Netgedichten

netgedicht (nr. 83.768):

paarden

de paarden op het land
dragen in de avond
het somber silhouet
als een laat gebed.
voor de stilte aangetreden
zijn de beschrijving
van een lange dag
op de lage horizon
met ernst beleden.

loom en moedig
uit zwart gesneden
houden ze doezelige
warmte van de aarde
in een lome droom vast.

ze staan als een voorbode
van wat groot hoger is
in een kleine losse groep
ongemoeid zonder een
vaste gedachte of een besluit
aan zichzelf genoeg met
hun huid en de zachte adem
de brede neusvleugels uit.