Alle inzendingen over optocht

de paarden hoeven niets te dragen ze draven wit beschilderde lijven rood gelakt tuig een leven in en uit en keren terug volgens de zelfde orde van klatergoud nooit oud het paardenoog straalt onbevangen in de optocht van glanzende stangen ze steigeren wild op licht daverende muziek eerbiedig strak aan de toom laten tamboerijnen…

kind ik neem haar angstig in mijn armen en ik wieg haar alsof ik mijzelf wieg in deze wereld hoort niets meer bij mij mamma waar ben je je woning is mij zo vreemd al begrijp ik je steeds beter het is nog karnaval en ik weet mamma jij hebt je masker allang afgezet maar buiten voor de deur mamma zitten drommen mensen te wachten op de optocht…

Eens liep hij als kind in optocht met schoongewassen, strakke kledij naar de roomse kerk in Charleville-Mézières. Hij had er toen al flink de pest in.…

Gedachten doordrenkt met gevoelens van weemoed, rijgen zich aaneen tot optocht langs voetlicht van het bewuste en verhalen van soms al lang vergeten gebeurtenissen.…

in de werkelijkheid stapvoets door het leven op wisselende ondergrond stond soms even stil bij gedachten of mensen die lachten om niets dat werkelijk bestaat en elke stap laat sporen achter soms in de maat en soms ontspoord let op je stappen,ik heb het vaak gehoord net als paradepassen waarmee werd gemoord de pasvorm was bepalend een optocht…

Mensen die van alles Op elkaar hebben aan te merken, Oordelen zonder elkaar Echt te hebben gezien, Alleen maar door elkaar Heen hebben gekeken om te zien Of hij met wie je van doen hebt Geen stiekeme spelletjes speelt, Achter jouw rug om, Rug die je hem al hebt toegekeerd Zodra je hem ontmoette - Waar gaat dit leven over Dat…

In optocht naar de koffie, Met stokken en rollators. De kopjes staan al klaar. Een makkelijke stoel, een voetenbankje. Een beetje suiker of een zoetje? Een stukje koek, een scheutje melk? Wat smaakt die koffie lekker. Maar nee! Janke die drinkt thee. Het slechte weer, de politiek... De centen en de kwalen Ze komen allemaal op tafel.…

mogelijke stukjes ex-dier Tot verbijstering van het winkelend publiek komt even later een scala van dieren te voorschijn uit koelvakken en schappen -Kijk mamma allemaal dieren van de kinderboerderij, mag ik ze aaien, roept een klein meisje -Hier blijven, zegt de moeder onzeker en grijpt het kind Zij loopt voorop, hij sluit de rij van de optocht…

zonder een cent de Jordaan is massaal uitgelopen en 100 kinderen krijgen op leeftijd cadeau’s van die beroemde Jordaanse Kerstman, Jos van der Zwan, die met een heuse arrenslee is gekomen en tot Kerst ons zal verbazen om zijn buurtbetrokkenheid en zijn niet in te tomen enthousiame: ho, ho, ho en labrador Mika met foute kersttrui de Kerst-optocht…

Lieveling, er trok vandaag een optocht door de straat, er was confetti, er waren voorzorgsmaatregelen, er was genoeg voor iedereen. De dag stond bol van nijverheid. Dit is geen gezeur, dit is de kolder in m'n kop, secondewerk.…

het was op het eind van de zomer de avondlucht vermengde zich met een late geur van aarde we stonden opeen langs een vaart in het gras een zacht gepraat vol verwachting trok door rijen de kinderen waren ook blij want aan het begin van de boerenvaart bloeide licht op een praam die een ongezegd wonder aankondigde dat met een zacht geronk optrok…

Niet om een fonkelende preek te horen die toch immer uitblijft maar om simpelweg in de bank te zitten en geroerd te worden door de optocht van priester, akoliet en misdienaars. Die introitus raakt mij, de lezingen raken mij ook. Ik wil eigenlijk niks, ik wil er zijn, ik wil horen, ik wil niet definitief de band doorsnijden met de traditie.…

- Laat het juk van uw jammer uw schouders nog knellen: De muziek van uw hart zal de optocht verzellen, Die aanstuift als kaf tot het licht: - Laat vieren al die vlottende teugels, Uw ziel draagt levende vleugels! Voort! voort!…

Tevens mijn negenhonderdste netgedichtje...als geboren Tukker met Indische roots ben ik toch een ietsiepietsie trots op dit mijlpaaltje dat oorspronkelijk geheel in het Tukkers was verschenen, maar dat om taaltechnische redenen (alléén ABN s.v.p.!) door de redactie was verwijderd. Enfin 't Is niet anders... toch maar even opstellen in rijen van…

Of zijn het ook haar wonderlijke droomen Die daar in optocht langs den zeezoom komen, De witte golven lekken hunnen voet. Het oog van Mei gaat glanzend hun temoet, Wat is het dat die donkre mannen dragen In monnikskap en pij, hoor, hoor, ze klagen Als om een doode; die ligt op de baar.…