Alle inzendingen over hobbelen

het gevoel van de lente komt de winter gaat het felle licht over het water de stroming schittert kabbelende vogels schreeuwende meeuwen jengelende kinderen prachtig die contrasten ik loop en ik denk ik kijk en ik voel ik zie en ik ruik ik hoor en luister en bundel de energie het ruisen van het riet meerkoeten hobbelen als drijvende…

Het pad was hobbelig, het leven vaak een doolhof Een Kracht zo sterk en machtig, altijd aanwezig, overtrof. Pijn en verdriet; louteringen Mooie, warme zoenen en strelingen: overwinningen. De noeste zeeman, na hard labeur bereikt eindelijk de thuishaven De gedetineerde telt af en mag uiteindelijk zijn dorst laven.…

De dag ging te snel voorbij, met touwtjetrek en de hobbelende geit.. Voor plezier was toen alle tijd... West-Beemster , bedankt!…

wereld buiten in de binnenkant van het breekbare hoofd nestelt zich het versmalde leven het volgt een verdwaald dansend papier dat tot slot voorgoed in de goot beland het hoort de vleugelslag van overvliegende ganzen vangt flarden op van wegstervend gezang het ziet witte wolken rondzwierende kraaien een scharrelende hond een hobbelend…

zal schrijven om mijn gedachten op papier te krijgen de anderen zijn lang meegegaan met hun vlotte inkt hebben wij zeeën vol emoties aangedaan hebben veel moeten dopen en nog meer hopen de pennen schreven veelal naar een goede uitkomst toe maar soms heb ik naar het slot de pen vrijwel kapot gebeten liepen zinnen niet op hobbelig…

Ik zie een hobbel in je zak. Is dat je dienstpistool, misschien of vind je 't leuk om mij te zien? Z'n knuppel bleek het toen te zijn. Hij voelde zich geweldig fijn en na een afscheidswoord van dank verliet de man d'r achterbank.…

Het duister kent dit broze huilen om struikelstenen, hobbels, kuilen en sust me tot ik in mijn dromen geen lanen afgezoomd met bomen, geen knusse, kronkelige stegen, maar 't gaan beschouw en niet de wegen. Uit mijn bundel "Verzinnen", informatie op Unibook.com.…

Het doel wordt bereikt stap per stap Hobbelig bergachtig of erg vermoeiend pad; stap! Met geheven hoofd een trotse blik in de spiegel Alleen jij kent je strijd en vaak en vaak was die erg wiebel. De rozentuin werd ons nooit of te nimmer beloofd Hoofdzaak blijft dat is dat ik in mezelf heb geloofd. Sereniteit? Ik ben op weg.…

menselijkheid onder de zon in dat ene grote wereldbrein der volkeren met of zonder geloof en voor talrijke religieën ligt een taak voor eenieder van ons hij knielt bij de muur en zij bij de rivier hij danst op 't plein met een rol vol met gouden letters zij danst bij snarenspel met de zangers door de velden onder de blauwe hemel de hobbelige…

Al slepen soms de voeten zwaar en struikelen we vaak over hobbelige wegen we klampen ons stevig aan het leven vast met alle kracht wat ons is gegeven. Ons leven is niet altijd gemakkelijk maar samen te dragen, dat maakt het licht want onze blik is op later en ook op de toekomst nu gericht.…

andere richting, daar begint het mee, gevolgd door het voorbijzetten van de tweede (vleeszool in bestoven schoen), de volgende stappen en stappen; arm in de lucht, hier zwaait wat ginds werd opgeworpen en verderop zal worden opgevangen ('pakken wat je pakken kan'); gezwind ben je op weg gegaan, opgejaagd en jachtig op weggetjes met kuilen, hobbels…

Toelichting, op maandag 24 december bezoek ik Engels Gibralbar, weer geopend voor toerisme, maar sinds heugenis een politieke hobbel tussen Engeland en Spanje, waarin ook Marokaanse belangen een rol spelen.…

dorpspad tussen grillige stammen moeizaam in de mist vol goede moed slenter ik schoorvoetend ‘k vertel via de hobbels verhalen van vroeger aan kronkelige wortels ‘k ben groen van angst honderden jaren lang gewillig naast elkaar herkenden mij niet meer hoorden wel mijn liedjes krakkemikkig en krom bewegend op hun benen met krakende…

draaimolen, schommelschuitjes een hobbelende geit met kippen orgelmuziek en zoete geuren uit de zuurstokroze kraam de fietsenmolen met de kwast bij die gast moet je wezen mag je gratis nog een keer hou ik je suikerspin wel even vast touwtjetrekken, ballengooien eens even zien, alle blikjes om een knuffel, nee toch een horloge beetje stom…

Was de straat rechtdoor de meest simpele, maar ook de meest logische, was die met hobbels en zijwegen, de meest nare, ik zal het nooit weten maar het rare is: ik denk met weemoed terug aan toen en zeg je, er is niets wat ik anders zou willen doen! Dus heb ik de goede weg genomen!…

stil van binnen en draag het leven als een warm kleed om mij heen nu de temperatuur daalt: vredige wind strijkt langs de winkels, de terrassen en de mensen, ik zou het moment vast willen leggen, de kleuren, de geuren, de beweging, de geluiden, maar ben geen schilder, dan maar met woorden die altijd te laat komen, achter het gebeurde aan hobbelen…

