Alle inzendingen over rukken

ze twijfelen en blijven beiden voor de deur zij met haar rieten zonnehoed en hij met zijn zwarte paraplu tjee wat een gezeur wat zijn ze wisselvallig zij speelt graag mooi weer en hij vangt dan de bui wel op ik zou ze van hun plekkie willen rukken maar dan zijn ze uitgespeeld krijg je er gedonder van en dat is een beetje cru…

Met een ruk trekt zij de gordijnen dicht.…

Wat kan bollen zal ze rollen, rukken lappen uit en lint. Poes-poes-poes is thuis. Poes-poes-poes is thuis. Voor de krauwkens van haar klauwkens, vreest alleen een heel klein kind en een oude muis.…

Ruk deze giftige sax-serpent uit mijn trillende handen. Laat me hier zitten, naast dit klein bed, met een bloederig gat in mijn romp, met zwerende vingertoppen. Laat me hier zitten, starend naar het licht dat roze door de oorschelp van mijn zoontje schijnt.…

De Ruftolanders rukken uit tesamen met de Boutianen. Hun darmen gieren stinkend luid. De helse stank doet ogen tranen, ze scheten zich de broeken bol en drek gutst langs hun onderdanen. Ach, elke oorlog eist z'n tol. Toch heeft het wat, zo'n kogeldrol.…

gisteren liep de volmaakte man zo maar bij ons door de straat edel waren zijn tred en oogopslag die mij aan de grond nagelden hoe mij nu los te rukken vanuit die verdwaasde staat de nagels trok ik uit mijn voeten wreef droomzand uit de ogen gelukkig zag ik mijn onvolmaakte lief die uitgeslapen goede morgen wenste…

als een dichtvriezende rivier ontloop je vergeefs het meesleurende niets dat onder je door stroomt en toch je gaat ze te lijf de pijnlijke groei de spartelende worsteling met angst en agonie ruk je je los je wordt die je bent met onvermijdelijke moed en dan dichterbij de dood de omgekeerde bloei: leeg genoeg om vol te lopen…

Regen tikt verlaagt de bloeddruk Vier ogen gulzig en nieuwsgierig Je bent nooit ver van waar ik lig En snaait de dekens met een ruk Regen tikt met monotoon plezier Ik kan dit nauwelijks geloven Geluk vecht duister komt nu boven Wij hebben het best prettig hier…

Die operatie, zeer gewaagd, had om een grove list gevraagd: door met slaapgas op te rukken liet men al die griezelstukken.…

een aantal dagen lang sta jij te gloeien in een tuin ik loop steeds naar mijn raam om te genieten van je gratie vol bewondering herhaal ik "voor mij ben jij de mooiste" morgen zullen regen en wind jou de kleding van het lijf rukken een foto bewaart de herinnering aan dit intense sterven…

Achter de horizon heb ik gezwommen in een zee met bloed en tranen een afscheid was niet mogelijk mijn huis en hart zijn stil verbrand ik kan de liefde niet meer uit het verband rukken mijn ledematen zijn moe van het tevergeefs lopen en hopen dat de grenzen opengaan in nieuw verlangen zodat het leed zich kan berusten niet langer…

Neem mij zoals ik het verkies Berijdt mij zoals een ruiter betaamd Teugel mij woest aan de haren Dans de dans der liefde met mijn billen Mijn knieën omklemmen hard haar flanken Hard ruk ik haar hoofd naar achter Ik stoot toe tussen haar vragende lippen Even rilt zij en fluistert, ik heb je lief…

Krachtige windvlagen Rukken op vanuit het zuidwesten Het maakt de nacht onrustig En daarmee mijn hart en geest Het gevoel dat er iets staat te gebeuren Dat er iets komen gaat Het maakt me nieuwsgierig Een sterk verlangen naar vrijheid Laat de wind mij meenemen Naar het onbekende Weg van hier Op avontuur Waar de wind neerstrijken zal Daar…

littekens worden in een ruk opengereten tot een opgeluchte trage typ-machine. letter na letter heelt ze verse wonden waar pijn een handicap wordt. hang ik maar wat in woorden boven het gras tussen twee bomen gebonden aan het touw dat nooit kan breken onder het zuiver gewicht van het lezen en kennis als krieken op te eten.…

