Alle inzendingen over kroeg

Tot veler ergernis en ongenoegen gaat het meedogenloze kabinet door populistisch schaven aan een wet het roken toestaan in de kleine kroegen. Maar erger nog: er zijn, zoals ik lees, in treinen kennelijk weer rookcoupés.…

Met buurman heerlijk een sigaartje roken al wandelend en kletsend tot de kroeg. Is dat voorbij of ben ik nu te vroeg en komt een virus enkel onrust stoken? Hoezeer het buitenleven mij ook lokt, ik heb mezelf voorlopig opgehokt.…

ook dan geldt: zo gewonnen zo geronnen een grote mond is écht niet meer genoeg misschien bij populisten, in de kroeg…

Achterhaalde woestijnen doemen op Dorst en waanideeen zijn hier genoeg Zweet verdwijnt hier als bier in de kroeg Een echte oase of rest mij de strop? Gelukkig zijn dromen vaak nog bedrog En lijkt alles te verdwijnen in mijn kielzog…

Het is laat, maar meer nog is het de studie, die het aflaat weten De kroeg in mijn straat heeft haar deuren nog open Staande mannen en vrouwen aan de bar Ik bestel een tosti een biertje, een keertje en nog een keertje Vaker Het is laat, En niet de studie Maar ik, die haar nalaat…

De Amsterdammers kunnen weer uit eten: In een keer hebben ze Euro’s genoeg; Ze spoeden zich naar restaurant en kroeg, Om de inflatie snel weer te vergeten. Tot er een inval komt, dan hoor je: ‘Shit, Snel weg dat geld, het is de Eurokit!’.…

De kerkklokken zongen helder het lied van onschuld, heiligheid pastoor een niet-zo-stille kracht doem en donder naar de kelder vergeving slechts een kleinigheid snel naar de kroeg, waar 't pintje wacht.…

in nachtdromen, daar, waar de wind … een grote slok stilte als wraak van affiches in duistere kroegen al herfstregen en jij, jij die gaat met grote hemelschreden achter wereldhorizonten in nachtdromen daar, waar de wind.…

Een legpuzzel met meer dan duizend stukjes Goedkoper dan een avond naar de kroeg Hij puzzelt heel de nacht tot ’s ochtends vroeg Ja, dit zijn nu zijn daag’lijkse gelukjes Toch kan het hem niet echt voldoening geven Want wat hij mist: gewoon een stukje leven…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

een wulpse dame ging naar ’n gooise kroeg waar ze vlindr’end ’n knapperd voor sex vroeg: ‘k neem eerst jou dubbel in ’n vouw dan verwen je mij tot in de morgen vroeg…

Ik zit hier met wat vrienden in de kroeg De ober schenkt ons bij, loopt af en aan Toch moest ik maar weer eens op huis aan gaan (Al ging ik liever door tot morgenvroeg) Snel neem ik nog een allerlaatste slok De hoogste tijd, de vijf is in de klok…

Vaak stonk ik vroeger naar sigarenrook Zodat mijn vrouw mij ’s nachts bestraffend vroeg: “Zo, was je weer eens stiekem in de kroeg?”, Maar na het rookverbod ruikt ze het ook. “Je stinkt,” zegt zij, “alweer naar ananas En dus kan ik wel raden waar je was.”…

Zuipen, slurpen, zuipen is zo verlichtend lekker Stuipen, burpen, stuipen meer maakt toch wat gekker zwikken, zwalken, zwikken nog eentje dan, volgende kroeg likken, slurpen, likken 't is nog altijd heerlijk vroeg…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Een vrouw in een kroeg, die zacht, Kirt om een grap, Waar niemand om lacht. Een man met een pet, Met een keu in zijn hand. Een stoot in een kroeg, Drie over de band. Een heilsoldaat met een boodschap, Over het licht in de nacht. Verkondigt de hoop en de liefde, Die ieder eens wacht.…

