Alle inzendingen over overslaat

En ook de lucht, er is geen plekje leegte dat zij overslaat -------------------------------------- uit: 'Onverzamelde gedichten', 2014.…

Ik ben benieuwd, nu zij zo stellig praat, Of zij dan ook de vijfde overslaat.…

Adem die soms Niet eens aan Zichzelf toekomt, Te kort schiet Of overslaat, Krijgt nieuwe Kracht, nieuw Elan dat krachtig Als de branding Aanrolt uit de Volle zaal hier Voor mij, die Mij de energie En meer dan dat Teruggeeft als Ik haar gegeven heb…

Sluipend sloeg hij toe op niets vermoedend leven dat de andere helft nu overslaat zij die zelf al dichtbij staat moet weer een kind begraven ze is in elk geval nu bij de Heer zegt ze als troost maar liever had ze zelf die laatste stap gezet…

Zwoel kloppend bloed, een zweem van verlangen Het hart dat overslaat, mijn papillen Proeven geluk Ik sluit mijn ogen Een woest licht danst, een zweep van welbehagen Een glimlach krult op Ik ben verliefd Op het leven…

Najaarsblad dat Zich uitvouwt Op de stenen Van mijn stoep Om mij hart'lijk Te ontvangen als Ik in de winter Zonder sneeuw en ijs Naar buiten stap, Nerven in schoonheid Gestorven die het Brughoofd naar Mijn lente zijn, Herfst die moeiteloos Zo op het oog het Voorjaar bereikt En de winter overslaat…

Het foeballuh ging gisteren van start Oranje moest al vroeg het vaantje strijken Ik zal daarom maar met een half oog kijken Toch zit ik voor de buis met angstig hart Dat telkens wel een keertje overslaat Als het ineens over een aanval gaat.…

Soms kijk ik uit mijn leven op, Of iets voorbij mij gaat - Of ook mijn harde boerenkop Iets heerlijks overslaat. 't Kon zijn! - een mens, een vrouw, een vriend - Een parel, of zo iets, - Iets dat ik eig'lijk had verdiend - En toch - ik weet toch niets.…

Soms kijk ik uit mijn leven op, Of iets voorbij mij gaat - Of ook mijn harde boerenkop Iets heerlijks overslaat. 't Kon zijn! - een mens, een vrouw, een vriend - Een parel, of zo iets, - Iets dat ik eig'lijk had verdiend - En toch - ik weet toch niets.…

de tijd tikt traag voorbij wachten, elke keer opnieuw totdat tijd ons samenbrengt schrik in mijn hart om wat komen gaat omdat het verlangen om bij jou te zijn zo groot is dat mijn hart soms, heel even, de tijd overslaat... ik mis je...…

Verdriet omdat je weg gaat Je luistert niet naar mijn stem die overslaat De tranen vallen over mijn wangen Voel je je door mij dan zo gevangen? Liefste blijf bij mij, dat is wat ik vraag Je hoor me wel, maar loopt door Mijn vertwijfeling duurt voort Waarom wil je nu niet praten? Wanneer ben je mij zo gaan haten?…

Er zit een dreiging in de wallen onder onze ogen en op de bedrand hebben wij onszelf met moeheid zo belogen dat er onverwacht wat aarzeling ontstaat, een nacht die liefde overslaat. Wij leggen ons - ontmaskerd als een paar - de afstand op, die egels met hun stekels prikken voor elkaar.…

Verdriet omdat je weg gaat Je luistert niet naar mijn stem die overslaat De tranen vallen over mijn wangen Voel je je door mij dan zo gevangen? Liefste blijf bij mij, dat is wat ik vraag Je hoor me wel, maar je loopt met je hoofd omlaag Mijn vertwijfeling duurt voort Waarom wil je nu niet praten? Wanneer ben je mij zo gaan haten?…

eng hard piepen in hun slaap wordt dat broodje aap of delen we het met onze kinderen nee geen droommasjien maar veel benauwenis omdat ademen tergend moeilijk gaat onregelmatig met al dat bijgeluid komen ze er met halen toch nog uit gelukkig maar daar de atmosfeer nu zo drukkend voor ze is terwijl je eigen hart van schrik soms ook overslaat…

in een machtig waaien jagen witte wolken vol mystiek voorbij de zwarte zijn veel aardser en brengen de magie nabij het is de oude strijd tussen goed en kwaad die nu naar licht en donker overslaat heksen en het hellevuur tegen roependen in de woestijn zal dit elixer ooit de hemel zijn zelfs het verscheiden opent deuren in verschil…

