Alle inzendingen over goedgemutst

Goedgemutste man Voortgesleept door hertenspan Schuddebuikt in sneeuw.…

De Kamer lijkt bijzonder goedgemutst Er wordt gegrinnikt en geginnegapt Soms bozig naar de microfoon gestapt Dan speelt men verontwaardigd of onthutst In het verpleeghuis kijkt men het eens aan Het lachen is ze daar allang vergaan.…

goedgemutst samen op een bankje stil leven in Nagoro haar ogen verdiepen zich in de verte van de vallei beide handen rusten open op haar schoot zijn peinzend hoofd gebogen als hij haar hand licht beroert twee mensen roerloos zij aan zij op het bankje welgemoed in dialoog in Nagoro een bergdorp stillevens…

schoonheid, geschoeid met landen die allen de kleuren dragen van een uitgebeende beschaving ‘k zag ook snelle tekens die geprent de tijdcapsule lanceerden die in mijn lens werden gespot door heelmeesters met bleke handen en wangen als ovenwanten toch een hoera voor dit angstsyndroom welke de kwetsbare delen zouden kunnen onteren, maar goedgemutst…

In de meeste gevallen Zijn het stoere kerels Mannen met ballen Onverschrokken Ongeschoren Schier met durf Die weerwoord geven Risicovol corrigeren Vrouwen trekken Aan hun lurf Echte mannen Sterk welriekend Goedgemutst En vol met haar Niks geen gladgeschoren ballen Zacht gekookt en halfgaar Echte mannen Zeldzaam mooi Uitstervend…

Met de liefde van een goedgemutste lentewandelaar. Opent een rode zee van tulpen met bloemenvriendschap zonder enig persoonlijk gevaar. Zie mijn wereld kleurt de lente. Geurt een gans nieuw honingrijk bestaan. Terwijl ik mijn weg bloemrijk voortzet sluit achter mij een rode weg uit nog immer terug te gaan.…

dag verdwenen jaar, ik groet je geef je kruisen na en zwaai vrolijk af, tot later als jouw gevolg zijn dagen telt, tel ik mijn zegeningen in een plas vol zilte druppels: parelend in wit en zwart luisterrijk als zon haar strepen trekt goedgemutst en goed gebekt bega ik thans mijn eerste fout, beseffend dat ik stout veel beter kleur beken…

ik droomde onder ruizelend blad dat de warmte van de zomer nog een prettig soelaas gaf luisterde naar de seizoenmuziek die uit een eeuwig repertoire was opgediept daar tussendoor ploften de bellen uit het pikzwarte ven hun methaan uit de giftig rottende bodem ik zag de ogen goedgemutst tussen het hoge gras en laag struikgewas…

hij smeekt om goedgemutste winterdagen. uit het warme zuiden de mare: Martinus, de nobele heilige, van soldaat naar pontificaal. een doorsneden mantel aan de goddelijk noodlijdende is een boodschap van Gods Woord.…

De eerste zuigeling in ons gezin kwam goedgemutst de wereld in; zo ook haar beide zussen. We wisten niet wat ons te wachten stond; opeens liepen er tieners rond. Wat als ze wilden kussen? Het eerste teken dat mijn lichaam gaf van eindbestemming kist en graf heeft reeds wat metgezellen.…

de eerste burger deelt goedgemutst pluimen uit aan brandweerlieden speldt medailles op spreekt woorden van lof gaat cadeaus aanbieden de eerste burger de eerste de beste laakt de chaotische toestanden rond de hulpverlening in Beslan: huilende mensen verwrongen handen de eerste burger keek naar het journaal zag dat het niet goed was wij…

armen draaien door laten lege emoties achter op volle aanrechten de nacht trekt op tegen dampende ruïnes herkent de melancholie van hetgeen voorbij is slaat verzwegen neer op vaag geworden lachpreken de hoop vervliegt mee als mannen zich verschansen tussen dennebomen en bitterborrels op Garmisch’ hellende vlak dappere dwazen goedgemutst…

Goedgemutst, Gebeld zonder onbehagen. Mijn dag vol gepruts. Het begon al te dagen…. Missie.... huis... De tijd bracht... Een wandeling op haar feestelijke oude dag.…

Hij startte goedgemutst maar in zijn mond regeerde een duiveltje. Vroeg de juf waarom hij zo laat was, dan stamelde hij met veel inspanning: ‘Ik moest naar de dotter’ en zij deed zichtbaar moeite om niet te lachen. Hij werd ziek, ernstig ziek, en de lieve buurvrouw kwam voorlezen. Haar zachte, melancholieke stem was hij nooit vergeten.…

er was eens… blondgelokt en goedgemutst – pinkeltje groot nog maar – een staartjesprinses – lucinda – jonkvrouwe van het licht! ze schilderde lach – waar ze ook kwam – een likje hier – een likje daar en stralen maar! haar huisje spiegelde – glitter en glimmer – wat zij ondeugend pretoogde.…

Voor deze ECHTE Sinterklaas, die goedgemutst ons pand betrad en voor zijn Piet, die in Sint’s kielzog heel wat zwaars te torsen had ging ‘k met ontzag een stap opzij en hakkelde een welkomstwoord dat achteraf, zo bleek destijds, gelukkig niemand had gehoord. Daaaaaaaaaaaaaar wordt aan de deur geklopt ...................…

Iedereen hoopt op beter, gode zij dank en, ja, daar komt ze weer de goedgemutste serveerster met een open jong gezicht maar wel met een hoop zorgen die ze verbergt achter haar voorhoofd, gelukkig maar, en daar is weer een rosé hup sakee. De wind waait nog wel Koelte van ver Ergens waar het nog veel Kouder wezen zal.…

De goedgemutste berijder op leeftijd stopt, doet motor uit, bevordert het nadere contact. De prettige stem vertelt: “Direct na de oorlog waren we ook gemotoriseerd”, geeft met gebaar aan hoé. De gejaagden werden jagers, op zoek naar collaborateurs. Die herinneringen zijn nog springlevend.…