90 resultaten.
steeds verder
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 34 het licht van het portaal brandt
waakzaam onder de smalle rand
bewaakt dat het ogenblik onbepaald
aan eeuwig is onderschikt.
wie de voordeur ingaat op een laat uur
verbreekt de kalme betovering
maar voor een korte duur.
het huis biedt vast weerstand half
dommelend half verlamd.
binnen is de innerlijke kou zacht gedempt
in de ruim geschikte…
avondpad
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 56 in de avond fietsen hand in hand
onder het zacht zoemen van
de dynamo tegen de band.
de vrede van het land en de
donkere grond liggen om ons.
we zijn over paden gekomen
die in elkaar overgaan als een
net van ongebroken dromen.
de avond is ruim en zwoel,
je hand knijpt even in de mijne.
onze pedalen gaan licht rond.
we drijven in een zachte…
de zee heeft de meisjes gered
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 48 de zee heeft de meisjes gered
van de hitte en het warme zand
van de blakende hemelkoepel
met de blinde zonneschijf.
de zee bruist om hun ranke leden
als een onbezonnen liefhebber van
jong vlees en de korte navelknopjes
ravot met de bruine slanke benen.
met blauwe prentjes beplakt
zijn ze de dochters van de zee.
ze wentelen op het strand…
Venetië
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 77 Een waas van licht splitst op de koepels,
het baadt filigrijn in het water van de lagune,
de smalle spitsen van de gondels bewegen vederlicht.
Aanleggen en verlaten,
de stad drijft op licht vertrokken van smalle kaden,
de trage opmars van meerpalen,
stille eskaders die geduldig op de vloed uitrijden.
Tijdig overschrijven ze natte regels ingehouden…
waslijn
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 64 de wasknijpers tegen de lucht geprikt
houden de wereld tussen beiden vast
boven vrij wijd uitgespreid en naar
onder verbonden met de grond vaak
wat drassig met waaierig gras
geklemd blijft hoop levend
hemels bevrijd golft het wasgoed
dun rillend aan de lijn
zo lang zonder weerstreven
een verbinding in leven houden
in een halve vlucht verbonden…
gondelvaart
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 66 het was op het eind van de zomer
de avondlucht vermengde zich
met een late geur van aarde
we stonden opeen langs een vaart
in het gras
een zacht gepraat vol verwachting
trok door rijen
de kinderen waren ook blij want
aan het begin van de boerenvaart
bloeide licht op een praam
die een ongezegd wonder aankondigde
dat met een zacht geronk optrok…
grieks vuur
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 71 grieks vuur in het dal
een oude geschiedenis
van gras
de heuvels zijn traag
gestrande schepen
de lange droom is
een middag
oude rotsen als
het versteende bekken
van een offerdier
Ik ben alom het wijde pad
badend in de hemel
ligt een verlaten fort.
-
de kust is ontbonden
van de zee
zout op de smalle rand
tussen de…
nachtwind
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 114 in de nacht is er weinig wind.
de koele adem van het heelal
is een spiegel van eeuwigheid,
over de stille punten van
sterren terugkijken.
als een verlaten open zee golft
de nacht een koude rimpel op het dak
de maan speelt een lichte vlek
tegen de zware schoorsteen,
hoge steven in een donkere vloed
van pannen opgeheven.
bleke schijn…
IJsselmeer
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 105 zilver na zilver
vindt het pad
hellen zeilen
liggen vast
op zonlicht
van de dag
vlak op vlak
water lucht
rusten op een
klein gerucht
een golf spoelt
aan de kust
vlag na vlag
zeilen aan de mast
bewegen stil
naar de einder
groot gestaag
één volmaakt.…
op dun ijs
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 84 op een halve nacht ijs
is het voorzichtig gaan.
nog niet toe aan zekerheden
is het grijze vlies gespannen
over het koud donker water,
dat de illusie in stand houdt.
maar bekwaam schuifelen eenden
over het bevroren parelmoer
van de vijver in het kleine park,
gewoon plat op hun gemak,
zonder behoefte aan gesnater
of luid klapperen van vleugels…
Geloof in hout en steen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 97 in hout is geloof gesneden,
een geschapen verhaal
van windingen en trossen
de vruchten ten toon
van een houdbaar geloof
in goed gepolijste groeven.
