Alle inzendingen over jacobus

Hoe gloeit, hoe klopt mijn dankbaar hart, Voor 't lieve vaderland! Nog zij mijn jongste levenssnik Voor 't dierbaar vaderland ! Mijn vrije ziel, van kluisters wars, Veracht een hoge staat! - Is niet in 't vorstelijk paleis De troon der slavernij? Hij, die de schijn voor 't wezen mint, Zij een vergulde slaaf! Mij siert, in …

Jacobus 1:19…

(voor Jacobus van Looy) In stilte groeiend, als een cactus in de Marokkaanse woestijn, krankzinnig met de heilige gekken, die hem de zon door zijn schedel boorden. Verliefd op het woelige Tanger, zoals later zijn collega uit Friesland. Hij verdween in de kleuren om hem heen, hij zwom tussen de siervissen in de vrije oceaan.…

. --------------------------------------------------- Jacobus Jozefus Belmer was in 1914 en 1915 Nederlands zwaargewichtkampioen worstelen en gewichtheffen.…

Paulus breekt hartstochtelijk baan Jacobus beschouwt overleggend Johannes toont vaderlijke liefde Petrus oordeelt de wereld bedachtzaam deze bekende boodschappers vullen dankzij krachtige brieven menselijk denken met vorsend geloof zijn tezamen een grote bijenkorf vol zware honingraten waar het krioelende volk streng keurend en arbeidend…

Door de flarden heen die voor hen gewoon waren verbaast de wereld opnieuw met een dromerig Den Haag een voorbijganger in een tot sleets gedragen jas maakt geen goede sier meer zijn gang is zwaar bij stilaan verderkomen portretteren hij en deelgenoten een voorbijgaand tijdsbeeld.…

Zo weinig als men wijn uit netelen kan drukken Zo weinig als de moor* kan bleken zijne huid, Zo weinig als de los* zijn vlekken wissen uit, Zo weinig als men mag* van dorens vijgen plukken, Zo weinig als een steen zich rechten* kan of bukken, Zo weinig als een trom vanzelf slaan geluid, Zo weinig zonder vocht opschieten kan het kruid, Zo weinig…

Schoon, maar los en ongestadig Is het lieve Lenteweder. Gistren lachten al de bloempjes, Al de kruidjes op de velden. Zachtjes blies het westenwindje Zijne adem door het lover. Lieflijk vloeide 't zilv'ren beekje Langs, met lis bekroonde, zomen. Alles lachte en alles…

Schone, zeide ik tot mijn meisje, Zeg nu of gij mij bemint? 't Meisje lachte eens, en heur oogjes Zagen mij al kwijnend aan. Ik herhaal het, zeg mijn meisje, Zeg nu, of gij mij bemint? 't Meisje stamelde, en een zuchtje Glipte van heur lipjes af. Zeg dan, riep ik onverduldig, Zeg dan of gij mij bemint? 't Meisje boog het blozend aanzicht…

Een stoet van kreuple rijmers Kwam, op een schone morgen, Aan 't lusthuis van Apollo. De lach van vergenoegen, Van vlijende eigenliefde, Speelde op een ieders aanzicht; Zij hadden lieve rijmpjes Ter ere van Apollo; Zij brandden van verlangen, Om hunne zoete rijmpjes De Dichtgod voor te zingen; Zij stonden voor de tempel, Aan Foebus' dienst…

T'en zijn de Joden niet, Heer Jesu, die u kruisten, Noch die verradelijk u togen voor 't gericht, Noch die versmadelijk u spogen in 't gezicht, Noch die u knevelden, en stieten u vol puisten, T'en zijn de krijgs-lui niet die met hun felle vuisten De rietstok hebben of de hamer opgelicht, Of het vervloekte hout op Golgotha gesticht, Of over…

Gezegend is de dood der kinderkens genettet* In Christi* bloed en Geest van 't aangeboren kwaad. Zij sterven onbelast van wrevelige* daad, Des werelds ijdelheid en heeft ze niet besmettet. Haar lichaam in de rust wel vroege werd gezettet, De ziel van waar ze kwam terstond weer henen gaat, Zij zien van Godes Zoon het minnelijk gelaat…

De wereld is vervuld met droefenis en klagen, Vol snode lastering en vol onwaardigheid, Vol vijle ogen-lust, en vol lichtvaardigheid, Vol onverdiende haat en dodelijke lagen. De wereld is vergift met wroegen ende knagen, Vol stege wrevelmoed en vol hovaardigheid, Vol ongebonden zucht en vol kwaad-aardigheid, Vol zonden opgehoopt, vol opgehoopte…

Dit leven is gans niet*, omdat de zware zonden, Van blijschap en geluk het maken naakt en bloot, Dit leven is gans niet, omdat van zijn moeders schoot De mens tot in het graf met smarten is gebonden. Dit leven is gans niet, omdat te genen stonden Die leven heeft ontvaên is zeker voor de dood, Dit leven is gans niet, omdat het als een kloot Rolt…

Gelijk de witte zwaan aen Strymonis fonteine Bevindende haar jong verhangen in een strik Vergeet haar zoete zang en in een ogenblik De vleugelen na-sleept en wandelet alleine. Zo zag de kuise maagd met droefheid ongemeine Haar Zone aan het kruis gehechtet wredelik, Nu buigende het hoofd en bij de laatste snik, Uitgietende zijn bloed om ons…

De wereld is vervuld met droefenis en klagen, Vol snode lastering en vol onwaardigheid, Vol vijle ogen-lust, en vol lichtvaardigheid, Vol onverdiende haat en dodelijke lagen. De wereld is vergift met wroegen ende knagen, Vol stege wrevelmoed en vol hovaardigheid, Vol ongebonden zucht en vol kwaad-aardigheid, Vol zonden opgehoopt, vol opgehoopte…

