Alle inzendingen over ritsen

gakkende ganzen ritsen hoog in het strak blauw de hemel open…

Als ik trappenhuizen van flatgebouwen Zag, die als verlichte ritsen in een Onzichtbare jas gestoken stonden In de nacht, dan waren het ritsen die Ik opentrok. Ik was op weg, blind als een Zenuw die onder een ooglid klopt, doel- Treffend als een pees die is gespannen op.…

ondanks mijn isolatie voel ik geen stagnatie irritatie of frustratie want ik dicht mijn binnenwereld openlijk naar buiten door mezelf te uiten op de digitale snelweg waar je niet hoeft te ritsen tijdens de spitsen waar je nooit zal worden geflitst bij hoge snelheid maar waar je verbinding kunt leggen op afstand…

In mijn hart bevindt zich een doosje dat rinkelt als het dondert iets in jouw ogen een snelle gelatenheid waarmee je ribben ritsen jarretellen wij kleden ons uit tot bot we herinneren ons de oerdag waarop jij opstak in verholen riet ik hemelhoog ontving woonst nu trailerpark met vreemde namen, de stilte dicht bij ons trailerpark aan afrit…

tranen staan te wachten ritsen harten in een lijf het komen sterft een stille pijn een paraplu drupt liefde het hoofd dat het recht heeft gemist breekt in het kind het laatste is het sterkste blad voor altijd eenzaam in de mast een tijger vijlt zijn nagels wakker de woudreus weet de weg een zee ligt aan de overkant de oostkust buiten…

hou op schei uit ieder pondje gaat langs de rechter in drie jaar mijn omgekeerde streefgewicht gezwicht voor de jojo what goes down must come up weigerende ritsen twee handen op een ronding meid wat ben je lekker vol als je billen en andere wangen ik streel je beschilder je met zoete geuren en vecht niet meer tegen de zwaartekracht…

sinds tijden kijk ik weer van dichtbij naar die zonderlinge maaksels: de schorshuid diep gegroefd ruwe gravure van droog-ritsen wirwar-stroompjes doorsnijden winden zich waarin kermesrood een rondhangen traag trekken van vuurwantsengewemel stamopwaarts voortschuift tastend voelhoorns volgend aldoor snijdende honger drijft hen van ver…

Zwoele hitte zindert rondom mij, parelt in druppeltjes naar beneden, sensueel langs mijn lijf gegleden jouw vingers bevrijden mij van overtollige ritsen en knopen. Heerlijk smaakt de avond op je lippen en terwijl we aan een glaasje nippen blijf jij op veel meer hopen dan alleen een tedere kus.…

Onderweg zag ik ze flitsen, gerekte stukjes wit en geel, ze leken aan elkaar te ritsen, eindeloos en meer dan veel. Eenzaam ben ik mij gaan voelen, zo snel als eerst ging ik niet meer, ik zocht naar houvast, vaste doelen en keerde naar de aarde weer. Het was een boom waar ik naar zweefde, betastte opgelucht de bast.…

Ik hoor een stapje ritsen en langs de blaren gaan en puin en kiezel gritsen, kom jij,mijn liefste, aan? Ik hoor de deuren rillen en kirren in het slot. Zou jij naar binnen willen en houdt het slot zich slot? Ik hoor een stemme spreken en lispend mij omdansen ...…

Nergens liefde en haat zo vervlochten als op de brede multibaans straten, waar elk door eigen godvruchtige sim het ritsen aan anderen moet laten.…

een rits met mijn rechter hand gestoken in de één de linker aandachtig verborgen in de ander stond ik plots met handschoenen aan eerste paasdag was ze onverwacht verdwenen geruisloos en blootvoets opgestegen alle nagels voor vertrek dieprood gelakt haar laarsjes komen nu goed van pas voor het meisje dat nog wel even leren moest wat ritsen…

sereen obsceen luchtvochtigheid eenzaamheid dralen verdwalen verwateren tranendal waterval vallen opstaan ontdaan verslagen versaagd emotioneel geraakt lukraak snater snateren rem remmen dimmen bedrempeld zegeningen tellen verhalen vertellen taart uitdelen vandalisme ongeloof herdenking oorzaak onderzoek boeken geschriften verzitten ritsen…

De handen glijden langs de naakte navel ritsen de broek open en bevrijden het stof van haar bekken, waarna de mode naar beneden zakt en zij eruit stapt De handen glijden langs de naakte navel kruipen onder het broekje en bevrijden het stof van haar bekken, waarna de mode naar beneden zakt en zij eruit stapt.…