De kroeg is leeg, dus niemand maakt bezwaar.…

dat ene woord, die metafoor steeds weer benadering vertwijfeld zuchten zij en smachten verdrinken onmacht in de kroeg zoeken, zwoegen, schrappen, zagen soms een kus van Muzemond…

Na Samsom over Wolfsen in een kroeg Na Wilders die de Polen liep te zieken Na Mauro, Job Cohen en na de Grieken Is 't gvd nu echt een keer genoeg Men lijkt er politiek wel aan te werken Om houdbaarheid van ménsen te beperken…

Een vergadering tot vrijdagochtend vroeg De Tweede Kamer wil graag in de boeken Maar bijna 50 jaar een deeltje zoeken Dá’s pas reden voor een biertje in de kroeg (Ik wist al jaren van dat massa-deel In mijn weegschaal zitten ze! Met veel te veel!)…

Ik gun u uw versoepelingen, hoor Dat mondkapje, het zat me ook tot hier Ik drink graag in de kroeg een glaasje bier Maar een en ander slaat nu toch wel door De jeugd weer laten uitgaan, Mark, hoe kan je Ons land kleurt rood en ik wil graag naar Spanje…

De overheid maakt wat mij lief is stuk, Want kennelijk misgunt minister Klink Mij dat ik in mijn kroeg een glaasje drink Tijdens de kleine uurtjes van geluk. Ik vrees dat ik zelfs op een kwade dag Daar én niet roken én niet drinken mag.…

Verscholen in mijn jas waar het lichaam zichzelf bestiert loop ik in een sukkeldraf naar het einde van de pier De toren ga ik niet beklimmen het water lijkt me diep genoeg een beetje zwemmen verzet de zinnen daarna haastig naar de kroeg.…

De kroeg in een kruk op Daar zit hij Aan zijn vinger een trouwring Op de bar naast zijn vuist een pils In de hoek klinkt een lied uit de jukebox Maar in zijn hoofd daar is het stil Klok klok klok weer een slok door zijn keel Niemand praat, niemand wil.…

Wij wilden deze nacht tot ’s ochtends feesten Gewoon bij iemand thuis, niet in ’t café Gezellig, al mijn vrienden deden mee Zij drinken veel en graag, althans, de meesten Daarna een afterparty in de kroeg Nu gaat die toch niet open morgenvroeg…

Jij gezellig in de kroeg En eens stond ik daar bij Maar nu zal het een ander zijn Liefdevol aan je zij Oké, het is niet anders Ik zal het er mee doen Hoop dat je het leuk hebt Nu is niet meer toen!…

Wie zit daar op die vieze bank In het hoekje van die vunze kroeg En drinkt er zijn borrels uit en de na En drinkt er toch - lijkt het wel - nooit genoeg? Zijn hoed ziet rood - maar roder nog ziet De punt van zijn neus, de kraag van zijn rok Glimt smerig, - doch smeriger glans nog glimt Zijn ogen uit bij iedere slok.…

De meiskes uit de taveernen zij hebben een malse schoot. Zij zien er de jongens geerne. Zij baren haar kindren dood. Zij dragen van vurige zijde een keurske dat spant en splijt. We ontwaken aan hare zijde met de houten mond van de spijt. De ronde zee waar wij zwalken, die eindeloos wenkt en geeuwt, en ons doet van begeren balken…

Ja, een spanningshaard bleek het te zijn en de man nam de wijk naar de kroeg. Hij kwam thuis na onzeker gewaggel; hij hoefde nog nét niet te kruipen, maar thuis sloeg-ie wéér aan het zuipen. Bij de straalkachel werd-ie straalkachel.…

een slijter klaagde steen en been m`n dochterlief is daaglijks buiten zeemt in minirok de ruiten mijn handel was er ver mee heen elke zuipschuit voor haar plat vergat dan dronken al mijn schappen liet het zuipen voor het lappen Ik was die stomme ladder zat de wijnen ben ik maar gaan schenken Geen lust tot rekken in de zaak ze stonden…