Alle inzendingen over kronen

De leeuwerik spant de kroon. Aarde is zo schoon, zo schoon. De hemel ziet haar aan en buigt met wolken er over. Van vreugde alle harten slaan een juichgeluid. De dichter spant de kroon. Aarde is zo schoon, zo schoon, zo schoon!…

stoeiend en bloeiend in de wei aan de hemel de kroon op je werk erbij je passie: te tooien rijmt met al wat je staat te ontplooien…

Straks knallen kronen met metalen tonen. Omzeilt men zo niet de wapenwet ?…

Ongewoon jaar voor haar Weg is haar kroon, ze draagt Friso als kruis Denk ik aan haar met dat koninginmoederhart: glimlacht zij nú nog alleen in haar huis?…

herfstige brandhaard zijn kroon draagt vlugge vlammen opgewaaid in goud als de vorst zijn scepter draagt komt koning winter zwaaien…

Stof dwarrelt op van troon en kroon vult de vergulde gangen tapijten dragen hoffelijk het verlangen van licht naar luchter op een gedempte toon Ze is ontwaakt, regeert de dagen slechts zonder besef van links of rechts Als tegen het slaan van elfen de warme avondwind waait uit het zuiden dan schuifelt ze fluisterend langs de gewelven en…

Maar als ik nu na het poetsen voor de spiegel sta draag ik mijn gouden kronen postuum op aan pa.…

blinkend goud kroontje boven op je hoofd liefde en lusten verdriet in ruste door ijs verdoofd koningskroon balancerend op mijn hand licht en bevet lastig parket schoppend in het zand nu hier graag voor even of altijd oppervlakkig en diep statig schiep de tijd vermijd scherpend metaal oorpiepende kras koud en kil de individuele…

je weekt op een rotsbank een ruwe grijze schelp bewaart lillend vlees met kleppen verzegeld ik slurp en proef de branding een huwelijk van zout en zacht de zandkorrel die naar binnen dringt wordt in parelmoer gewikkeld hij past in jouw kroon…

daar lopen ze weer de honderden driekoningen met hun zakjes van Delhaize en af en toe van de GB hun scheefgezakte kroontjes boven verheugde koontjes rood van het winters temperament er wordt wat aangebeld vandaag, een luie zondag dag te laat, vergeet het maar met kleine oogjes aan de deur zal er geluisterd worden naar zoetgevooisde kinderstemmen…

Dus ik zei hem (hij's al zeven): Nee jongen, da's geen boef, da's Marco Kroon Hij heeft niet zelf besloten held te worden In dit land roept men helden tot de orde…

We hechten aan fluwelen wanden zodat voeten niet vertrappen kunnen we vullen vaarten en kreken op majesteitelijke wijze kronen de waterwereld met transparant adellijk bloed betast ons met gesloten ogen minzaam langs blinde kades raap in gedachten ons weg van hier als sleutels voor de deur van de dagen en de poort van het hart.…

Hij toonde in Afghanistan veel moed Nam risico door zwaargewonde maten Niet bij de Taliban achter te laten Een Willemsorde paste daarbij goed De Koning zag Gijs Tuinman in persoon Als vlekkeloze parel op de Kroon…

Geen portemonnee, pakken uit de schranken is dan oké Maar ieders doornige kronen doen veel minder zeer, met wat troost van zielen voor elkaar, daar hoef je niet voor te schromen Toffe peer, het is gewoon waar.…

Laat u, om Godswil, de kroon niet ontroven, Die, als profeet, u omhoog is bewaard!…

Jouw ogen hadden stil en in weemoed gesproken of ik iets aan jou verschuldigd was. zag jij een bloem in mij die pas ontloken en alsnog onder het groen verborgen lag. het werd hunkeren in hemels –zoet -verlangen naar een lieve glimlach op je mond als een lentefee ging ik mij in roze en wit omhangen zodat je in mijn verschijning een behagen vond…

Marinus Kroon krijgt het weer voor zijn kiezen De poes van Geert is blijkbaar ernstig ziek De fraudeboeren krijgen veel kritiek De bitcoin is zijn waarde aan ’t verliezen Gelukkig valt er straks weer wat te winnen Want in Pyeongchang gaat het nu echt beginnen…

mijn kroon is ondergronds mijn wortels in de hemel en mijn wonden alleen de gedichten baren.…

Deze dag spande Délfts blauw de kroon.…

Een gangster uit Sierra Leone Die liet zich vlak voor zijn dood klonen Het kind leek op hem Het had net zo'n stem En ook nog zo'n bek gouden kronen…

Zoals bloemen in de bladeren bloeien hun bladeren als kronen dragen en dan door voeten vertrappeld worden zo leef ik er zijn lentes en voeten en keer op keer zal ik weer bloeien ...…

De kroon is gevallen van gedoogsteunafwezigheid zat.…

Gemarmerd gelaat, groeven van wijsheid Mistige ogen Indrukwekkend als de eindeloze tijd Streel ik grijs, zilveren kroon Voel mij een prins, niet enkel een zoon.…

Jij spant met je kruin de kroon!…

onder mijn voeten delen bomen voedsel met elkaar van wortel tot kroon praten ze via hun wood wide web zoveel ongehoord moois onder mijn blinde voeten…

op je open podium bij lavendellucht en opium een orgie in volle glorie met ten tonele: violetten, ultramarijnen scharlakenroden en karmijnen smaragdgroenen, okergelen win je de kroon bij de landjuwelen…

richt schijnsel van de maan en zet je in het volle licht buig stralen van de zon tot warm hart en kleur je rood pluk goud uit de sterrenhemel en kroon je tot mijn heelal…

van aartsengel Gabriël op de hemelse speelplaats, één kroon van onvoorwaardelijke liefde tot de grond gebogen, tot de grond gebogen, mijn moeder zoals jij en ik en de kunst van houden van én los laten van.…

zwarte hoofd al turend Naar de spelende kinderen in de polder De koning draagt nog steeds zijn glimlach Zich herinnerend aan de wedstrijden Met zijn zwarte kroon vol spinrag Verlangt hij terug naar oude tijden….…

rond dit mooie dorp als stille levens in een nog serene sfeer heffen bomen met hun gewitte stammen en kronen gespreide armen, zegenend, de bossen ademen zacht in hun samenhang…