Geen besef van de blik die je achterlaat, je schijn overtreft echt de waarheid niet, jouw nuchterheid die langzaam overslaat, op wat jij die avond van mij achterliet.…

het is als een zacht kabbelen dat babbelen van de stemmetjes in mijn hoofd een achtergrond geluid als het ver geruis van de golfjes in de zee soms verheft er zich een slaat dan indringend over het water neemt hem mee maar als het stormt en emoties schreeuwen om gehoord te worden is er ruzie die snel overslaat in elkaar verbaal…

Kijk uit voor mijn potentie wanneer mijn hart weer overslaat Ik ben een man van mos die jou in lijf en leven raakt.…

ik was daar waar de wind nog ijlend giert over het lege land mij overslaat omdat ik niet buig maar als een twijgje zwiep tot zijn verdriet ik sla niet terug in nog geborgen zijn maar kies de rust van je achilleshiel om hoger op te komen in mijn bomendroom tast ik jouw luwte af wortel tussen struik en gras ooit zullen wij in…

ik zag vanochtend zon de wolken schaduw vragen ze keken om en riepen hen niet op te jagen hij knipoogt naar de wind die jachtig giert langs strand en schaduw meevoert aan zijn hand naar branding waar de schaduw overslaat in golven en schuim de restjes zon in wit hebben verzwolgen winden zijn gebleven in stilte op het strand schaduw…

de volgende klop neemt de tijd het hart loopt over van liefde het vult zich met bloed tot slot een extra zet een paukenslag BOEM daar stroomt de vloeistof door de wirwar van het vatenstelsel ben je van slag als woorden niet of repeterend uit het hart stromen bang misschien dat je hart voor iemand anders overslaat…

hoe gedegen is mijn trots telkens wanneer het streven me laat dolen in de duisternis vol raadsels, raadsels waar mijn hart van overslaat en spinnen in hun eigen web verpauperen tot het skelet verfijnt tot raadselachtige dromen deuren afgehangen in kozijnen van meerdere modellen, al modelleerden ze allen te hoekig en scherpten ze hun snede…

Fluister zacht letters langs ooit gesproken zinnen, lees vragen in mijn ogen, rimpel de lach weer langs mijn verbeten mond raak mijn lippen even teder aan, teken dan een lijntje golvende liefde langs vochtige strepen verdriet, haal zwart uit mijn woorden schrijf wit tussen regels, waar een nieuw hoofdstuk de punten overslaat…

De spiegel beslaat, het is mistig en laat, mijn stem die overslaat. Nu klettert er sop tegen de tegels omlaag. Een golf van stilte volgt, we verzuipen in onbegrip, en het water kolkt. De kraan gaat weer aan, want oud water verdampt. Een woordenstroom vult het bad vol met spijt-me en sorry, en dan vind jij de stop.…

Je loopt elke dag je leven voorbij zonder dat je er even bij stilstaat het mooie van die dag schuif je opzij het lijkt of je die dag gewoon overslaat. Elke dag loop ik gewoon door zonder dat ik even stil blijf staan, voor alle schoonheid mis ik oog en oor ik wil zo snel mogelijk doorgaan.…

De lente laat nog op zich wachten maar verliefde zielen die reeds smachten daar weet Valentijn best mee raad als ge zijn feest niet overslaat. Schenk een roosje, schenk een hartje strik ze met een lintje saam en schrijf daarop uw beider naam zo bloeit weer de romantiek en brengen de verliefde zielen op Valentijn hun mooiste liefdeslied!…

Ik observeer mijn zon en maan in hun beste pak op alle dagen en nachten dat het hun schikt, ik zoek een woord dat zich lenen laat voor alles wat mijn verbeelding overslaat, de werkelijkheid ten spijt.…

bloed de allerlaatste tonen in een verworven woordenschat gestoken door de schoonheid van een simpele omarming en we de juiste setting kennelijk nog niet hebben gehad geen enkele macht over geliefden, in een innigste omhelzing, dat ademhalen eigenlijk niet meer hoeft tot aan de dood, uit een vonkje ontstaat een vuurzee niet gedempt, en overslaat…

Degenen die zij overslaat zijn degenen die met haar willen slapen, voor haar hoeft dit niet, dan moet men zelfs op zoek gaan naar haar. Vaak gebruik ze de handen van een ander om haar keuze te krijgen deze zijn meestal de extreme acts waar zij zo van geniet.…

Dus werp het anker Want jouw schip is op drift Morgen wil ik weer zwichten Voor jouw troebele zwier De daadkracht, de geestdrift die overslaat Met de hoefslag van een wild paard.…