Netgedichten

netgedicht (nr. 13.644):

de tijd glijdt, en snel

waar is nu dat ventje
met zijne leeren laarzen
dat kwam vissen en zingen
in de vijver van onze hof

het groen wordt stilaan bruin
geen gras dat nog wil groeien
en het mos dat welig tiert
van eigen belang en meer

de herfst was onmiskenbaar
daar, de kat heeft het verteld
in grommig gespin, de sporen
in diverse huid gegrift

staat de winter klaar
met alweer een offensief
weer met regelmaat te volgen
op het journaal dat spreekt
en beelden toont van elders
waar het in tenten erger is