Gezegend is de maagd de kroon van alle maagden, De tempel van Gods Zoon en wezenlijke kracht, De schone dageraad waardoor ons nu toe-lacht De Zonne waar zo dik de Vaderen naar vraagden. Gelukkig, meer als die die ooit de Heer behaagden, De zuster van haar kind, de dochter van haar dracht, De bruid van die ze zelf ter wereld heeft gebracht In…

De nacht de moeder van de rust des hemels grote fakkel blust, Van arbeid zijn de leden moe, de sluimer drukt de ogen toe. O, Hoeder groot van Israel wees ons een trouwe nachtgezel, en wakker om ons henen ziet, zo vrezen wij de vijand niet. Gij hebt al wat op aarde is begraven in de duisternis, begraaf ook onze zonden boos in Uw genade…

Wanneer de ruige sneeuw de Alpen niet zal dekken, Wanneer de zomer heet zal ijzelen van kou, Wanneer de locht het land zal weigeren de douw, Wanneer 't gedierte zal de Oceaan uitlekken, Wanneer de noorder-pool de zeil-steen niet zal trekken, Wanneer de grijze wolf het schaap zal wezen trouw, Wannerr de vrouw een man, de man zal zijn een vrouw…

Toen de gekroonde wolf de schaapkens nieuw-geboren Met zijne wrede muil te Bethlehem verslond, Een klagelijk geschrei steeg van der aarde grond En kwam ten hemel in voor Gods gerechte oren. Een vliegende gezwerm der engelen verkoren Ontving de kleine hoop gepletterd en doorwond, En nam de witte ziel van hare rode mond Die stellend' onbesmet…

Ten hemel vaart Gij op, o Jezu, om een stede* voor mij in 't paradijs bij U te maken rede*, en ik lig hier alsnog (en is het niet een schand'?) en denk niet aan mijn huis noch aan mijn vaderland. Ik heb alree geleefd veel langer dan mijn Here, 't is immer eenmaal tijd dat ik mij opwaarts kere.…

Een spruitje heeft de Heer geplant Te Bethlehem in 't Joodse land Uit Davids stam gesproten Vol Koninklijke loten. Zijn twijgen staan wijd uitgebreid Met bloemen sierlijk overspreid Als met een paarlen krone. Geen schoonheid is zo schone. In 's Heren Lusthof zal hij staan Vol vruchten die de…

Als Christus met zijn jongeren te gader Gezeten was in d'alderlaatste nacht, Hier is de uur, sprak hij, zo lang gewacht Dat door de dood ik trede tot de Vader. Geen hertenleed, o vrienden, komt mij nader Als dat de man die mij te volgen placht Om 't aardse goed het eeuwige veracht, En wordt aan mij een schandelijk verrader. Iskarioth uw…

Ik heb om u genaad' o grote God, gebeden, Maar och! gij hebt ze mij in mijne druk ontzeid. Ik heb geroepen om uw milde goedigheid, Maar heb ze niet gevoeld in mijn ellendigheden. Ik heb om uw liefd' geworsteld en gestreden Maar hebbe tevergeefs daar lange naar gebeid*. Ick hebbe dik* gezocht uw mede-dogendheid, Maar en verneem ze niet tot…

Ik weet wel, goede vriend, dat Rome is 't bordeel Waar lichaam ende ziel geduriglijk hoereren, Het lijf volgt blindelings zijn beestelijk begeren, De ziel wordt hare beul, de antichrist, te deel, Zij is van ketterij een hoog gebouwd kasteel, Een schole van die kloek zijn leugenen te leren, Een bijslaap schaamteloos van ons verdwaalde heren,…

Jonge meisjes, hoe rampzalig Is, voor u, die prille schoonheid, Die, op uw gevulde wangen, Op uw welgevormde lippen, En op al uw leden, schittert; Hoe rampzalig is die schoonheid, Zoo gij, wars van blanke kuisheid, Hun gehoor geeft, die u vleïen! Vliedt, ô Schoonen! vliedt die vleïers! Luistert gij naar hunne woorden, Dan zal ras de bloozende…

Eer ik nog de Liefde kende dacht ik, ze is het zoetste zoet. Hoe gelukkig! dien de Liefde, met heur' hemelnectar, voedt! 'k Zag, met tranen in mijn ogen, menigmaal een' jongeling, Die, met blijdschap op de wangen, naar zijn jeugdig meisje ging. "Liefde, geef mij ook een meisje! stel mijn kloppend hart te vreên! Liefde, geef mij ook een…

'k Heb twee bronnen, die de voedsters van mijn jeugdig leven zijn: 'k Leef bij Fillis door de Liefde - op mijn kamer door de Wijn. ------------------------------------------- uit: Gezangen mijner jeugd (1782)…

Vergeten! — Ja! dat was het woord! Hoe klopt mijn angstig hart! Zeg Fillis, is mijn droefheid dan, Voor u, zo groot een vreugd? - Vergeten...! zo ik u vergeet, Vergeet mijn hart zich zelf! Neen! zo ge u mij ontrukken wilt, Ontruk mij dan het hart! 'k Ging eenzaam in het olmenbos, Daar zong de Nachtegaal. Hij zong. — Maar! welk een droevig…

'Gij zijt toch immer lastig! Gij wilt gestadig kussen! - Wat doet toch al dat kussen? Wat wil dat toch beteeknen?' Zo sprak mijn schone Fillis, En keek met donkere ogen, En wendde 't hoofd ter zijde. Ik greep haar lieve handjes, En zei: mijn dierbaar meisje! Mag ik u dan niet kussen!... Zij schudde 't hoofd en boog zich, En drukte met…