachten tot ze zich aanvlijt met kopjes geven en gespin haar armen om mijn schouders de mond op mijn tonsuur me vragen waar of ik ben terwijl de waterkoker bruisend tot stilstand komt…

Veel gespin Om haar heen En weinig wol Geen vlees meer Op de botten Schaap dat zich Zinloos scheren laat Ontdaan van alles Dat haar eigen was Starend in de Kluwen die ze Zojuist heeft afgestaan Die ongesponnen blijft Zoals ook haar leven Nooit is begonnen…

In mij sluimert geluier, gelach met de pet af, lichtlinnen gespin. Onder ons goed gezind natafelend. Aan dit fiberfill moment ben ik gehecht, het is een familiestuk. -------------------------------------- uit: 'Ochtendrood en co.', 2002.…

liefde en losse vlinders op je rode tongetje, zacht gespin zwervend in wol en roze maanpootjes diep in de nacht op mijn voeten tussen sterrenpluis lik je melk uit de vroegte, speels getjilp en lome luierzon een beetje dromen, beetje zweven, beetje heimwee naar de boom, drijf nu maar op knotjes wolken ik zing aanhalig de sprookjes…

is de lof der zotheid losgebroken in ons vette nederland en men naakt doch met een hoedje paradeert als malle loetje om goedkeuring van de keizer en het volk nog niet wijzer de democratie verteert hoor ik reeds het zacht gespin als de kat zijn nagels scherpt aan het behang van het fatsoen en het kwaad zijn schaduw werpt in kristalheldere…

het klinkt en klettert nu nog steeds als toen een bries roert door het natte loof blaast spetters in het rond langzaam rollen ze over de ruiten het ruikt buiten naar natte grond het dondert donker in de verte de bliksem flitst de aarde licht ik tel de tijd er tussen in de poes ligt in de vensterbank ik hoor haar zacht gespin…

waar is nu dat ventje met zijne leeren laarzen dat kwam vissen en zingen in de vijver van onze hof het groen wordt stilaan bruin geen gras dat nog wil groeien en het mos dat welig tiert van eigen belang en meer de herfst was onmiskenbaar daar, de kat heeft het verteld in grommig gespin, de sporen in diverse huid gegrift staat de winter…

Jouw zwanenzang, jouw preuts gespin, jouw dansen op het ijs van middernacht, had je van een sprookje meer verwacht? Je bent een blinde op een uitkijktoren, je baadt in weelde, paart in kikkerdril. Vergeet wat je zo graag vergeten wil: het glazen muiltje en de vlekken van verschoten bloed.…

In knorrend gespin valt de bek iets open tipt het ruwe tongetje tussen gewapende tanden. De snorharen wijd in zwijm van genot tantaliserende zinnen tikken trillingen. De neus nat en koel snuift de uiterste geur van zelfgenoegzaamheid de walm van welzijn.…

horen wat ik fluister het is vaak zacht van aard zelden mooi, als ik zelf luister maar ruis verspreidt echter wijd en kluister ik klanken binnensmonds en botsen dan in volle vaart tegen 't buitenlicht ervaren dan een eigen leven in lijf en ziel door leegte gedreven, ze zoeken een weg naar enig emotioneel gewicht 't hedendaags gespin…

Maar niet als in de wondre gloed der jeugd, maar met der rijpheid traag en vast gespin, spint zich het net der draden die ons in het leven wikklen, met zijn smart en vreugd, dat voor ons wezen tot een eenheid smelt, die onze wereld is en heel de wereld geldt.…

Maar niet als in de wondre gloed der jeugd, maar met der rijpheid traag en vast gespin, spint zich het net der draden die ons in het leven wikklen, met zijn smart en vreugd, dat voor ons wezen tot een eenheid smelt, die onze wereld is en heel de wereld geldt.…

iets wat over een jaar of morgen nog bestaat en begrepen wordt, al is het maar door mijzelf Maar een woord is maar een Legoblokje met een modulaire maat zijn nopjes en een kleur uit een bouwdoos 'made in Holland' Hiermee kan ik een blokhut bouwen en misschien een jongensvliegtuig ja maar het valt mij zwaar mijn gedachten mijn gespin…

uiteen In het imposante Oekraïne ligt heden tussen oorverdovende ontploffingen ook nog veel idyllische natuur waar mindful ademen nu minder goed lukt Er liggen hier geen roofdieren op de loer Wel uitkijken voor slinkse hondendrollen Soms in onze schik met onze vredige ik wandelen we vandaag daaraan voorbij Kille krijgstactiek en politiek gespin…

Nu zo tevreden mijn knappe prinsesbedje in, dik min Lief poesbeest verwarmt steevast mijn voetjes, gespin dat ik bemin. Dieren uit asiel geplukt verdienen Liefde tevens Aandacht Mijn Emilie mag mijn knappe Sprookjeswereld wel delen. En ze leefden nog lang en Gelukkig....…