inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 3.631):

Eenzame

Op zoek door de nacht,
Geleid door onbekende winden,
Zacht fluisterend als veren in
Het ruisen van verborgen verlangens,
Glijdt het bloemenschip der dromen.
Zijn boegbeeld,
Een nimf oprijzend
Uit een zee van rozen,
Oogt trots,
De lieflijke blik afgewend,
Strak gericht naar
De weidse verten
Van een lokkende toekomst.

Verscholen in de schaduwbloemen
Dansen demonen de donkere muren.
Schichtig zoeken zij hun heil,
Een duister onderkomen
In de keerzijde van de werkelijkheid.
Droeve geesten zingen schel,
Vervlogen wensen hun lied,
Bevolken de schijnwerelden,
IJl gebouwd op treurende zielen.

Het bloedende hart,
Twijfelende pen,
Vermag niet meer te wenen.
Zijn inkten zijn vergoten
Over een wereld van onbegrip.
Reikende handen werden er afgewezen,
Onverschillig,
Angstig,
Bang.
Bevroren gevoelens jagen er
Als dwazen de hersenschimmen,
Steeds op zoek naar het onbereikbare.
Onbeantwoorde vragen blijven er bloeien,
Vormen de vertederende eilanden,
Bange zuchten uit het verleden.

Daar leeft de eenzame,
Verborgen in zijn wankele burcht.
Somber? …
Stil? …
Laat hem zijn dromen!
De ogen van zijn hart,
Vertroebeld door smachtende blikken,
Verlangens uit niet vergeten tijden,
Glijden de spiegels van zijn geluk.
Niets kan hem hier deren,
Slechts de muziek van zijn verdriet
Dringt onbevangen door het panster.
Doet hem twijfelen.
Wie is hij?
Waarom is hij?

Zwijg!

Schrijver: Hardy Paul, 4 december 2003


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 780

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)