het koraal omspeelt het orgel
al eeuwen in de kerk,
gevormd van hout en steen,
trouw aan een bezonken vaart
op de koers van overleven,
van steeds weer streven.
de boeg is onveranderlijk…
gezicht op de haven
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 87 de scheepsmasten dragen het verlangen
naar een ver land, bodemloos licht ongehavend.
dromend ga ik scheep in de kamer.
het tuigage hoeft niet te worden aangeslagen.
de strakke ra haakt aan de grijze hemel.
de gespannen lijnen krijgen vat op hoog klapperende zeilen.
een scherpe steven snijdt met weinig gerucht
diepe zee aan. we raken buitengaats…
middagspel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 87 als een rustige schaar heeft
het licht gras geknipt.
laat in de middag verlaten de jongens
zich vol overgave op hun fiets,
waar ze bij het trapveld praten.
alles is verklaarbaar.
het meisje dat haar hond uitlaat,
de met tekens bekalkte muur vol sacrale rust.
het speelrek is een fantasie,
waar je tegengesteld aan de aarde kunt hangen.…
vissen aan de IJssel
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 57 licht is een eiland dat drijft,
diep is het niet maar gedragen
over een rimpeling geblazen.
als het aan wal ligt verliest het gewicht.
op tast ligt een kleine rij wolken
als een witte kroon verzonken.
zo ver te zien grijpt rimpeling
aan lichte koorden die dringen
naar waterkringen.
er is een begin aan geluk
onder een vlekkeloze hemel,…
de man op het plein of de dood van Coster
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 110 de groene rug van de gebogen man
draagt het midden van het plein,
een overleefd gebaar in zijn hand
voor letterketters en lichtgelovigen.
stil op de drempel van een oude tijd
bevestigd door aanleunende huizen
leeft hij in de plooien van zijn mantel
en het klokkenspel dat er om drapeert.
klinkers en schaduw gaan zijn verstand
niet te boven…
ik woon niet in de stad
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 106 ik woon niet in de stad,
in het licht van hoge bakens van beton
met een vertwijfelde relatie
tot verkeerslichten, die met tussenpozen
op rood springen.
ik woon nooit in de stad met vloeren van regen,
lege spiegels door een auto stuk gereden
en nooit zal ik wonen onder barse fonteinen
van lichtreclames.
maar soms woon ik in een stad met…
licht marine blauw
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 112 de zee wisselend goud
legt het glinsterend vlak
waarop kleine schepen varen
langs een dunne lijn die
samenvalt met de dromende daad
van wandelaars over het strand
zij vinden aanlopende golven
en vrachtvaarders
op vaste afstand
bij klaarlichte dag werpen vlaggen
kleuren aan de mast
op het laag bed van golven
liggen dun gestrekte draden…
bedreigde stad
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 94 de stad is klaar
met erkers dakkapellen
zondags op orde
schoon gewassen licht
bereidt onder wolken
een oordeel voor
hoog ingelijste ramen
en stille straten
boven zijn luchtschepen geland
met gaasdunne lading
de vloot is vervuld van vreemd
somber geduld over de daken
en bewoners bijna uitgeslapen
de dagen zijn voorbij waarin de dood…
stadsschip
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 172 er werd verteld dat de stad
op een zweem licht dreef
lage plassen door straten
blonken onder een steven
van loom varende gevels
je moest geloven dat torens
staand tot het want behoorden
scherp getekend door wolken
die grauw over de toppen joegen
gebogen wandelaars verdroegen
het was een bekend gerucht
dat dagen laveerden op gedrang…
kinderen in de sneeuw
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 99 de sneeuw is zacht gevallen
met ingehouden adem
kale struiken hurken zwart
de kinderen zijn gekomen
ze springen onverwacht in
de stilte van het park dat
nu ver ligt buiten de stad
ze hollen tussen drijfnatte
bomen treurend in de bast
hun stemmen licht gedraaid
zijn even dicht bij als ver af
links en rechts glijden ze in een
springtij…
Wanneer de draaiorgels slapen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 91 Vanavond lep ik over de singels.
