Alle inzendingen over keerzijde

er is geen keerzijde van de medaille zij is de leegte in mijn gedachtegoed de ommezijde komt mij niet eerlijker over mijn beeldvorming beschreven in het nu is de realiteit van de dag waarom zal ik dan keren mijn toekomst staat open waarom dan de ontmaagding van die andere zijde gedane zaken nemen toch geen keer mijn dingen zijn grijpbaar…

Daar aan keerzijde vinden aardbewoners elkaar,in welk van beide zijn we beland? Met een stuk brood te eten en te drinken uit een nog te voeden mond. Kat in zwartste lijden, ontspringt uit haarzelf, garen spinnen uit haar negen levens. Uit: 'De kat maakt rare sprongen ' Pama.…

aan de hand van jouw slingerende levenspad werd je gegrepen door noten die de toonhoogte bepaalden met zacht stemgeluid wist je vele jaren mensen te raken doch de keerzijde bleek de bottel der vergetelheid de trouwe steun die verdoofde en kracht gaf maskeerde vertwijfeling waaraan je geen gehoor wilde geven verscheurd door de scheiding drong…

jouw aanblik geeft mij een warm gevoel prachtig rood heerlijk zwoel je willen aanraken maar jij beschermt jouw lichaam een steek in mijn huid laat blijken dat je prikkelbaar bent handen van je afgooien is wat jou voedt zo doortastend dat mijn vinger gelijk bloedt maar toch blijf ik van je houden ondanks deze keerzijde jij bent het…

Iedere noodlot kent zijn keerzijde. En ook voor het mannetje Piggelmee betekent die keerzijde niet een eeuwig durend lijden. Een noodlot leidt soms met iets van zelfspot tot een onverwachte mogelijkheid, die in de nood geboren wordt.…

Bij vlagen onstuimig soms zelfs heel bewust Niet voor rede vatbaar als je me vol overgave kust Hete zoenen op mijn lichaam je adem in mijn nek De vlam laait hevig op je maakt me helemaal gek Passie, lust en liefde echt een heerlijke mix Ik laat me telkens weer gaan en doe dat gewoon voor niks Geen keerzijde van de medaille…

Het is zo’n grauwe ochtend lijkt ’t begin van een saaie dag ’t is zo’n voorgevoel van wat je zeker niet beleven mag Zo’n saaie voorbode een grijs gedoe, ongezellig allemaal Maar straks als de zon weer schijnt is ’t een heel ander verhaal Zo komt er altijd weer een kentering, is er altijd een keerzijde Is er altijd hoop die toch weer gloort aan…

planten te bewateren, een maaltijd te verteren voortgang te bewaken, het teamproces, goals en objectives een liefde om te hebben, het lichaam dat we delen het hart zonder tong dat alles voor de kiezen krijgt tijd die we ons gunnen, te kort om te vergeten een moed zonder schoenen de ziel die voorlopig te voet gaat ketelsteen als keerzijde…

Uiteindelijk zal hij belanden bij de keerzijde van de medaille. Hij zal niet klagen, hij zal niet moeilijk doen en hij zal evenmin in een opwelling de stilte doorbreken, want rigoureus is hij niet – maar een vechter zal hij blijven tot aan zijn dood.…

Verblind door de keerzijde van de maan, wil ik gaan langs onbetreden patroon. Op de tast door een onderbelicht bestaan zonder horizon van vastgeklonken sjabloon. Contouren zijn soms nog niet definitief en aan kneedbare weekheid onderhevig. Bij de gratie van een ander perspectief lijkt berekende grond toch minder stevig.…

als je dood wordt word je achteraf je woont dan aan de achterkant van het leven met de deur op een kier uitgepuurd van deze tot gene zijde de terugkeer met een miljard lichtjaar de schriele hoop ligt op zijn keerzijde het zicht benepen tot tussenruimte als een gespleten atoom de gestaltes ternauwernood als krassen in het licht de ogen…

niemand kijkt) spontaan een weg naar buiten wie dat vocht produceert is doorgaans de enige die het als zwaktebod ervaart zoiets houdt je doodgewoon stil de wereld draait door als je zichtbaar weent er stuurt vast wel een of andere dakloze een steunzucht vanuit adres onbekend met als hartenkreet `knuffels vanaf de noordpool` op de keerzijde…

Nu je er toch bent En een mens van vlees en bloed werd Kun je er maar beter het beste van maken Keerzijden van medailles leren kennen Eraan wennen dat jij je broeders hoeder bent Dat pijn en lijden erbij horen, evenals Onbedaarlijk lachen en huilen Dat een mens zich builen valt en al doende Leert en dan later teren kan op herinneringen…

Binnenkort komt er een keerzijde en zal de warmte minder worden. Neem het weer zoals het nu is, mocht je moeite hebben met de warmte, doe het dan rustig aan. Zomer in Nederland laat van zich horen.…

Ik voel me zo ontheemd op deze mooie zomerdag De zon schijnt maar een schaduw trekt door me heen De keerzijde van het geluk trekt zich aan mij voorbij Ik voel me van binnen zo teleurgesteld zo alleen Het verdriet zo intens en niet in tranen te vertellen Het geeft mijn ogen een turkoois blauwe tint De liefde die ik voelde zit zo diep geworteld…

staat die dag van gisteren nog helder voor de geest niet af te doen van geweest blijft geweest als levend bewijs dat voorbije tijd, in de verbinding met de gêne die ons voortdrijft, de schrijver legt vast wat in aller hoofden leeft, zijn opdracht de bladzij ongestraft te keren, en de zwartste veren en beelden worden afgelegd, de keerzijde…

Je kende de wrede keerzijde van het succes, de donkere poel waarin kunst geboren wordt, het gevecht tegen een vlijmscherp slagersmes wist je zo lang uit te houden, nu aan gort, want je rijke ziel is weer voor de goden.…

De crisis kwam voor ieder onverwacht die nooit aan de keerzijden had gedacht van megawinst - oplichting en bedrog! Al te naïef geloofden mensen nog dat die grote winsten konden ontstaan zonder groot verlies, ergens onderaan.…

waardigheid bezoekt, geïnjecteerd door voor - en tegenspoed, in onzekerheid weinig vooruitgang boekt, tekent een lange incubatietijd, preventieve injecties maken daarin geen onderscheid gaan voorbij aan het virus van immuniteit die aan een wisselende integriteit is gewijd, een uitbraak tooit zich in een donkere habijt, hoont de keerzijde…

Schichtig zoeken zij hun heil, Een duister onderkomen In de keerzijde van de werkelijkheid. Droeve geesten zingen schel, Vervlogen wensen hun lied, Bevolken de schijnwerelden, IJl gebouwd op treurende zielen. Het bloedende hart, Twijfelende pen, Vermag niet meer te wenen. Zijn inkten zijn vergoten Over een wereld van onbegrip.…

elke weg maakt nieuwsgierig want je mist de keerzijde van de munt.. misschien raak ik verloren in mijn eigen gedachtenspel.. de stad kenmerkt zich door parallelle lijnen die in elkaar verdwijnen.. waar flatgebouwen verschijnen.. zal amazones doen verkleinen.. de oorlog is niet over en zal nooit stoppen..…

Je zag aan haar, het leven lachte toe, keerzijde waren dagen vol duister. Ze dacht een uitweg te hebben gevonden, het duister achter zich te kunnen laten. Maar hoe bedrogen kwam het uit, hoe zeer voelde ze zich verraden. De tijd tikte weg, terwijl de klok stilstond, uren telde ik, de seconden slechts zelden.…