Alle inzendingen over onvoorstelbaar

Daar Bush de onvoorstelbare terreur Die zijn land heeft getroffen hard wil wreken Dreigt overal de pleuris uit te breken En staat een wereldoorlog voor de deur. Zo luidt althans de zwartste profetie, Maar niemand weet precies wie tegen wie.…

Je trekt je sokken uit, ik de mijne je ontkleedt je kleed zie bloot getrokken lijnen in het grijs je haar strengelt zich schaamteloos om het mijne heb meer gezien toen ik niet meer zag dan me lief is overviel mij de streling van een onvoorstelbare zachte wind…

De sneeuw ligt sprookjesachtig op de takken Het is echt onvoorstelbaar wat er viel Draag schoenen met een winterhard profiel! Vergeet jezelf niet stevig in te pakken! Een sneeuwkerstkaart is zó 2010 Die wil ik deze eeuw echt niet meer zien…

Ik vermeng me met de geur van persoonlijke lucht waar een stroom van achtervolgers fluisterend waaiend in mijn richting en het aanruisen van hun aderen mijn schuilhoek verdroogt al was ik te lang in het zonlicht geweest onvoorstelbaar hard roept de werkelijkheid om genade…

In Syrie wordt onvoorstelbaar zwaar geleden dat ligt in het verleden van de strijders die zonder plan en echte leiders bouwen aan een vredig heden Eén ding is zeker, had die Assad nou maar ietsje meer van Gandhi weg gehad.…

Een pijpenla met deuren op een rij, Een gang in een hotel is vaak voorspelbaar, Maar wat wij zagen was echt onvoorstelbaar, De architectenmoeder praat ons bij: Mijn zoon is één brok creativiteit, Alleen kan hij nooit goed zijn balkjes kwijt.…

Hij vond, toen hij d'r vreemde namen las, dat zij een onvoorstelbaar vrouwmens was.…

De tweedehandsmarkt heeft op internet Een onvoorstelbaar hoge vlucht genomen De site van Marktplaats is zelfs al gekomen Tot twee miljard aan Euro´s jaaromzet Het spectrum tussen winkelier en heler Wordt hier steeds groter en steeds virtueler…

De rode paddo's met hun witte stippen Zijn nog maar met heel weinig in 't land En dat is onvoorstelbaar balen, want Die zijn nou net zo fijn om op te trippen! Een vliegenzwam ontraadselt veel geheimen Bijvoorbeeld hoe je herfst kunt laten rijmen…

Gods onvoorstelbare grootheid vol liefderijke behoedzaamheid spreekt steeds in de dwergenwereld van vlinders en kevers onzichtbare plantjes en diertjes die ons voortdurend omringen alle eer aan Hem Wiens almacht het onmetelijke Ruim bestiert.…

De reddingsplannen vliegen om mijn oren en het bedrag is onvoorstelbaar groot nu sta ik ook al tijden heel diep in 't rood en op de beurs gingen mijn aandelen verloren dus beste Wouter kun je snel wat reserveren en ook mijn saldo even nationaliseren...?…

Eenzaamheid Was alles dat nog bleef Toen jij zo stilletjes verdween Het cliché Van een gebroken hart Verscheurde de wereld met zich mee Ik ontkende Dat zielen zo gelijk Zo onvoorstelbaar mooi kunnen zijn Toch kwam Die allesverzengende hitte Samensmelting van ons twee Uit mijn hart Ontsprongen de eerste twijgjes Die mijn liefde…

want zo groot Dat wist ik toen ik daar zo vloog En toen je me liet vallen: Ach ja... ..inderdaad onvoorstelbaar groot ...en daarna niet eens een ijsje…

Wat jij zelfs slapende, nog met me doet, het is onvoorstelbaar, en doet me zo goed. Mijn hand raakt je wang, ik streel je zacht, ik fluister vier woorden, in de donkere nacht... Ik hou van je....!…