De grachten bogen naar binnen
als vermoeid met veel herinnering
onder de bruggen die traag bleven staan.
De dag was duidelijk met hun lot begaan
en liet ze traag in hun oud bestaan.
In de ramen kierden gordijnen open
als maar half gelede ogen.
Het gerucht van mijn stap klonk als
verstoord tegen de gevels…
een middag in de herfst
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 124 wolken meren aan de horizon
geen dag verveelt het regent
licht dun verdeeld om
een fabriekstoren
laag in beeld
tegenover een regel zon
kruist een viaduct in de oorsprong
met auto's op zijn rug
een flits ramen beweegt
langs de hemelbrug
een kanaal duwt brede rimpels over
het water een lijnenschrift vandaag
gebruikt door een vrachtschip…
de zwanen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 86 de zwanen
de trieste zwanen
vissen in rimpelingen
van grijs water
rank en licht
buigen ze
het verdriet
de grote zijden
vleugels ruisen
als een weerslag
van wat was
voorgoed
geborgen
in het water
evenwijdig de
stille zwaarden
onbeweegbaar
zonder gewicht
toch voornaam
peilloos roerend
en wiegen op
de donkere spiegel
zo…
de maashagedis
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 78 de zware vliespoten plat afgezet
in het grafiet van de grot
de lange smalle bek
jaagt laag door de diepte
hij ligt miljoenen jaren op ons voor
onzeker is zijn dood
in het wandelend licht
van de zaklantaarn
schiet hij door de wervelingen
van stenen water
met een nijdige klap van de staart
verdwijnt hij in de donkere kolk
van een…
terug bij het huis
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 53 de witte veranda van hout
het kanten vlasdun gordijn
en het ontruimde plankier
met rieten stoelen
over alles is gepraat
de drempel brengt een
hoorbaar stille kamer
in het midden staat een tafel
bij het raam de zilveren schaal
met rozen bloeiend tegen
het breken van de tint
de klok met lange tikken
soms vergeten dan weer
indringend…
meteoor
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 86 een lichtbaan in de versluierde hemel
van al oktober een gedroomde missie
kruist door een sfeer die wij de onze
genoemd hebben in het gebruik van
de tijd dun verlengd met kale takken
het verloop van een dag zou stoppen
bij de traag schokkende overgang van
licht naar schemer zoals wij die half
verdoofd kennen door het gewoon
horten van de…
behouden huis
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 83 wonen in een kasteel
met voor iedere vlucht
een opgehaalde brug
alleen de kroongetuige
van het water onder de
oude brug dicht met kroos
van donkere wakken geweken
om daar lang herinneringen
vast te houden verdiepen
of in de traag schemerende
watervliezen te verliezen
thuis komen achter gesloten
muren met kleine vensters…
slaap
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 95 het lichaam is losgeraakt
op trage ademhaling getild
door een golf uit een diepte
gedragen aan slaap overgelaten
het is met zijn warmte onbewust
ingekeerd gegrepen door een zware
overmacht die waken op tijd inlost
ademend als geschapen uit
het traag ritme van aarde
neemt de droom een wending
ze zijn zichzelf niet meer bekend
weten…
windpaden
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 112 wind woelt door het gras
een zeis die lucht snijdt
door hardgroen tapijt
breed omgeslagen
op zware klei
nat en breed een hark
met wilde steel beweegt
naar de vesting van de dijk
doof in rust voor de halmenkust
waar bovenaan hekken als
verwaaide stutten staan
een wijde rok die traag
schokt om het lijf
ruw als een windvlaag
in het…
gekleed in steen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 250 gekleed in een jas van steen
kruipen de huizen strak geleed
nauw sluitend tot aan de keel
op de hoekige golf van wijken
waait wind dicht aan het lijf
vaak lijkt het alleen maar stil
het verkeer sluit onverschillig
in panden van de nieuwe wijk
waar licht een rimpeling begint
op een plas de trillende jonge
boom staat in een kom van beton…