inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 80.632):

de zee heeft de meisjes gered

de zee heeft de meisjes gered
van de hitte en het warme zand
van de blakende hemelkoepel
met de blinde zonneschijf.
de zee bruist om hun ranke leden
als een onbezonnen liefhebber van
jong vlees en de korte navelknopjes
ravot met de bruine slanke benen.

met blauwe prentjes beplakt
zijn ze de dochters van de zee.
ze wentelen op het strand
beplakt op de dijen met
zacht glinsterende plakjes
zand in dun zilver en met
zwarte puntjes gemengd als
exotische peper aangelengd.

ze zijn de zusters van de zee
met verhalen van blauwe vissen
en wier als tatoeages op hun
lichamen een warrig patroon van
slierten en pijlen die opspringen
tegen de golven in en die zij
vertalen met luid op zingen.

een krabbetje of een zoetwater
salamander is op haar dij blijven
plakken terwijl ze afrekent in de
strandtent voor een cola.
vijf duizend zandkorrels op
de planken vloer als teken
van de almachtige zomer
en de zoute huig van de zee.

ze rekent af met minimaal geld
dat ze op de toonbank neertelt
zo minimaal als haar groene
slipje en haar groene beha
die ze heeft behouden van de
zee zij ranke meermin straks
weer zonder raadsels aangekleed.

Schrijver: Pieter Sierdsma, 25 juli 2023


Geplaatst in de categorie: algemeen

2.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 48

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Max de Lussanet
Datum:
25 juli 2023
Een zoele zomerzotheid,
zo zwinderig, zo zilterig,
zo zwiepend zot en zinderig,
zo zalig zeeïg weeïg zoet

Zou de zoute zeehuig zulke zachte zeenimflijven zwierend tussen mui en slufter in de zonnebranding surfend
over huizenhoge weerwolfgolven
als poseidon durven zwelgen?

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)