Het leven van een huisvrouw, gaat niet altijd over rozen het leven van een huisvrouw is soms een hobbelig pad. Een voorbeeld is te noemen want soms heeft deze huisvrouw het echt wel een beetje gehad. De vanzelfsprekendheid waarmee we worden geacht bepaalde dingen natuurlijk te noemen, is er alvast een dan heb ik die gehad.…

Die maakt een hobbel en ik val gewichtloos in het heelal over de rand de diepte in gas of remmen heeft geen zin willoos tollend als sateliet Wegenwacht bellen lukt me niet. Lekker in de auto gewichtloos virusvrij nergens mee te maken ben ik dan zo blij ? Eenzaam in de ruimte donker, saai en kil is dat wat ik wil ?…

ik ben er nog niet zegt de man prevelend met verweerde lippen zoveel al achtergelaten menig spiegel moeten vervangen de weg die ik bewandel kent vele hobbels en gaten ook luchtkastelen vol verlangen en kinderogen die nog steeds vrijelijk tegen me praten waar ben ik toch naar op zoek de jaren hebben mij toch alles verteld talloze malen…

de foto’s nemen hem bij de hand leiden hem naar lang geleden ver weg uit het heden met diepe put onverwachte hobbel afgrondrand boerderijbrand duikt op ’s morgens om vijf uur het is al (extra) licht buurtgenoot wordt opgebracht over Botjes Verdrait huilend opgeborgen dronken doorgereden na ongeluk stoere dorpsagenten jagen verder op kapot…

Moeizaam op zoek naar de liefde voor het leven diepbedroefd verdwaal ik in mijn eigen geest misschien wel op zoek naar mijn kinderlijke ziel een zee vol herinneringen en vele frustraties hobbelige duistere wegen,oneindige velden grimmige gezichten en wazige gestalten kruisen mijn pad geen horizon te bespeuren, geen sprankeltje hoop die mijn…

Hobbelend zat ik daar in die ballonversierde huifkar dat te vieren wat je viert als je van school verdronken bent loze beloftes aan de wilgen schooldiploma nog op schoot zomaar genietend van de wolken en Freeks' leven na de dood En in de verte klonk nog iets van automatische transmissie Het kwam met plankgas dichterbij en sloot genoegelijk…

Onbaatzuchtige Vriendschap, grenzeloos, haast eindeloos ondanks vaak hopeloos Meest kleurrijke sterretjes voor me van gigantisch hobbelige en torenhoge hemelen plukken, magisch grandioos.…

Met de stadstrein mee; lui zitten, rustig kijken bij wild hobbelen. (wordt vervolgd)…

Ik zie iemand die een levenspad heeft gehad met veel zijwegen en heel veel hobbels. Ik zie iemand die veel problemen heeft overwonnen en veel verdriet heeft moeten verwerken en die nog veel verdriet heeft. Ik zie iemand die in de zeik is genomen, iemand waar tegen is gelogen, iemand die is bedrogen, door mensen heel dichtbij.…

Eens was er een mooie droom Máár zeggen ze: dromen zijn bedrog Toch wenste ik dat wat niet kon En zo kwam jij er toch De weg was lang en zwaar Met vele hobbels en kuilen Onweer bood ons tegenstand maar we vonden altijd een plekje om te schuilen De achtbaan vol emoties Er leek geen einde aan te komen Hij voerde ons maanden lang mee Het…

aardedonker ontbijt kleren jas motor aan ruitenkrabben kwartier later klere end snelweg naar ns toch parkeerplek kaartje wachtkamer werkvolk intercity interstaatie halfuurtje utrecht zee es zes uur negenentwintig (ongeveer) gouda zeven uur dertien deo volente regen blaadjes gladde rails bevroren wissels laatste hobbel…

Vele hobbels hebben wij moeten nemen Iedereen zag in onze relatie problemen. Om ons heen werd van alles opgeworpen en gezegd Soms werden wij moedeloos van elke dag een gevecht. Uitgescholden worden, was nog daar aan toe Maar van elke dag strijden voor onze liefde werden wij ook moe.…

De weg was hobbelig en het deed pijn. Ik wist niet wat mij te wachten stond. Wij werden uitgeladen in een garage. Een lieve mevrouw zei: ”dat heb ik nodig”. Zij begon onze lijven glad te strijken, we kregen elk een kleur of 3 op ons lichaam. Daarna werd het weer wat afgeschuurd, zij was zo lief, ze deed ons geen pijn.…

Lelijk Firenze Hot spot van toeristen ‘t Hondje in het graffiti park Naast de Boboli tuinen Half-blind hobbelend Achter het baasje Was het mooiste wat ik kon ontdekken. Bij de open-air pizzeria Waren alle tafels gereserveerd Dus ik stapte weer op na de Vongole te hebben aangestaard.…