Echter, zouden meningen onvoorstelbaar infaam als bommen de gemoederen inslaan Dan maar beter met een goed geweten, je neus in andermans zaken steken!…

wat zij voelden zal ik hopelijk nooit hoeven me niet eens kunnen voorstellen wat zij deden zo onmenselijk zo onvoorstelbaar en meedogenloos wat anderen niet zagen of wilden zien – de radeloze vragen gebrand in hun ogen over wat er staat te gebeuren en waarom met ons antwoorden werden niet gegeven vooral niet op het waarom twee minuten…

zonder doek slechts water en een breed penseel zo schilder ik een onvoorstelbaar winters tafereel met strakke streken breng ik water aan op een ijskoud raam zacht vriezen bloemen van kristal al naar het opengaan een transparant boeket als ode aan het jaargetij bloeiend op de ruit gezet…

kijken mij aan maar ik weet echt niet wat ik heb misdaan ze zeggen dat ik anders ben er is iets met mijn stem te hoog te laag heb alles geprobeerd toch gaat het verkeerd zij spelen met elkaar ik ben de bal die niemand vangt en langzaam wegrolt uit de kring als oerlelijk ding ik wil bij iemand horen altijd verloren zijn doet onvoorstelbaar…

een vroege zon boven het glooiend duin de zee zo onvoorstelbaar ruim een handdoek op het zand nog maagdelijk het strand wat kinderstemmen dwalen in grijsgroen geluid jouw hand die me raakt van twee weer samen maakt wil melker 03/08/2011 www.wilmelkerrafels.deds.nl…

stil stille wind stil van binnen adem leven, voor even bezinnen storm stevig, onderhevig aan kracht tijd vervlogen, bewogen in de wacht in de stilte adem ik waarachtig stormachtig krachtig blaas ik uit raak ik kwijt zonder spijt een onvoorstelbare tijd…

De boodschap van 't machtigste strijdvaardige geloof zelfs je haters lief te hebben weldoen en bidden voor vijanden deze woorden waarmaken in het dagelijkse leven is onvoorstelbaar zwaar doch mogen zij voortdurend prijken op een fel rood krijgsvaandel dat gedurende heel het leven voor je uit blijft zweven.…

Wat een onvoorstelbaar bericht, je hebt akute leukemie. Met recht een klap in je gezicht, hoe krijg je dit onder de knie? Men zegt dat je kracht naar kruis kunt dragen, maar is dit niet wat veel? 't Roept op tot zo onvoorstelbaar veel vragen, hoe wordt mijn lijf toch ooit weer heel?…

Tijdloos projecteer ik de ruimte als vlak het vlak als lijn de lijn als punt onvoorstelbaar klein zonder begin ook eindeloos het oneindige zijn waarin ik ben binnengestapt in de kern van mijn bestaan waarin ik kan toeven als ik dreig mis te gaan waar ik de horizon snij ligt mijn verdwijnpunt buiten de tijd…

In alles waarmee je dichtbij komt ieder onvoorstelbaar woord waarmee je mij verwart verwarmt in dit node oord zal ik bij je blijven misschien overbodig zonder iets te zeggen adem ik gezegende stilte van jouw heldere ziel en loop ik naar de oevers van het meer waar herders slapen met een woordenboek als kussen voor de dood.…

Bij onoverkomelijke gebeurtenissen bij onvoorstelbare voorvallen Tijd heelt alle wonden bij oorlog bij verdriet bij van alles, tja wat bij eigenlijk niet Tijd heelt alle wonden Maar laat altijd een litteken achter.…

Ik sla jouw bladzijde om tussen de regels door zie ik jouw witte vel Jij wilt punten scoren in een slepend duel bladerend door mijn boek Transpirerend vol twijfel pak ik jouw bal niet aan een onvoorstelbare misser In de eindelijke finale besef je dat sommige wedstrijden niet te winnen zijn…

Het is geen ramp dat ik mij aan het verleden vastklamp ik omarm de gedachten van toen ik verwarm me aan de schaduw van jouw zoen het is geen ramp dat ik onvoorstelbaar veel aan je denk ik ben nooit meer eenzaam door de schaduw van je lichaam jouw schaduw volgt mij in het vage licht van mijn lamp maar ook in het volle licht van de zon…

lang al heb ik Je gekend, door en door Ben je me eigen geworden, Eensgezinde ziel die ons Voor eeuwig bindt - En toch ben je zo maar Bij me weggegleden, Zonder dat ik er erg in had, Zijn de trauma's van de oorlog Je te veel geworden - Later pas besefte ik dat de Verschrikkingen die we doormaakten Je geest hebben geknakt, Onvoorstelbare…

de dagen zijn nog niet voltooid, ze dralen van nieuws naar onvoorstelbaar nieuwe tijd een kind speelt weer op straat, een step, een bal, het lijkt een plaatje van weleer, zijn er nog knikkers?…

Het gemis, onvoorstelbaar, het leven druist door, zij wandelt stilletjes mee, onzichtbaar, duidelijk voelbaar. Een jaar alweer, alweer een jaar voorbij.…