Geen slag, geen schok, geen ruk kan liefde scheuren uit de hemel daar wij schijnen. De ganse wereld mag verdwijnen: Zon is de kern van ons geluk.…

Als het goddelijke tegen me praat zomaar plotseling iets verschijnen laat zonder uit mijn ziel te verdwijnen, dan ben ik blij en voel intens geluk en in één ruk vlieg ik even boven de aarde, los van lichaam en geest, en dan voel ik vervulling in mijn diepste, grote wezen, zelfs in mijn kern van de ziel net totdat ik weer op aarde…

en met trillende handen ruk je de sluiers af dappere vrouw!…

zij sneed voor mij de boterhammen in ruitjes ik ging gekleed in tweedehands truitjes nu snijd ik voor haar het vlees in stukken en voel de tijd aan mijn hart rukken zo ver weg waren nog die jaren zo ver weg leken nog de gebreken 'zo ver weg' leek zo ver weg 'zo ver weg' komt zo dichtbij zo dicht bij mij (uit de…

Los rukken ze het verleden, dat als droesem bleef liggen op de onzichtbare bodem van kinderlijke onschuld, en dragen ze op aan de vrieskilte van winterse witheid…

In mijn verlorenheid ruk ik alle vensters open vleugels heb ik – goddank – gisteren al geschreven om vervolgens zonder vrees en met poëtisch gevoel te vluchten als een dichter in de nacht.…

Als de zon schijnt diep in mijn hart verdriet verdwijnt mijn hart niet meer stuk is van veel verdriet dan ik blij als een kind het gevoel van geluk Maar als het donker valt diep in mijn hart geluk in een ruk uit elkaar knalt mijn hart vol loopt met hopeloze herinneringen weg blije dingen mijn hart gebroken mijn hart bestolen van het…

Haar ragfijne klauwen omklemmen mijn keel terwijl ze mijn pantser verscheurt in een enkele ruk. De nacht had verlossend moeten komen maar ik was de weerloze in haar web van ongeduld. Ik lig verstrikt in een kamer vol knopen en haakjes devoot knielend, biddend, smekend onder haar strenge blik.…

Enkelen zoeken de weg langs de kerk Waar twee monsters rukken, reuzensterk, Tuimelend aan een metalen keten, Met razend gebrul. Ik had nooit geweten Dat zo woeste dieren daar lagen gekluisterd. -------------------------------------------------------- uit 'Verspreide gedichten' (1942)…

doorn in mijn hand gevoed met mijn bloed hield de roos in leven niet loslaten een hand tekort voor wat moest steel en hand vergroeid versmolten onderhuids ontstoken ondragelijk de pijn met harde liefde ruk de steel uit mijn vlees plant de bloem in de donkere aarde en voed haar met het bloed uit mijn hand rood op zwart morgen schijnt…

Verdwenen in een ruk, weggevlogen, vervlogen. Wat is, is hier Wat was, blijft daar.…

Slingerend door rijen coniferen en takken als noten- balk begeren ziet haar knop ont- sluiten plotseling blauwviolette, pracht speelse, steeltjes rond haar hart laat zich niet be- plukken los te rukken gekruld fijn groene dra- den aan takken coni- feren begeren, eren blauwviolette pracht passievolle macht…

gloeiend hete zon op gekrijte kassen diefjes af te rukken tomaten hangend in gekleurde trossen aan ijzerdraden met touwtjes opgebonden planten langs de paden nu vader nog met vele jaren in vaal groen uitgeslagen alpino op het hoofd die kwam de tuin niet meer uit flessen thee aan touwtjes in de koele sloot schilderijen in vele…

tors rotsen sleep koffers vaten touwen de trog we schepen haar in scheef net schelpdieren rukken de matrozen op versnellen hun pas langs het want de trotse trossen gaan uit hun bol en nergens is olie en alles is vol alleen mijn snelle handen rijmen nog met de zeilen de doden de winden het zog ------------------------------------…

ze waren nog als kinderen in lente uit de knop gekropen en zomers tot volwassen blad ontloken hebben zon gezien hun stukje wereld meegewaaid gezwaaid naar vogels en insecten totdat de herfst hen kleurrijk buitensloot wind zal hen van takken rukken kou gaat aan het schaarse leven plukken wortels diepen winterslaap maar de…

Wij rukken toch niet op naar Wereldoorlog III?…