Netgedichten

netgedicht (nr. 84.636):

winterpark

het heeft gesneeuwd in het park
banken heten nu wit
grijze boomtakken verspreiden
gedempt gotisch stille taal
nergens hoorbaar.

een kartuizer zou hier gaan
in witte pij
zorgvuldig de getijden biddend
die herinneren aan zijn cel
een doorlopende stilte.

vermoeden van bestaan
adem die witte ijsbloemen
op het glas draagt
zonder tegenspraak
zoals een monnik schrijft
met rustige halen.

een park bedekt met een wit kleed
dat alleen eigen krisstallen weegt
onmerkbaar het gewicht verplaatst
waarin het matte licht wordt opgebaard.